آگاه: نخست آنکه این موضوع دخالت آشکار در امور داخلی کشوری است که قصد پاسخ به گستاخی نظامی و امنیتی صهیونیست‌ها را دارد. اقدام ایران در هر مقیاسی صورت گیرد بیش و پیش از هر چیزی یک اقدام دفاعی است. اروپایی‌ها قبل از هشدار برای ایران باید برای متجاوز هشدار ارسال کنند. 
سمت دیگر ماجرا اما آن است که درخواست سه کشور اروپایی از ایران برای نادیده گرفتن به اقدام گستاخانه صهیونیست‌ها در حالی صورت می‌گیرد که بخشی از مذاکرات دربارۀ تبادل گروگان‌های اسرائیلیِ در دست حماس توسط دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و شخص اسماعیل هنیه مدیریت می‌شد. اگر آزادی گروگان‌های اسرائیلی برای اروپایی‌ها تا این درجه از اهمیت برخوردار است چرا پیش از این صهیونیست‌ها را برای ترور اسماعیل هنیه تحت فشار نگذاشتند؟ مگر جز آن است که جوخه‌های ترور رژیم کسی را در تهران ترور کرد که مذاکرات سیاسی آزادی اسرای اسرائیلی را دنبال می‌کرد؟ با این اوصاف مقصر اصلی افزایش تنش در منطقه و به حاشیه راندن موضوع اسرای اسرائیلی، رژیم صهیونیستی است یا اقدام احتمالی تدافعی ایران؟!
نکته مهم‌تر بعدی آنکه اصولا وقتی مذاکره‌ای سیاسی در جریان است و یک طرف مذاکره در خارج از میدان دیپلماسی دست به اقدامی نظامی و امنیتی زده و یکی از بازوهای اصلی هیات مذاکره‌کننده را ترور می‌کند، مگر منطقی برای مذاکره باقی می‌ماند که حالا اروپایی‌ها نگران اقدام احتمالی ایران و لغو مذاکرات شده‌اند؟ اینکه جنبش مقاومت اسلامی فلسطین در روزها و هفته‌های آتی درباره گروگان‌های اسرائیلی چه تصمیمی خواهد گرفت، مسئله‌ای داخلی و مربوط به خودشان است اما در وضعیت فعلی  با وضعیت فعلی حماس درست تشخیص داده که و از میز مذاکره بیرون رفته است. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی باید نحوی مقتضی پاسخ زیاده‌خواهی‌های اروپایی داده شود. وقاحت اروپایی حتی در حال عوض کردن صورت مسئله‌ای است که شکل و تحلیل و پاسخش از آفتاب گرم این روزهای مرداد هم روشن‌تر است.