آگاه: این رژیم که موجودیتش بر پایه اشغال، کشتار، ترور و نژادپرستی بنا شده، با هدف قراردادن مراکز نظامی، زیرساختهای کلیدی و حتی مناطق مسکونی در ایران مرتکب جنایتی شد که نهتنها قوانین بینالمللی، بلکه وجدان جهانی را نیز به لرزه درآورد. اما آنچه دشمن هرگز در محاسبات خود لحاظ نکرده بود، واکنش قاطع، هوشمندانه و سراسر اقتدار ملت ایران بود. پاسخ برقآسای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، با دقتی مهندسیشده و پشتوانهای مردمی، نشان داد که دوران بیپاسخ ماندن تجاوزات و سیاستهای بزندررو به پایان رسیده است؛ امروز، هر تجاوز و تعرضی که متوجه این ملت شود، نه با واکنشی صرفا نظامی، بلکه با پاسخی در تراز یک ملت تمدنساز مواجه خواهد شد؛ پاسخی که ابعاد آن راهبردی، سیاسی، رسانهای و حتی فرهنگی - تاریخی است و دشمن را نه فقط در میدان، بلکه در حافظه ملتها شکست خواهد داد.
شکست هیمنه پوشالی صهیونیسم
حمله اولیه صهیونیستها، نه یک عملیات نظامی بلکه تلاشی مذبوحانه برای احیای قدرت فروریختهشان بود. آنان تصور میکردند با حملهای چند موشکی و پهپادی میتوانند ایران را مرعوب کرده و اقتدارش را مخدوش سازند. اما پاسخ ایران با عملیات «وعده صادق ۳» همه معادلات را برهم زد. در کمتر از چند ساعت، دهها موشک بالستیک با برد بلند و دقت نقطهزن، حیفا، تلآویو و مراکز حیاتی اسرائیل را در هم کوبید. تصاویر منتشرشده از آتشسوزی پالایشگاهها، فرودگاهها و ساختمانهای حساس نهتنها شکست راهبردی دشمن را آشکار کرد، بلکه ضعف ساختاری ارتش اسرائیل را به نمایش گذاشت.
اسرائیل: شکست در میدان، رسوایی در رسانه
رسانههای صهیونیستی از هاآرتس تا جروزالمپست، بهجای انکار مجبور شدند به بخشی از واقعیت اعتراف کنند. صدها زخمی، دهها کشته، تخریب گسترده تاسیسات نفتی و زیرساختهای ارتباطی و امنیتی در تلآویو، حیفا، بئرالسبع و حتی اطراف دیمونا، عمق ضربه ایران را اثبات کرد. سامانه موسوم به «گنبد آهنین» که سالها با بودجه آمریکا تغذیه شده بود، حالا در برابر موشکهای ایرانی تقریبا بیاثر مانده بود. واقعیت این بود که اسرائیل در میدان جنگ، رسما تحقیر شد.
شهادتطلبی ایرانی، ذلالت و زبونی صهیونیستی
در همان ساعات ابتدایی، سردار بزرگ اسلام، شهید امیرعلی حاجیزاده در یکی از مراکز هدف قرار گرفته به شهادت رسید. اما جانشینش، سردار سید مجید موسوی بیدرنگ فرماندهی را در دست گرفت و پاسخ را کوبندهتر کرد. شهادت، در فرهنگ مقاومت افتخار است، نه شکست. اما در جبهه مقابل افسران صهیونیستی با ترس از مرگ، پناهگاهها را اشغال کرده بودند و خیابانهای تلآویو از حضور نظامیان تهی شد. ارتش اسرائیل در عمل، از موضع حمله به موضع تدافعی و از حالت تهاجمی به حالت فلج کامل کشانده شد.
ابزارهای نبرد: اقتدار فناورانه ایران
ایران نه با جنگافزارهای غربی، بلکه با فناوری بومی به میدان آمد. موشکهای عماد، قدر، دزفول، خیبرشکن، و پهپادهای انتحاری آرش به همراه سامانههای پدافندی سوم خرداد و باور ۳۷۳، نمایشی از خودکفایی دفاعی را به رخ کشیدند. پهپادهای ایرانی توانستند با عبور از پدافند دشمن، اهداف راهبردی را در قلب اسرائیل بهصورت زنده مورد اصابت قرار دهند. کارشناسان نظامی اذعان کردند که این عملیات یکی از پیچیدهترین و دقیقترین حملات از زمان تاسیس رژیم جعلی اسرائیل بوده است.
تلفات
در حالی که آمار شهدای ایرانی بهصورت شفاف اعلام شد (بیش از هزار شهید و هزاران مجروح)، رسانههای صهیونیستی تلاش کردند آمار کشتهشدگان را لاپوشانی کنند. بااینحال تصاویر منتشرشده، گورهای دستهجمعی، صفهای طولانی آمبولانسها و شهادت منابع محلی در مناطق اشغالی خبر از دهها کشته و صدها زخمی اسرائیلی میداد. برخی منابع مستقل، تلفات دشمن را در همان روزهای نخست، بین ۸۰ تا ۱۲۰ نفر اعلام کردند؛ رقمی که برای رژیم اشغالگر، یک فاجعه امنیتی محسوب میشود.
گفتمان جهانی: رسوایی مدعیان حقوق بشر
غربیها که همواره در برابر هر حملهای به رژیم اسرائیل، به صف محکومیت میپیوندند، در این نبرد در سکوتی خفتبار فرورفتند.
آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان حتی جرئت نکردند حمله اسرائیل به مناطق مسکونی ایران را نکوهش کنند. این سکوت، صدای رسوایی لیبرالدموکراسی مدعی حقوق بشر بود. تنها صدای بلند از خیابانهای بیروت، غزه، دمشق، بغداد و حتی لندن و نیویورک برخاست؛ ملتها نه دولتها، به دفاع از ایران برخاستند.
امت اسلامی؛ بیدارتر از همیشه
حماس، حزبالله، انصارالله و حتی علمای الازهر و نجف، همگی تجاوز اسرائیل به ایران را محکوم کردند. این حمایت نشان داد که ایران، نه فقط یک کشور بلکه پرچمدار عزت امت اسلامی است. از اندونزی تا مراکش، پرچم ایران در تظاهرات برافراشته شد. مقاومت دیگر تنها یک گزینه نظامی نیست؛ بلکه یک عقیده، یک هویت و یک راه آینده است.
جمعبندی و نکته پایانی
جنگ ۱۲ روزه، با فروپاشی هیمنه رژیم صهیونیستی و پاسخ استراتژیک ایران نشان داد که معادلات قدرت در منطقه به طور بنیادین تغییر کرده است. این نبرد فراتر از میدان جنگ، نمادی از خوداتکایی فناورانه، اراده ملی و اتحاد امت اسلامی بود که سکوت مدعیان حقوق بشر را به رسوایی کشاند. پیام این واقعه روشن است: دوران تجاوزات یکجانبه به پایان رسیده و مقاومت، مسیر اصلی تحقق عدالت و امنیت پایدار در منطقه است.
نظر شما