اخیراًشاهد انتشار قاچاق چند اثر فرهنگی-هنری بودیم که پس از انتشارشان اجازه استفاده از آنها ازسوی تولیدکنندگان اثر یا صادر شده یا اینکه اعلام کردند راضی نیستند که اثر قاچاق دیده شود؛ نمونه‌اش فیلم «کاناپه» ساخته کیانوش عیاری که همین چند وقت پیش نسخه قاچاق آن عرضه شد و این فیلمساز اعلام کرد: «مردم شریف ایران، من، کیانوش عیاری، کارگردان فیلم کاناپه، قاطعانه اعلام می‌کنم که از نمایش غیرقانونی و قاچاق این اثر در پلتفرم‌های غیرمجاز ناراضی هستم. توقیف این فیلم هدیه‌ای ازسوی مسئولان وقت سینما بود و اکنون، انتشار غیرقانونی آن ضربه‌ای مضاعف به حقوق مادی و معنوی من وارد خواهد کرد. این اولین‌باری نیست که یک کالای فرهنگی- هنری قاچاق شده و تا وقتی سازوکاری قانونی برای آن معین نشود هم می‌توان گفت آخرین‌بار هم نیست که چنین اتفاقی افتاده است.»

«تقلب» تحت هیچ شرایطی هدف را توجیه نمی‌کند

آگاه

«تقلب» در فرهنگ ایرانی
در فرهنگ ایرانی، تقلب به‌عنوان یک رفتار ناشایست و غیراخلاقی دیده می‌شود. این نگاه ریشه در ارزش‌های اخلاقی، دینی و اجتماعی دارد که صداقت، درستکاری و رعایت حقوق دیگران را به‌عنوان اصول مهم زندگی می‌دانند. از نظر اخلاقی و دینی، تقلب عملی است که نه تنها فرد را از مسیر درست خارج می‌کند، بلکه به جامعه نیز آسیب می‌زند. در ادبیات و فرهنگ عامه ایرانی، تقلب معمولا به‌عنوان رفتاری ناپسند و ناشایست معرفی می‌شود و افرادی که مرتکب آن می‌شوند، مورد سرزنش قرار می‌گیرند.
با این حال، در عمل و در زندگی روزمره، ممکن است نگاه‌هایی متفاوت نسبت‌به تقلب وجود داشته باشد. این نگاه‌های متفاوت اغلب ناشی از شرایط خاصی است که افراد در آن قرار می‌گیرند؛ برای مثال، در شرایطی که فشارهای اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی زیاد است، برخی افراد ممکن است تقلب را به‌عنوان راهی برای «نجات خود» یا «رسیدن به هدف» توجیه کنند. در چنین مواقعی، تقلب ممکن است نه به‌عنوان یک عمل کاملا نادرست، بلکه به‌عنوان یک «راه‌حل موقت» یا حتی «زرنگی» دیده شود. این نگاه دوگانه به تقلب، یعنی از یک طرف نکوهش آن به‌عنوان یک عمل ناشایست و از طرف دیگر، توجیه آن در شرایط خاص، بخشی از پیچیدگی‌های فرهنگی است که در جامعه ایرانی وجود دارد.
در سیستم‌های آموزشی، تقلب در امتحانات یا انجام کارهای غیراخلاقی مانند خرید پایان‌نامه ممکن است به‌عنوان راهی برای «پیشرفت» یا «فرار از فشارهای تحصیلی» دیده شود. در حوزه کسب‌وکار، تقلب در مالیات یا ارائه محصولات تقلبی ممکن است به‌عنوان «تدبیر» یا «راه‌حل» برای بقا در شرایط سخت اقتصادی تلقی شود. در روابط اجتماعی، خیانت یا عدم صداقت ممکن است به‌دلیل فشارهای اجتماعی یا انتظارات فرهنگی توجیه شود. این نگاه دوگانه به تقلب، یعنی از یک طرف نکوهش آن به‌عنوان یک عمل ناشایست و از طرف دیگر، توجیه آن در شرایط خاص، نشان‌دهنده این است که در فرهنگ ایرانی، تقلب به‌طورکلی ناپسند است اما در عمل ممکن است در برخی شرایط به‌عنوان یک راه‌حل موقت یا حتی یک «زرنگی» دیده شود. این موضوع نشان‌دهنده تاثیر شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر نگرش افراد نسبت‌به تقلب است.

دلایل تقلب در آثار فرهنگی- هنری
تقلب در حوزه محصولات فرهنگی- هنری علل مختلفی دارد اما اصلی‌ترین دلایل آن در کشور ما به این شرح زیر است:
 ۱. سودآوری بالا
یکی از اصلی‌ترین دلایل تقلب در حوزه فرهنگی و هنری، سودآوری بالای این صنایع است. تولید و فروش محصولات تقلبی یا کپی‌برداری غیرمجاز از آثار هنری می‌تواند سود زیادی را برای متخلفان به همراه داشته باشد؛ برای مثال، فروش غیرقانونی فیلم‌ها یا آلبوم‌های موسیقی می‌تواند سود کلانی را برای فروشندگان غیرمجاز به همراه داشته باشد، درحالی‌که هنرمندان و تولیدکنندگان اصلی از این سود محروم می‌شوند.

 ۲. ضعف قوانین و نظارت
ضعف قوانین و نظارت در حوزه فرهنگی و هنری نیز یکی دیگر از دلایل رخ دادن تقلب است. در برخی کشورها، قوانین مربوط به حقوق مالکیت فکری و هنری به درستی اجرا نمی‌شوند یا نظارت کافی بر اجرای این قوانین وجود ندارد. این ضعف در قوانین و نظارت می‌تواند باعث شود متخلفان با خیال راحت به تقلب در این حوزه ادامه دهند.

 ۳. دسترسی آسان به تکنولوژی
پیشرفت تکنولوژی و دسترسی آسان به ابزارهای جدید نیز به رواج تقلب در حوزه فرهنگی و هنری کمک کرده است؛ برای مثال، با استفاده از اینترنت و ابزارهای دیجیتال، کپی‌برداری و توزیع غیرقانونی آثار هنری بسیار آسان‌تر شده است. این دسترسی آسان به تکنولوژی می‌تواند باعث شود افراد بیشتری به سمت تقلب در این حوزه گرایش پیدا کنند.

 ۴. فشارهای اقتصادی
فشارهای اقتصادی نیز می‌تواند باعث شود افراد به‌سمت تقلب در حوزه فرهنگی و هنری روی آورند؛ برای مثال، هنرمندان یا تولیدکنندگانی که با مشکلات مالی مواجه هستند، ممکن است برای جبران این مشکلات، دست به تقلب بزنند. در برخی موارد، خریداران نیز ممکن است به‌دلیل مشکلات اقتصادی، به جای خرید محصولات اصلی، به سراغ محصولات تقلبی بروند.

 ۵. کمبود آگاهی و آموزش
کمبود آگاهی و آموزش در مورد حقوق مالکیت فکری و هنری نیز می‌تواند به رواج تقلب در این حوزه کمک کند. بسیاری از افراد ممکن است از عواقب تقلب در حوزه فرهنگی و هنری آگاه نباشند یا اهمیت رعایت حقوق هنرمندان را درک نکنند. این کمبود آگاهی می‌تواند باعث شود افراد بیشتری به‌سمت تقلب در این حوزه گرایش پیدا کنند.

 ۶. فرهنگ مصرف‌گرایی
فرهنگ مصرف‌گرایی و تمایل به خرید محصولات ارزان‌قیمت نیز می‌تواند به رواج تقلب در حوزه فرهنگی و هنری دامن بزند. برخی افراد ممکن است به جای خرید محصولات اصلی و باکیفیت، به سراغ محصولات تقلبی و ارزان‌قیمت بروند. این فرهنگ مصرف‌گرایی می‌تواند باعث شود تقلب در این حوزه بیشتر رواج پیدا کند.
در کل، تقلب در حوزه محصولات فرهنگی و هنری پدیده‌ای است که ریشه در عوامل مختلفی دارد، ازجمله سودآوری بالا، ضعف قوانین و نظارت، دسترسی آسان به تکنولوژی، فشارهای اقتصادی، کمبود آگاهی و فرهنگ مصرف‌گرایی. مقابله با این پدیده نیازمند تلاش‌های هماهنگ در حوزه‌های مختلف، ازجمله تقویت قوانین، افزایش نظارت، آموزش‌های عمومی و تغییر نگرش‌های فرهنگی است.
با این حال، در سال‌های اخیر، تلاش‌هایی برای مقابله با تقلب و تغییر این نگرش‌ها انجام شده است. افزایش آگاهی‌های اخلاقی، تشدید قوانین و نظارت‌های بیشتر در حوزه‌های مختلف، ازجمله آموزش و کسب‌وکار، بخشی از این تلاش‌ها هستند اما تغییر نگرش فرهنگی نسبت به تقلب و کاهش نگاه دوگانه به آن، نیازمند زمان و تلاش مستمر است. در نهایت، تقلب در فرهنگ ایرانی به‌عنوان یک رفتار ناپسند شناخته می‌شود اما در عمل ممکن است در برخی شرایط خاص توجیه شود. این موضوع نشان‌دهنده پیچیدگی‌های فرهنگی و اجتماعی است که در جامعه ایرانی وجود دارد.

از جعل و سرقت تا  سوء استفاده از نام

در زمینه محصولات فرهنگی و هنری، تقلب به شکل‌های مختلفی رخ می‌دهد و این پدیده می‌تواند تاثیرات منفی گسترده‌ای بر صنایع فرهنگی، هنرمندان و جامعه به‌طورکلی داشته باشد. تقلب در این حوزه می‌تواند شامل کپی‌برداری غیرمجاز از آثار هنری، تولید و فروش محصولات تقلبی، سرقت ادبی، جعل آثار هنری و حتی سوءاستفاده از نام هنرمندان مشهور باشد.

۱. کپی‌برداری غیرمجاز و تولید محصولات تقلبی
از رایج‌ترین شکل‌های تقلب در حوزه فرهنگی و هنری، کپی‌برداری غیرمجاز از آثار هنری و تولید محصولات تقلبی است. این موضوع به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند موسیقی، فیلم، کتاب و هنرهای تجسمی دیده می‌شود؛ برای مثال، آلبوم‌های موسیقی، فیلم‌ها و کتاب‌ها ممکن است به‌صورت غیرقانونی کپی و توزیع شوند. این کار نه‌تنها به هنرمندان و تولیدکنندگان اصلی آسیب می‌زند، بلکه باعث کاهش درآمد آنها و تضعیف صنایع فرهنگی می‌شود.

 ۲. سرقت ادبی و هنری
سرقت ادبی و هنری نیز یکی دیگر از شکل‌های تقلب در این حوزه است. این موضوع می‌تواند شامل کپی‌برداری از آثار ادبی، شعر، فیلمنامه، موسیقی و حتی ایده‌های هنری باشد؛ برای مثال، ممکن است یک نویسنده یا هنرمند اثر خود را به‌عنوان یک کار اصلی ارائه دهد، درحالی‌که بخش‌هایی از آن از آثار دیگران کپی شده است. این کار نه‌تنها غیراخلاقی است، بلکه می‌تواند به شهرت و اعتبار هنرمند اصلی آسیب بزند.

 ۳. جعل آثار هنری
جعل آثار هنری نیز یکی دیگر از شکل‌های تقلب در این حوزه است. این موضوع به‌ویژه در بازار هنرهای تجسمی دیده می‌شود؛ جایی که آثار هنری مشهور ممکن است جعل و به‌عنوان آثار اصلی فروخته شوند. جعل آثار هنری نه‌تنها به خریداران آسیب می‌زند، بلکه اعتبار هنرمندان اصلی و بازار هنر را نیز تضعیف می‌کند.

 ۴.  سوءاستفاده از نام هنرمندان مشهور
سوءاستفاده از نام هنرمندان مشهور نیز یکی دیگر از شکل‌های تقلب در حوزه فرهنگی و هنری است. این موضوع می‌تواند شامل استفاده غیرمجاز از نام هنرمندان برای تبلیغات، فروش محصولات یا حتی تولید آثار جدید باشد؛ برای مثال، ممکن است یک شرکت از نام یک هنرمند مشهور برای تبلیغ محصولات خود استفاده کند، بدون اینکه اجازه این کار را داشته باشد. این کار نه‌تنها غیراخلاقی است، بلکه می‌تواند به شهرت و اعتبار هنرمند آسیب بزند.
 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.