آگاه: رسانه‌های زرد، با اتکا به تیترهای جنجالی، تصاویر احساسی و روایت‌های تک‌بعدی، جنگ را از یک واقعیت پیچیده به یک درام قابل‌مصرف تبدیل می‌کنند. مخاطب در چنین فضایی به‌جای درک ساختارهای ژئوپلیتیکی، تنها با تصویرهایی مواجه می‌شود که خشم، ترحم یا ترس را برمی‌انگیزند؛ کودکی زیر آوار، مادری گریان یا انفجاری هولناک در قاب دوربین این رسانه‌ها به‌جای پرسشگری، ساده‌سازی می‌کنند؛ به‌جای تحلیل، هیجان می‌فروشند و در نتیجه تصویر ارائه‌شده از جنگ‌های خاورمیانه، عمدتا کلیشه‌ای، سطحی و بعضا نادرست است. تصویری که در آن خشونت و ویرانی بی‌زمینه روایت می‌شود، بدون اشاره به نقش ساختارهای قدرت داخلی و خارجی با ورود شبکه‌های اجتماعی به صحنه، این چرخه نه‌تنها کند نشده بلکه شتاب گرفته است.
الگوریتم‌های پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام، تیک‌تاک و توییتر (ایکس) به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که محتواهای احساسی و تحریک‌آمیز را در اولویت نمایش قرار می‌دهند. در فضای جنگ، این یعنی دروغ یا تحریف، شانس دیده‌شدن بیشتری از حقیقت دارد. مطالعه‌ای از MIT در سال ۲۰۱۸ نشان داد که اخبار نادرست، به‌ویژه اگر احساسی باشند، تا ۷۰ درصد بیشتر از اخبار واقعی بازنشر می‌شوند. همچنین بر اساس گزارشی دیگر، پست‌هایی با تصاویر یا تیترهای هیجان‌زده درباره جنگ اوکراین، دو الی سه برابر بیشتر از گزارش‌های تحلیلی تعامل دریافت کرده‌اند.
شبکه‌های اجتماعی نه‌تنها مخاطب، بلکه تولیدکنندگان محتوا را نیز دچار وسوسه زردکردن روایت‌ها کرده‌اند. بسیاری از صفحات پرمخاطب که ارتباطی با خبر یا تحلیل ندارند، از صفحات سرگرمی گرفته تا اینفلوئنسرهای حوزه مد در دوران بحران‌ها با بازنشر محتواهای ناقص یا ساختگی وارد فضای روایت‌سازی می‌شوند. برای مثال، در جریان حمله اسرائیل به غزه در ۲۰۲۳، بررسی دویچه‌وله نشان داد ده‌ها صفحه غیراخباری میلیون‌ها مخاطب را با روایت‌های تایید نشده تغذیه کرده‌اند؛ در حالی که عکس‌ها و ویدیوهای احساسی در سطح جهان وایرال می‌شوند، تحلیل‌های دقیق و داده‌محور معمولا در سایه می‌مانند.
این روند باعث می‌شود مسائل ریشه‌ای جنگ‌ها مانند منافع اقتصادی قدرت‌های بزرگ، بی‌ثباتی سیاسی ساختاری یا تبعیض‌های درونی نادیده گرفته شوند. سازمان عفو بین‌الملل در گزارش ۲۰۲۲ خود درباره جنگ‌های سوریه و یمن هشدار داد که بیش از ۴۰ درصد از تصاویر منتشر شده در فضای مجازی، فاقد اعتبار منبع بوده‌اند، اما پیش از حذف احتمالی، میلیون‌ها بار بازنشر شده‌اند. در تیک‌تاک بنا بر گزارش NewsGuard ۸۴ درصد از ویدیوهای گمراه‌کننده درباره جنگ اوکراین حتی پس از گزارش، همچنان فعال باقی مانده‌اند. در این میدان مین اطلاعاتی، نقش مخاطب از «قربانی» منفعل به «همدست» فعال تغییر کرده است.
هر بازنشر ناآگاهانه، هر واکنش احساسی سریع به چرخه تولید و گسترش زردی دامن می‌زند. اینجاست که سواد رسانه‌ای نه یک مهارت لوکس بلکه ضرورتی حیاتی‌ست، به‌ویژه در زمانه جنگ و بحران در جهانی که هر کاربر شبکه اجتماعی بالقوه یک رسانه است، مسئولیت اخلاقی سنگین‌تر از همیشه شده. رسانه‌های زرد و الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی جنگ را نه فقط پوشش می‌دهند، بلکه آن را بازتعریف می‌کنند. تصویر جنگی که به دست ما می‌رسد، پیش از آنکه واقعیت باشد، محصول انتخاب‌هایی است که دیده‌شدن را به حقیقت ترجیح می‌دهند. در این نبرد روایت‌ها تنها راه رهایی از زردی و تحریف، تقویت تفکر انتقادی، سواد رسانه‌ای و مطالبه صداقت از رسانه‌هاست؛ چه رسمی، چه اجتماعی.