آگاه: فضای این قهوه‌خانه آنقدر زیبا و بکر است که خستگی راه را از تنتان به در می‌کند. نوشیدن یک استکان چای در نعلبکی چینی، آن هم کنار رودخانه روی یک نیمکت چوبی حال و هوایتان را عوض می‌کند. اما آنچه این روستا را از دیگر روستاهای کشور متمایز و در یک نگاه شما را متوجه این موضوع می‌کند، چیده‌شدن گیاهی سبز جلوی در بیشتر خانه‌هاست.
نام این گیاه گالی یا لی است؛ این گیاه بومی در اطراف مرداب‌ها و زمین‌های باتلاقی فشتکه و بندر انزلی رشد می‌کند و به‌وفور با کمترین هزینه یافت می‌شود.زنان و مردان فشتکه‌ای گالی‌ها را به ردیف جلوی در خانه‌هایشان خشک می‌کنند و با آنها صنایع‌دستی حصیری می‌بافند؛ بیشتر صنایع‌دستی حصیری ایران از همین منطقه تامین می‌شود. در واقع فشتکه گل سرسبد حصیربافی ایران است و برای همین به‌عنوان نخستین روستای ملی حصیربافی کشور انتخاب شده است. زنان و مردان فشتکه‌ای این هنر را از اجداد خود به ارث برده‌اند و نسل به نسل آن را به یکدیگر منتقل می‌کنند. آنها با سوزن‌های چوبی که دست‌ساز خودشان است، حصیرها را در اندازه‌ها و شکل‌های مختلف می‌بافتند؛ از زنبیل گرفته تا کلاه، سفره، سبد و آبکش.این روزها حتی سبدهای حصیری در دکوراسیون خانه‌ها نیز جا باز کرده‌اند و صنایع‌دستی حصیری دیگر فقط در خانه گیلانی‌ها کاربرد ندارد. برای همین این صنعت دستی پررونق مانده و در اقتصاد مردم این روستا نقش اساسی ایفا می‌کند؛ البته ناگفته نماند که حتی بازار جهانی نیز دارد.
بیشتر اهالی فشتکه کشاورز هستند و زمانی که از کار کاشت و برداشت برنج فارغ می‌شوند به حصیربافی مشغول می‌شوند.  اگر به گیلان سفر می‌کنید، سری هم به فشتکه این روستای سرسبز و تمیز بزنید. از صنایع‌دستی‌شان خرید کنید تا همیشه پویا و زنده بماند. زنده ماندن اقتصاد روستاییان سبب می‌شود که روستاها خالی از سکنه نشوند و روستاییان به شهرها مهاجرت نکنند.