آگاه: اما ادعاهای واهی و بی‌اساس اماراتی‌ها درخصوص جزایر سه‌گانه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در حالی مطرح می‌شود که کشور کوچک و استعمارزاده امارات، دو جزیره ایرانی «آریانا» و «زرکوه» را سال‌هاست که اشغال کرده است.
در اینکه جزایر سه‌گانه بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک متعلق به ایران اسلامی است هیچ شک و شبهه‌ای وجود ندارد و نه‌تنها جزایر فوق‌الذکر مورد ادعا برای کشور کوچک و بدون پیشینه امارات نیست، بلکه در نتیجه ضعف و فَترت رژیم‌های قاجار و پهلوی دو جزیره ایرانی نیز به نام‌های «آریانا» و «زرکوه» نیز تحت اشغال کشور بسیار کوچک امارات درآمده است و باید ازسوی ابوظبی بازگردانده شوند.
جزیره «زرکوه» با هشت کیلومترمربع مساحت، در جنوب خلیج فارس واقع شده است. جزیره «آریانا» نیز با ۱۲کیلومترمربع مساحت، دارای موقعیت مشابه زرکوه است. در نخستین سال دهه۵۰ شمسی، ضعف و وادادگی پهلوی دوم سبب شد تا به‌واسطه چراغ سبز انگلیسی‌ها این دو جزیره ارزشمند به لحاظ منابع نفتی و موقعیت استراتژیک ازسوی اماراتی‌ها اشغال شوند.
اذعان انگلیسی‌ها به مالکیت ایران در سراسر خلیج فارس
مطابق با نقشه‌ها و اسناد موثق تاریخی و بین‌المللی این دو جزیره کوچک، اما حیاتی یعنی «آریانا» و «زرکوه» که ابتدا ازسوی انگلیس و سپس توسط امارات به اشغال درآمدند، متعلق به ایران هستند. ازجمله این اسناد می‌توان به نقشه دریانوردی ترسیم شده توسط انگلیسی‌ها در اوایل قرن بیستم اشاره کرد که محدوده جزایر مورد ادعای امارات و به‌طورکلی همه کرانه‌های خلیج‌فارس همرنگ با رنگ شناسه ایران در نقشه ترسیم شده است.
به‌طورکلی مطابق با اصول تقسیمات دریایی بین‌المللی هر کشور تا فاصله ۲۴مایل (حدود ۴۴کیلومتر) از ساحل خود به‌طرف دریا حق مالکیت دارد که اصطلاحا به آن آب‌های داخلی و دریای سرزمینی می‌گویند؛ حال آنکه فاصله دو جزیره «زرکوه» و «آریانا» با ساحل اماراتی‌ها بیش از ۶۰کیلومتر است؛ بنابراین ادعای مالکیت اماراتی‌ها بر این دو جزیره ایرانی وفق اصول بین‌المللی باطل است و این دو جزیره در واقع در اشغال اماراتی‌هاست.البته این واقعیت نیز در متون جغرافیایی و تاریخی بین‌المللی پنهان و مکتوم نیست که نه‌تنها کرانه‌های مورد ادعای امارات در پهنه خلیج‌فارس به ایران اسلامی تعلق دارد، بلکه کل سرزمین این شیخ‌نشین در چند دهه گذشته متعلق به ایران بود و از آن با عنوان استان «جلفاوه» ایران یاد می‌شد.
مسئولیت خطیر دستگاه دیپلماسی
به هر ترتیب، مالکیت ایران بر جزایر آریانا و زرکوه کاملا طبق اسناد حقوقی مشخص است و وزارت امورخارجه کشورمان نیز طی سال‌های گذشته پیگیری‌های لازم را پیرامون این موضوع انجام داده است. بدون‌تردید آریانا و زرکوه باید به ایران اسلامی بازگردند و اقدام امارات در اشغال این دو جزیره مغایر با تمام قوانین بین‌المللی است. در شرایط فعلی نیز وزارت امورخارجه باید هرچه سریع‌تر نسبت‌به تجاوز امارات به خاک ایران در جزایر مذکور اعلام موضع کند و این مسئله باید از طریق مراجع قانون مورد پیگرد قرار گیرد. در شرایط کنونی، دستگاه دیپلماسی کشورمان می‌تواند از طریق دادگاه بین‌المللی لاهه از حقوق جمهوری اسلامی در بحث حاکمیت بر جزایر آریانا و زرکوه دفاع کند؛ بنابراین وزارت امورخارجه در این قضیه باید به‌جای موضع پدافندی، موضع آفندی اتخاذ کند و به‌جای پاسخ به ادعاهای واهی امارات بر سر جزایر سه‌گانه بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، موضع رسمی کشور را از حالت پاسخگویی عوض کند و استرداد مالکیت دو جزیره زرکوه و آریانا را مطالبه کند.همچنین قابل ذکر است که ادعاهای مضحک اماراتی‌ها در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک درحالی است که مجموعه اسناد و مدارکی که از چند قرن پیش وجود دارد و تمامی آنها جمع‌آوری و در دو مجموعه دقیق فنی به چاپ رسیده و در سازمان ملل به‌عنوان اسناد به ثبت رسیده حاکی است که خلیج‌فارس، جزایر اطراف و حتی بخشی از سواحل جنوبی آن جزئی از حاکمیت ایران بوده است. آخرین نقشه‌های معتبر در این زمینه در سازمان ملل به‌صورت رسمی به ثبت رسیده و نامی جز خلیج‌فارس یا پرشیا برای این منطقه دیده نشده است؛ حتی در اسناد کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیز نامی جز نام خلیج‌فارس وجود ندارد. در شهریور سال۱۴۰۱ نیز در راستای تثبیت مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، سند مالکیت این جزایر واقع در خلیج‌فارس به نام دولت جمهوری اسلامی ایران صادر شد. آنچه مسلم است آن است که حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر جزایر سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی امری محرز و مسلم است و ادعاهای مطرح‌شده در بیانیه‌های سیاسی امارات و سایر طرف‌ها، علاوه‌بر دخالت در امور داخلی کشورمان، تلاشی واهی در جهت نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران نیز محسوب می‌شود.