آگاه: در این بین، گروهی از جوانان و نوجوانان هم به این فکر افتاده‌اند، حالا که زور نهادهای نظارتی به اخراج برندهای صهیونیستی از بازار کشور نمی‌رسد، دست به کار اقناع افکار عمومی برای تحریم این کالاها شوند؛ بنابراین از راه‌اندازی کارزارهای مختلف در فضای مجازی بگیر تا تهیه پوسترهای دستنویس و چسباندن به در و دیوار کوچه‌ها و خیابان‌های شهرها و سوال و جواب خانه به خانه و چهره به چهره در مکان‌های عمومی را در دستورکار قرار دادند. «منم برای انسانیت نمی‌خرم»، «نه به کالاهای اسراییلی» ازجمله این هشتگ‌ها هستند که چند روزی است فضازی مجازی را قرق کرده‌اند.
به گزارش آگاه؛ روایت‌های غیررسمی می‌گویند سود کوکاکولا در ایران روزانه ۵۰۰میلیارد تومان است و طبیعی است که رهگیری چنین درآمدی به سدها و حتی بن‌بست‌های تعارض منافع بربخورد. پای کوکاکولا از سال۱۳۳۶ به‌طور رسمی به ایران باز شد و از همان زمان هم باتوجه‌به سابقه استعماری این برند مخالفت‌هایی در سطوح مختلف اجتماعی با آن شکل گرفت. در میان این مخالفت‌ها سه استفتاء از رهبر انقلاب مربوط‌به سال‌های ۱۳۴۷، ۱۳۵۳ و ۱۳۵۶ به چشم می‌خورد که در هر سه مورد واردات، تولید، ترویج، خرید و فروش کالاهای اسراییلی جایز شمرده نشده است. اما با پیروزی انقلاب، مردم به پشتوانه اعتماد به حاکمیت دینی بر کشور، جلوگیری از ورود و پاگیر شدن کالاهای اسراییلی را که ضد منافع کشور و امت اسلامی است به دولت‌ها سپردند و با این امید که هر محصولی که در کشور استفاده می‌کنند، ملاحظات فرهنگی و اقتصادی و سیاسی جامعه اسلامی در آن لحاظ شده با خیال راحت اجازه ورود طیفی از محصولات را به سبد خانوار خود دادند. غافل از اینکه مافیای شکل‌گرفته پشت سودهای کلان تعدادی از این برندها حتی اجازه نزدیک شدن نهادهای نظارتی به آنها را ندادند.
شوینده‌هایی که خون فلسطینی‌ها را نمی‌شویند
کار به جایی رسید که در ۳۰سال گذشته دستکم ۱۰بار شرکت‌های تولیدکننده مرتبط با برندهای صهیونیستی در فرآیند واردات و صادرات با ممنوعیت‌های جدی روبه‌رو شدند. اما طبق معمول زور پول به تمام خط‌قرمزهای بشری چربید و آنها به کار خود ادامه داده و حتی تکثیر شدند؛ به‌طوری‌که می‌بینیم پپسی، دامستوس، سیف، کیت‌کت، داو، نسکافه و لوکس سهم قابل‌توجهی از سبد خانوار را از آن خود کرده‌اند. این در حالی است که بخش قابل‌توجهی از سود تمام این محصولات به حساب‌های آمریکایی رژیم صهیونیستی واریز و درنهایت به تسلیحاتی تبدیل می‌شود که علیه خانواده‌ها و کودکان در فلسطین اشغالی به کار برده می‌شوند.
از سوی دیگر، در تمام کشورها رصد و رهگیری گردش مالی بنگاه‌های اقتصادی و کارگاه‌های تولیدی آن بادقت انجام می‌شود تا نشتی علیه خود آن کشور و آرمان‌هایش وجود نداشته باشد. در کشور ما اما گستردگی اقلیمی، تنگناهای اقتصادی و ایجاد شغل و البته که تحریم‌ها باعث شده‌اند، این کارگاه‌ها و بنگاه‌ها از کشور باج بگیرند. باج مالیاتی، باج تسهیلاتی و افزایش خواب بازپرداخت‌ها و درنهایت باج عدم نظارت. همیشه هم منت سرمایه‌گذاری تولیدی «در این شرایط» را هم بر سر دولت‌ها می‌گذارند. درعین‌حال که افزایش تحریم‌ها و بزرگ‌ترشدن دایره آنها هم به کمک این گروه آمده و بازار انحصاری و تضمینی برایشان به وجود آورده است.
شلیک ۱۰ میلیون دلاری به قلب کودکان غزه
تا اینجای ماجرا را شاید بتوان زیر سبیلی رد کرد اما از جایی که در انتهای این شامورتی سود کلانی به دست آمده و به زیان منافع کشور و به لطایف‌الحیلی از کشور خارج شود، مسئله حائزاهمیت می‌شود. اگر تمام این فرآیند ازسوی یک پیوست ضدفرهنگی هم پشتیبانی شود، دیگر لازم می‌شود یک درزگیری همه‌جانبه درست و حسابی انجام شود. سال گذشته و همزمان با شروع حملات اسرائیل به غزه، تبیان موضوع فعالیت و تحریم نشان تجاری اسرائیلی کوکاکولا در ایران را از مراجع مختلف بررسی و پیگیری کرد که با واکنش‌های زیاد مسئولان و رسانه‌های مختلف همراه بود. رابطه خوشگوار با کوکاکولای اسرائیلی با این اسناد افشا شد: «سال۸۵ مهدی مینایی، دبیر اجرایی مجمع مطالبه مردمی مشهد گفت که خوشگوار سود سالانه ۱۵۰هزار دلار را با واسطه شرکت ایرلندی به آمریکا پرداخت می‌کند. دانا بولدن از رؤسای کوکاکولا هم گفت «اداره دارایی آمریکا اجازه فروش کنسانتره به ایران را بدون سود داده!» اگر افزایش این سود را با افزایش قیمت دلار در کشور حساب کنیم رقمی بالغ بر ۱۰ میلیون دلار می شود.
خرداد سال۸۵، سازمان بورس و اوراق بهادار آمریکا نوشت: «ما به یک شرکت در ایران مجوز دادیم که تحت برخی نشان‌های تجاری ما، از جمله کوکاکولا محصولات نهایی را تولید کند و بفروشد.»
نوشابه‌ات را بخور!
شهریور۹۱، وال‌استریت ژورنال اعلام کرد: «شرکت کوکاکولا گفته عصاره این نوشیدنی به ایران صادر و ازسوی شرکت خوشگوار بسته‌بندی می‌شود و سخنگوی کوکاکولا هم گفت که هیچ مشکلی در دریافت پرداخت‌ها وجود نداشته است.» برای پیگیری دقیق‌تر در ابتدا به شرکت خوشگوار زنگ زدیم و پرسیدیم آیا با کوکاکولا ارتباط دارید یا نه که جواب هم گرفتیم؛ «کسی پاسخگوی این سوال شما نیست، شما نوشابه‌ات رو بخور!» خضریان، نماینده مجلس هم در واکنش به گزارش تبیان گفت: درصورتی‌که ارتباط خوشگوار با کوکاکولا محرز شود باید آنها را تحریم کنیم. وزیر کشور وقت هم دراین‌باره صحبت کرد و گفت: هرگاه دستگاه‌های اطلاعاتی به ما بگویند ماده اولیه در برخی نوشابه‌ها از رژیم صهیونیستی تامین می‌شود حتما با آن برخورد می‌کنیم.آبان ۱۴۰۲، وزارت خارجه و اقتصاد اعلام کردند لیست کالاهای وارداتی مرتبط با اسرائیل در اختیار گمرک هم قرار گرفته و منتشر می‌شود! ما پیگیر این لیست هم شدیم، اما نه وزارت خارجه نه گمرک و نه وزارت صمت جوابی نمی‌دادند و هربار به در بسته خوردیم!
در ۶مرداد ۱۴۰۳ و با وجود گذشت ۱۰ماه از عملیات طوفان‌الاقصی، گمرک هم در بخشنامه‌ای صادرات محصولات شرکت خوشگوار را ممنوع کرد، دقیقا به‌دلیل قرارداد رسمی آنها با کوکاکولا! بخشنامه‌ای که رابطه بین خوشگوار و کوکاکولا را ثابت می‌کند و درنهایت هم معاونت حقوقی دولت فایلی از قرارداد رسمی کوکاکولا با خوشگوار را منتشر کرده که ۱۳بهمن ۹۹ بسته شده و تا ۱۰دی ۱۴۰۵ اعتبار دارد. حالا باید ببینیم مسئولان چه بهانه‌ای برای عدم پیگیری این موضوع دارند!