آگاه: غرفه قرارگاه جلسات خانگی قرآن طرح‌های ویژه‌ای را برای بازدیدکنندگان از این نمایشگاه در نظر گرفته است که از آن جمله می‌توان به «نقشه گنج قرآن» با محوریت معرفی شهید ابراهیم هادی و دعوت به انس با قرآن کریم و برگزاری جلسات خانگی قرآن اشاره کرد. همچنین معرفی پویش ستاره‌های زمین با حضور کارشناسان قرارگاه جلسات خانگی قرآن در این غرفه انجام می‌شود. استقرار میزهای تعاملی همچون میزهای نذر و وقف قرآنی به‌منظور ترویج فرهنگ قرآنی در کشور از فعالیت‌های دیگر این غرفه است.حجت‌الاسلام محسن آمره، مسئول قرارگاه جلسات خانگی قرآن، درخصوص فعالیت‌های این بخش گفت: سنت نیکوی برگزاری جلسات خانگی قرآن، ریشه در صدر اسلام دارد، جایی که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «خانه‌هایتان را با نور قرآن نورانی کنید.» ایشان در ادامه، با نهی از تبدیل خانه‌ها به قبرستان، این پرسش را در ذهن‌ها ایجاد می‌کنند که چه عاملی خانه‌ها را به قبرستان تشبیه می‌کند؟ پاسخ ایشان، رفتار یهودیان و مسیحیان است که خانه‌های خود را تعطیل کرده و عبادات خود را تنها در کلیساها انجام می‌دادند.حجت‌الاسلام آمره با استناد به کلام رسول خدا(ص) افزود: خانه‌ای که در آن بسیار قرآن تلاوت شود، خیر و برکت فراوانی خواهد یافت. این برکت، شامل افزایش رزق و روزی مالی و بهبود روابط خانوادگی و تعاملی می‌شود. همان‌گونه که در آسمان شب، ستارگان می‌درخشند؛ خانه‌ای که در آن قرآن تلاوت می‌شود نیز همچون ستاره‌ای نورانی، می‌درخشد.مسئول قرارگاه جلسات خانگی قرآن با اشاره به پیشرفت چشمگیر فعالیت‌های قرآنی پس از انقلاب اسلامی به فرموده مقام معظم رهبری، خاطرنشان کرد: با وجود این، دو حوزه مهم، یعنی فعالیت‌های قرآنی در مساجد و دورهمی‌های خانوادگی، مورد غفلت واقع شده‌اند. درحالی‌که تمدن غرب به‌دنبال ترویج فردگرایی است، تمدن اسلامی همواره بر اهمیت جمع‌گرایی تأاکید داشته و احیای جلسات خانگی قرآن از صدر اسلام تاکنون، همواره مورد توجه بوده است. جالب اینجاست که پیروان سایر ادیان نیز از این سنت حسنه الگو گرفته و اقدام به برپایی کلیساهای خانگی کرده‌اند. وی از ثبت ۲۶هزار و ۹۰۰جلسه خانگی قرآن در سامانه مربوطه خبر داد و افزود: البته تعداد واقعی جلسات در حال برگزاری در سراسر کشور، به مراتب بیشتر از این آمار است.حجت‌الاسلام آمره ادامه با اشاره به شکل‌گیری ۲۷۰حلقه میانی قرآنی با محوریت جلسات خانگی قرآن گفت: در این جلسات خانگی، محتوای آموزشی با موضوع «امت پیروز» و درسنامه‌هایی برای مربیان، آماده شده است. برنامه جلسات شامل سه بخش اساسی: تبیین آیه، تطبیق با زندگی روزمره و عهد با آیه، است. به این ترتیب، افراد می‌آموزند که چگونه از توشه‌ای غنی برای تکامل روحی و معنوی خود استفاده کنند. این غرفه از ۱۵لغایت ۲۵اسفند ۱۴۰۳ در مصلی تهران، شبستان اصلی، بخش ستاره‌های زمین واقع شده است و محصولات ستاد قرارگاه جلسات خانگی قرآن ازجمله پرچم و کتاب‌ها نیز در این غرفه معرفی می‌شود.

برای همدردی با مومنان و مهربانی نسبت‌به آنها چه کاری می‌توانیم بکنیم؟
آیه ۱۲۸ سوره توبه
لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ
به‌یقین، پیامبری به‌سویتان آمده است، از جنس خودتان! دیدن درد و رنجتان برایش سخت است، برای هدایت‌شدنتان حرص و جوش می‌زند و در حق مومنان، دلسوز مهربان است.
یکی از بین خودتان
درباره‌اش نوشته‌اند: هیچ‌وقت برای خودش از کسی انتقام نگرفت، آزاردهندگان را می‌بخشید، اگر یکی از یارانش را سه روز پیاپی نمی‌دید از حال او جویا می‌شد. اگر در سفر بود، برایش دعا می‌کرد. اگر در شهر بود، به دیدارش می‌رفت و اگر بیمار بود، از او عیادت می‌کرد. اهل ایرادگرفتن و ملامت‌کردن بیخودی نبود، نمی‌گذاشت کسی جلوی پایش بلند شود اما خودش مهمان‌هایش را تا آستانه در بدرقه می‌کرد، اگر با کسی دست می‌داد، دست خودش را زودتر نمی‌کشید، اگر با جمعی حرف می‌زد، نگاهش را بین آدم‌ها تقسیم می‌کرد. آدمِ دقت به جزئیات بود؛ آدمِ توجه به ریزه‌کاری‌ها. به‌خاطر همین‌ها هم بود که توی دل مردم جا باز کرده بود. حالا بیا یکبار دیگر بنشینیم و خودمان را مرور کنیم که ما در خرده‌رفتارهایمان چه ربطی به پیامبر اکرم(ص) داریم؟

این است راه پیامبر(ص)
ما برای چه به دنیا آمده‌ایم؟ برای بزرگ شدن! مهم‌ترین ویژگی آدم‌های بزرگ این است که دل‌هایشان بزرگ است، آن‌قدر بزرگ که قلبشان برای همه عالم می‌تپد. محبت و دلسوزی‌شان، مرزهای خودخواهی را درهم می‌شکند و از رنج همه مردم جهان اذیت می‌شوند. از مادری که وقتی فرزندش بیمار است، خواب و خوراک ندارد. تب فرزند، تب اوست و گریه فرزند، دل او را می‌لرزاند و با اینکه خودش از فرط خستگی توان ایستادن ندارد، برای آرامش کودک، تمام توانش را به کار می‌گیرد. تا آن امامی که در دل شب، کیسه‌ای بر دوش می‌گذارد و به خانه‌های فقرا غذا می‌رساند، بی‌آنکه کسی بداند او خلیفه مسلمین است. برای او، گرسنگی یتیمان، گرسنگی بچه‌های خودش است.
اما پیامبر و تو چه می‌دانی کیست پیامبر. پیامبری که نه‌تنها غم‌ها و سختی‌های مردم را می‌دید، بلکه آنها را با تمام وجود حس می‌کرد. این روحیه پیامبر در آیه «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ» [۱] تجلی یافته است. «برای او رنج‌های شما دردآور است، سخت است؛ شما که رنج می‌کشید، پیغمبر از رنج شما رنج می‌برد. بلاشک این مخصوص به مسلمان معاصر پیغمبر نیست، خطاب به عموم مومنین در طول تاریخ است؛ یعنی امروز اگر شما در فلسطین رنج می‌کشید، در لبنان، سوریه یا میانمار، در نقاط گوناگون دیگر مسلمان‌ها رنج می‌کشند، بدانند این رنج، روح مطهر پیغمبر را به رنج و زحمت درمی‌آورد؛ این خیلی مهم است. پیغمبر ما این جوری است. ...نقطه مقابل، وضع دشمنان است: «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا لا تَتَّخِذوا بِطانَةً مِن دونِکُم لا یَألونَکُم خَبالًا وَدّوا ما عَنِتُّم »[۲] آنجا [برای] پیغمبر اکرم «عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم»، اینجا [برای دشمنان] «وَدّوا ما عَنِتُّم»؛ رنج شما آنها را خوشحال می‌کند.برای پیروی از پیامبر(ص) کافی است چشم‌هایمان را به اطراف باز کنیم. شاید همسایه‌ای داریم که شب‌ها با غم اجاره‌خانه‌ای که نمی‌تواند بپردازد، بی‌خواب است. یا کودکی که به‌دلیل نداشتن کفش مناسب، از رفتن به مدرسه خجالت می‌کشد یا مادری که باید بین خرید داروی فرزندش و تهیه‌ غذای روزانه یکی را انتخاب کند. اگر امت اسلام، مصائب مردم مظلوم فلسطین را مصائب خود می‌دید، چه‌بسا این رژیم غاصب سال‌ها پیش نابود شده بود. دلسوزی، رأفت و محبت، نه‌تنها جامعه‌ای مستحکم و پر از همدلی می‌سازد، بلکه دل‌ها را فتح کرده و ریشه‌ ظلم را خشک می‌کند. این است راه پیامبر.