آگاه: در غزه، برج‌های مسکونی ویران و بیش از ۱۵۰ غیرنظامی شهید شدند. لبنان و سوریه با حملات به مناطق مرزی و پایگاه‌های نظامی مواجه شدند. تونس شاهد حمله به کشتی‌های کمک‌رسان بود. قطر برای نخستین‌بار مورد هدف مستقیم قرار گرفت و یک مجتمع مرتبط با مقاومت فلسطین در دوحه بمباران شد. یمن نیز با حمله به صنعا ده‌ها شهید داد. این گستره از تهاجم، فراتر از ادعاهای همیشگی «دفاع از خود» است و عمق سیاست توسعه‌طلبانه تل‌آویو را عیان می‌کند.
نکته مهم اینجاست که قطر، نزدیک‌ترین متحد آمریکا در خلیج‌فارس و میزبان بزرگ‌ترین پایگاه نظامی این کشور نیز از این تجاوز در امان نماند. این پیام آشکار است که حتی چتر حمایتی واشنگتن و پیمان‌های پرطمطراق امنیتی نیز ضمانتی برای امنیت کشورها نیست. درحالی‌که شهروندان قطری هدف قرار گرفتند، دولت آمریکا تنها به تکرار کلیشه «حق دفاع اسرائیل» بسنده کرد و هیچ واکنش عملی نشان نداد.
اما شاید فاجعه‌بارتر از اصل حملات، سکوت مرگبار مجامع بین‌المللی باشد. شورای امنیت، اتحادیه اروپا و بسیاری از نهادهای حقوق بشری که در موضوعات دیگر با سرعت بیانیه صادر می‌کنند، در برابر کشتار غیرنظامیان و نقض آشکار حاکمیت کشورها چشم فروبستند. این سکوت نتیجه نفوذ لابی صهیونیستی در غرب و وابستگی سیاسی و اقتصادی دولت‌ها به تل‌آویو است؛ سکوتی که اگر ادامه یابد، راه را برای تجاوزهای بعدی هموارتر می‌کند.
حملات اخیر یک درس روشن برای ملت‌های منطقه دارد: امنیت خریدنی نیست و با تکیه بر پیمان‌های خارجی به دست نمی‌آید. تجربه نشان داده تنها راه توقف زیاده‌خواهی رژیم صهیونیستی، مقاومت و ایستادگی است. محور مقاومت در غزه، لبنان و یمن بارها ثابت کرده که تسلیم، نه امنیت می‌آورد و نه عزت. در مقابل، ایستادگی و اتحاد است که می‌تواند تجاوزگری صهیونیسم را متوقف کند.
امروز بیش از هر زمان دیگری جهان اسلام باید بیدار شود. سکوت در برابر این جنایت‌ها، فردا به تجاوزی گسترده‌تر منجر خواهد شد. پیام حوادث اخیر ساده است: تنها ایستادگی، کلید حفظ استقلال و امنیت ملت‌هاست.