آگاه: او نه صرفا یک رییس‌جمهور، بلکه عالمی مجاهد و مدیری برخاسته از دامان اسلام و انقلاب بود که جان خود را وقف مردم و عزت کشورش کرد. شهید رئیسی، برآمده از حوزه علمیه، سال‌ها در دستگاه قضایی، مناصب حساس و گاه دشوار را تجربه کرد؛ اما آنچه او را از بسیاری از مدیران متمایز ساخت، روحیه جهادی، بی‌ادعایی در خدمت و حضور میدانی بی‌وقفه‌اش بود. او از جمله مسئولانی بود که نه‌تنها با تکیه بر آموزه‌های دینی، بلکه با درک عمیق از آرمان‌های امام خمینی (ره) و رهبری انقلاب، مسیر خادمی مردم را به‌عنوان یک تکلیف الهی بر دوش گرفت.
رئیسی از ابتدای مسئولیتش در قوه مجریه، برخلاف برخی مسئولان پیش از خود که کشور را از پشت میزها و اتاق‌های ویدئوکنفرانس مدیریت می‌کردند، شخصا پای در میدان گذاشت. سفرهای استانی‌اش- که گاه هفتگی انجام می‌شد- صرفا نمایشی برای دوربین نبود. او با حضور در روستاهای دورافتاده، با مردم بی‌واسطه سخن گفت، محرومیت را از نزدیک لمس کرد و تصمیماتی اتخاذ کرد که ریشه در واقعیت‌های میدانی
 داشت.
از جمله اقدامات ملموس او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
   احیای سفرهای استانی به‌صورت مستمر و واقعی: او به جای گزارش‌گرفتن، خودش به مناطق محروم رفت. در استان سیستان و بلوچستان، خوزستان، لرستان، آذربایجان غربی و شرق کشور حضور یافت و ضمن بازدید میدانی، تصمیمات راهبردی در حوزه آب، اشتغال، بهداشت و امنیت 
اتخاذ کرد.
   مقابله با مافیای واردات و حمایت از تولید داخلی: سیاست‌هایی چون حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان، توجه به کشاورزی، افزایش صادرات غیرنفتی و حذف رانت‌های کلان اقتصادی، همه در راستای اقتصاد مقاومتی و کاهش وابستگی به خارج صورت گرفت.
   اصلاح در نظام سلامت و تامین دارو: با وجود شرایط سخت تحریم، با مدیریت میدانی و تصمیم‌گیری فوری، کمبودهای جدی در حوزه دارو و درمان تا حد زیادی مدیریت شد.
   اقدام انقلابی در حوزه مسکن: با آغاز طرح نهضت ملی مسکن و پیگیری آن در استان‌های مختلف، بنا داشت تا دغدغه مسکن مردم، به‌ویژه طبقات ضعیف، از طریق ساخت و واگذاری انبوه مسکن برطرف 
شود.
   توجه ویژه به دیپلماسی منطقه‌ای و همسایگی: از جمله دستاوردهای مهم دولت او، عضویت رسمی ایران در سازمان همکاری شانگهای، فعال‌سازی دیپلماسی اقتصادی در آسیای میانه، ترمیم روابط با عربستان و ارتقای سطح روابط با کشورهای منطقه‌ای و همسایه بود.
   همه این موارد، تنها بخشی از کارنامه اوست؛ اما آنچه شهید رئیسی را به الگویی بی‌بدیل تبدیل می‌کند، نه صرفا فهرست دستاوردها که روحیه مردمی و انقلابی او در مدیریت است. او خود را نه «رییس» که «خادم مردم» می‌دانست و همین نگاه بود که نهایتا او را تا مرز شهادت رساند. چه زیباست که خادمی‌اش به خون آغشته شد تا الگوی «خادم شهید» را برای همه مدیران جمهوری اسلامی بر جای گذارد.
امروز، نظام اسلامی بیش از هر زمان دیگری به چنین تفکری نیاز دارد. از دیوان‌سالاری متورم و کاغذبازی‌های بی‌ثمر، گره‌ای از کار مردم باز نمی‌شود. روحیه جهادی، حضور میدانی، انقلابی‌گری، ساده‌زیستی و خدمت بی‌منت، همان ویژگی‌هایی است که در شهید رئیسی متجلی بود و باید به عنوان شاخص اصلی در انتخاب و ارزیابی مسئولان مدنظر قرار گیرد. شهید رئیسی رفت، اما راه او زنده است.
راهی که به ما می‌آموزد: در جمهوری اسلامی، مسئول یعنی خادم مردم، نه حاکم بر مردم و چه زیباست اگر مسئولان امروز، فردا را چنین بیندیشند: ما نیز روزی اگر خادم خوبی بودیم، شاید خدا ما را نیز با شهادت، خادم شهید بخواند...