آگاه: احسان عظیمی‌راد، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی در صفحه مجازی خود سوالی را که از «احمد میدری» گزینه پیشنهادی وزارت کار در جریان جلسه اخیر کمیسیون آموزش مجلس پیرامون دلیل حضورش در تحصن برخی نمایندگان تندروی مجلس ششم در زمستان۸۲ پرسیده روایت کرده است و نوشته که میدری در پاسخ به او گفته «اشتباه کردم.» به همین بهانه شاید خالی از لطف نباشد که وقایع زمستان۸۲ و تحصن در مجلس برخی چهره‌های رادیکال مدعی اصلاح‌طلبی در آن مقطع زمانی را مرور کنیم.
۷خرداد ۱۳۷۹ مجلس ششم در شرایطی آغازبه‌کار کرد که فضای سیاسی کشور به‌واسطه آشوب‌طلبی‌های سازمان‌یافته برخی مدعیان هواداری از دولت هفتم و اقدامات نابخردانه و مغایر با منافع ملی تنی چند از مسئولان دولت مزبور متشنج و ملتهب بود و به قول رییس دولت مذکور، هر ۹روز یک بحران در کشور ایجاد می‌شد که بررسی علل آن بحران‌ها مشخص می‌کرد که منشأ آنها تعدادی از تئوریسین‌ها و بولتن‌نویسان بودند.
مجلس ششم در برخی از مباحث و مقولات، کلکسیونی از اقدامات مغایر با منافع ملی بود؛ اقداماتی که گاهی هزینه‌های زیادی را به نظام تحمیل کرد و موجب شد تا دشمنان جمهوری اسلامی امیدوار شوند؛ برخی نمایندگان مجلس ششم که غالبا از اعضای حزب منحله مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب بودند پیرامون موضوعات مرتبط با منافع و دستاوردهای ملی همچون بحث هسته‌ای، مواضعی شبیه به بیگانگان و اپوزیسیون خارج‌نشین اتخاذ می‌کردند.
حرف‌های رادیو اسرائیل!
یکی از نمایندگان مجلس ششم در زمانی که آمریکا و رژیم صهیونیستی اصرار داشتند که جمهوری اسلامی فعالیت‌های گسترده هسته‌ای خود را به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش نکرده است، پشت تریبون رفت و اعلام کرد ۱۹سال است که به دنیا درباره برنامه هسته‌ای خود دروغ گفته‌ایم! اظهارات دشمن شادکن وی به اندازه‌ای تعجب‌آور بود که رییس وقت مجلس به وی اجازه نشستن در صندلی خود را نداد و گفت: «در جایگاه بایست و درباره اظهارات خود جواب بده... من در همه مدت مسئولیتم سابقه نداشته به نماینده‌ای درباره نطقش اعتراض کنم ولی این حرف‌هایی که شما زدید همان حرف‌هایی است که مرتب رادیو اسرائیل می‌گوید.»
اما شاید بتوان ننگین‌ترین بخش کارنامه مجلس ششم را ماجرای تحصن اعضای این مجلس در آستانه انتخابات مجلس هفتم دانست؛ تحصنی که نمایندگان پرحاشیه مجلس ششم در آستانه روزهای پایانی مجلس و با عنوان اعتراض به اعمال نظارت استصوابی و قانونی شورای نگهبان، ترتیب دادند و سعی کردند فضای سیاسی و حتی اجتماعی کشور را ملتهب و متشنج کنند. تحصن برخی مجلس‌نشینان تندروی ششم در راستای سلسله اقدامات هنجارشکنانه و قانون‌ستیزانه آنها انجام گرفت؛ این تحصن به موازات فشاری بود که قصد داشتند به شورای نگهبان وارد کنند؛ فشارهایی که پیش از آن هم سابقه داشت؛ «لوایح دوقلو» نمونه بارز این امر بود که در یکی از آن دو لایحه، مشخصا بحث نظارت استصوابی زیر سوال رفته بود. پس از آنکه شورای نگهبان لوایح مزبور را به‌سبب مغایرت آشکار با قانون اساسی مردود دانست، افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی که کرسی‌های مجلس ششم را قبضه کرده بودند بحث خروج از حاکمیت و خروج بر حاکمیت را مطرح کردند؛ پروژه‌ای که در اواخر سال۸۲ با سناریو تحصن وارد فاز تازه‌ای شد و افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی را بر آن داشت تا با بحران‌آفرینی از برگزاری انتخابات در زمان مقرر جلوگیری کنند.
پروژه خروج از حاکمیت!
نمایندگان متحصن مجلس ششم برای بحران‌آفرینی و در تنگنا قرار دادن نظام، تصمیم گرفتند پروژه خروج از حاکمیت را با تحمیل فشار به استانداران اغلب همسو در دولت هشتم (دولت دوم اصلاحات) برای استعفا و استنکاف از برگزاری انتخابات عملیاتی کنند. در همین راستا اکثر استانداران با تایید تلویحی وزیر وقت کشور با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کردند که امکان برگزاری انتخابات در مهلت تعیین شده (اول اسفند۱۳۸۲) وجود ندارد؛ همچنین ۱۳عضو کابینه دولت اصلاحات و حدود ۵۰معاون وزیر نیز در نامه‌ای تهدیدآمیز اعلام استعفا کردند. در همان زمان که پازل طرح خائنانه افراطیون مجلس ششم برای تحمیل فشار به نظام و جلوگیری از برگزاری انتخابات درحال تکمیل بود، رییس وقت ستاد انتخابات کشور نیز در راستای اقدامات تحریک‌آمیز هم‌قطارانش، طی مصاحبه‌ای اعلام کرد: «پیشنهاد می‌کنیم که شورای نگهبان خودش انتخابات را برگزار کند!»
«باید محکم بمانیم؛ اگر روزی خواستند صحنه را ترک کنیم، همه با هم می‌رویم» این بخشی از اظهارات یکی از مقامات دولت اصلاحات در ایام تحصن افراطیون مجلس ششم است؛ اظهاراتی که خیلی زود به تیتر اصلی رسانه‌های صهیونیستی و آمریکایی تبدیل شد. رییس مجلس ششم نیز در مصاحبه‌ای که چهار سال بعد از ماجرای تحصن انجام داد به تمایل تحصن‌کنندگان به درگیری اشاره کرد و بیان داشت: «یکی از متحصنان که پیش من آمده بود گفت اگر تحصن به هم بخورد دیگر معلوم نیست که بتوانیم همین افراد را دور هم جمع کنیم؛ به او گفتم که این تحصن از فاز تعامل خارج شده و به درگیری تمایل پیدا کرده است. فهمیدم که کار از دست ما خارج شده است. آنها فکر می‌کردند که در جامعه از این کار آنها استقبال می‌شود ولی مشت گره‌کرده خالی باز شد و حتی دسته‌ای از نمایندگان مجلس به آنها طعنه و کنایه می‌زدند و می‌گفتند از جمعیتی که در حمایت از شما در خیابان جمع شده به‌سختی عبور کردیم!»
آبروریزی تحصن‌کنندگان
متحصنان در راستای افزایش فشارهایشان، در بیانیه شماره ۶ خود، طرح روزه سیاسی و استعفا را به سناریوی تحصن افزودند. اما انتشار عکسی درخصوص شروع روزه سیاسی متحصنان در صفحه نخست یکی از نشریات زنجیره‌ای، موجب آبروریزی تحصن‌کنندگان شد. عکس مزبور، یکی از نمایندگان تحصن‌کننده را درحالی‌که روی میز غذای او خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های فراوانی چیده شده بود، نشان می‌داد و زیر این عکس، جمله «آغاز روزه سیاسی متحصنین» آمده بود!
اما در واکنش به اقدام مغایر با منافع ملی متحصنان، نیروهای ارزشی و انقلابی نیز در مخالفت با تحصن افراطیون مجلس ششم دست به برگزاری تجمعاتی زدند. ازجمله این نیروهای ارزشی، طلاب حوزه علمیه قم بودند که با تحصن در مدرسه فیضیه به افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی هشدار دادند که از هزینه تراشی برای نظام احتراز کنند. ۲۸دی ۸۲ روزنامه‌های زنجیره‌ای به تجمع طلاب در فیضیه حمله کرده و پیرامون آن دست به جنجال رسانه‌ای زدند و از استاندار وقت قم درخواست کردند با طلاب برخورد کند که استاندار نیز در جواب آنان یادآوری کرد تحصن در فیضیه احتیاج به مجوز ندارد. اما اقدام افراطیون مجلس ششم در برگزاری تحصن تنها مسرت و شادکامی رسانه‌های معاند را به همراه نداشت، بلکه سفارت‌خانه‌ها و دیپلمات‌های غربی نیز با تمام قوا به میدان آمدند، به نحوی که شورای وزرای خارجه اتحادیه اروپا اعلام کرد که قصد دارد به‌طور ویژه به رصد فعل و انفعالات سیاسی ایران بپردازند.
در ایام تحصن افراطیون مجلس ششم، برخی چهره‌های زاویه‌دار با انقلاب اسلامی از طیف‌های مختلف اعم از سلطنت‌طلبان، اعضای گروهک ملی – مذهبی و همچنین وابستگان به گروهک منافقین با حضور در میان تحصن‌کنندگان، آنها را تشویق به هنجارشکنی‌های بیشتر می‌کردند. ضرورت پیگیری تغییرات بنیادین در نظام از جمله ترجیع‌بندهای سخنرانی‌های مدعوین تحصن افراطیون مجلس ششم بود! گروهک نهضت آزادی که به‌واسطه خیانت‌های آشکار و نهانش در همان سال‌های اولیه انقلاب ازسوی امام خمینی (ره) طرد شده بود، با صدور بیانیه‌ای تحصن را خونی تازه در رگ‌های پوسیده خود دانست و ضمن دعوت افراطیون به استقامت و اعلام حمایت از تحصن غیرقانونی، به تحصن‌کنندگان هشدار دادند که مبادا با تایید صلاحیت خود، سازش کرده و سایر رد صلاحیت‌شدگان را از یاد ببرند.
اگرچه دسیسه و خدعه افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی در ماجرای تحصن مجلس ششم با هوشیاری و درایت بزرگان و اعاظم نظام خنثی شد و همزمان هم با بی‌محلی و بایکوت سنگین مردمی روبه‌رو شد اما بی‌تردید جریان آلوده به فتنه که عناد آشکاری با خط نورانی امام (ره) داشت و دارد، تحصن مجلس ششم را به دستمایه‌ای برای تحمیل هزینه به نظام جمهوری اسلامی تبدیل کرد و در سال‌های بعد با عَلم کردن فتنه۸۸ برای براندازی نظام جمهوری اسلامی گام برداشت که البته باز هم این توطئه و خیانت آنها با ناکامی مواجه شد.