آگاه: سریال «پایتخت ۷» چند شخصیت اصلی بامزه دارد. ریما رامین‌فر، احمد مهران‌فر، محسن تنابنده و نسرین نصرتی بازیگران خوبی هستند و من به‌خاطر آنها سریال را دنبال می‌کنم. به نظر من، ریما رامین‌فر، بهترین بازیگر این سریال است. هر بازیگری یک شخصیتی دارد که وارد بازی‌اش می‌کند. رامین‌فر خانم بودن و مادرانگی را در خودش دارد و بسیار راحت بازی می‌کند.
در فصل هفتم سریال پایتخت، بیشتر شخصیت‌ها بسیار حراف هستند و مدام دارند درباره موضوعات پیش پا افتاده حرف می‌زنند. زن ارسطو در موقعیتی قرار گرفته که ربطی به مریخ ندارد. بهتاش بعد از ۱۰ قسمت می‌آید و نشانی از بهتاش قبلی ندارد. او با کمدی‌های پیش پا افتاده محبوبیت پیدا کرده است و اینجا با دست و پای درازش به قول خودش میمون بازی می‌کند. رحمت و دو تا پسر دوقلو(برادرانش) موقعیت‌های داستانی جذاب ندارند و فقط فضا اشغال می‌کنند. در بین بازیگران، بهروز قبلی خیلی بامزه‌تر بود. علیرضا خمسه هم نباید حذف می‌شد. من حاضر نیستم یک بار دیگر تکرار این سریال را تماشا کنم.
به عقیده من، دیدن پایتخت بیشتر به یک عادت تبدیل شده است. این سریال در فصل‌های اول و دوم حرفی برای گفتن داشت. فصل‌های ابتدایی بوی زندگی می‌داد و برخی رویدادها و مسائل مهم زندگی اقشار میانی را در آن می‌شد دید. در فصل اول یک خانواده به تهران مهاجرت می‌کرد و از نظر مسکن و کار دچار مشکل می‌شد. این داستان‌ها موضوعات ملموس اجتماعی بود. در فصل ۷ به مشکل مسکن نقی اشاره می‌شود. درحالی‌که نقی در یک خانه تمیز دارد زندگی می‌کند و اصلاً مشکل مسکن برای او خیلی برجسته و عیان نیست.
فصل هفتم سریال پایتخت یا پایتخت ۷، به کارگردانی سیروس مقدم و با طراحی محسن تنابنده و نویسندگی آرش عباسی در ۲۷ قسمت هر شب از ساعت ۲۲ از شبکه یک پخش می‌شود.