سیدموسی صدر که در قم متولد شد و در حوزه علمیه شاگرد اول اساتیدی شد که هر کدام در اجتهاد چون خورشیدی فروزان بودند. اساتیدی چون آیات عظام بروجردی، محقق داماد، امام خمینی(ره)، سیدمحمد حجت، حکیم، خویی و علامه طباطبایی. سیدموسی صدر بعد از درگذشت آیت‌الله سیدعبدالحسین شرف‌الدین، رهبر شیعیان لبنان، به درخواست شیعیان لبنان و به دستور آیت‌الله و با ‎بروجردی زعیم حوزه علمیه قم، به لبنان مهاجرت کرد و شد چشم و چراغ همه مردم لبنان و چه حیف است که اثری منسجم و گویای تصویری، تلویزیونی و سینمایی در این رابطه تولید نشده است.
امام موسی صدر در لبنان، قلب‌ها را فتح کرد و ستاره‌ها را از درخت تناور معرفت از سراسر دنیا چید. ستاره‌ای چون شهید مصطفی چمران که همه رفاه و آسایش دنیا را در آمریکا رها کرد و آمد کنار امام موسی صدر و یتیمان لبنان. سید موسی صدر در لبنان دست به اقدامات فراوانی زد. او ضمن مقابله با فئودال‌ها و وضعیت نابسامان اجتماعی شیعیان و نظام طوایفی به چهره اول لبنان تبدیل شد. تاسیس حرکت المحرومین، جامعه زنان، مؤسسه فنی جبل عامل، هیئت یاری جنوب لبنان، مجلس اعلی شیعیان و معهد الدراسات الاسلامیه بخشی از فعالیت‌های او در طول 20سال فعالیت در لبنان بود.
استکبار فکر می‌کرد با رفتن تبعیدگونه امام خمینی(ره) به فرانسه، صدا و انقلاب ایشان در هیاهوی صداهای غربی گم می‌شود، تصمیم دیگری گرفت تا خطری را که از جانب امام موسی صدر هم حس می‌کرد کم کند. برنامه‌ای که از این قرار بود: شهریورماه ۱۳۵۷، یعنی پنج ماه مانده به پیروزی انقلاب اسلامی، رییس مجلس اعلای شیعیان لبنان امام موسی صدر به قصد دیدار با معمر قذافی، حاکم لیبی با وساطت هواری بومدین، رییس‌جمهوری الجزایر که چهارماه بعد به طرز مشکوکی درگذشت، عازم لیبی شد. اما هرگز از لیبی خارج نشد. 18روز بعد، روزنامه‌ها تیتر زدند: «امام صدر کجاست؟» مردم لبنان به خیابان‌ها ریختند. همه از هر گروه و دین و مذهب، آشفته و سرگشته آمده بودند تا به‌دنبال امام گمشده‌شان بگردند. بی‌خبری‌ای که تاکنون 46سال ادامه دارد... تا دلیل دیگری باشد بر اینکه شیعه با انتظار آمیخته است تا ظهور حضرت حجت(عج).