آگاه: رهبر انقلاب در بزنگاه‌های گوناگون یادآور شده‌اند که مسئله انرژی هسته‌ای «یک بهانه» در دست قدرت‌های بزرگ است. آنان به‌خوبی می‌دانند ایران به‌دنبال بمب نیست؛ نگرانی‌شان چیز دیگری است: ملتی که یاد بگیرد روی پای خود بایستد، دیگر تسلیم نمی‌شود. بنابراین جنگ اصلی بر سر «حق انتخاب» است. غرب می‌خواهد این حق را از ما بگیرد و غنی‌سازی به نماد حفظ همین حق بدل شده است.
اگر به تاریخ نزدیک خود نگاه کنیم، درمی‌یابیم که عقب‌ماندگی ما در دوران قاجار و پهلوی، محصول همین وابستگی‌ها بود. صنایع کلیدی، دارو، آموزش عالی، حتی ارتش، همه در گرو اراده دیگران تعریف می‌شد. ملت ایران با انقلاب اسلامی خواست این زنجیرها را بگسلد. انرژی هسته‌ای و غنی‌سازی بخشی از همان روند تاریخی است؛ نشانه‌ای که به جهانیان اعلام می‌کند ایران می‌خواهد «خود» باشد، نه دنباله‌رو.
اما این مسیر چرا برای آینده کشور حیاتی است؟ می‌دانیم این مسئله مهم است که فناوری هسته‌ای، صرفا سوخت نیروگاه‌ها را تامین نمی‌کند؛ در پزشکی، کشاورزی، محیط‌زیست و حتی صنعت دفاعی، اثر مستقیم دارد. جامعه‌ای که چنین ابزاری را در اختیار داشته باشد، امنیت و رفاهش را تضمین می‌کند. اینجاست که رهبر انقلاب از «ایران قوی» سخن می‌گویند؛ کشوری که زیرساخت‌های حیاتی‌اش گروگان دشمن نیست.
از منظر سیاسی نیز کاسته غنی‌سازی پراهمیت است. هر جا ایران عقب نشست، فشار دشمن بیشتر شد. تجربه توافقات نابرابر دهه‌های گذشته گواهی است بر این واقعیت. برعکس، هر جا ملت ایستادگی کرد، احترام و اعتراف جهانی به‌دست آمد. امروز حتی دشمنان هم می‌دانند که توان هسته‌ای ایران برگشت‌ناپذیر است. این اقتدار محصول مقاومت جمعی است، نه امتیاز گرفتن در میز مذاکره.
نکته مهم دیگر، رابطه غنی‌سازی با عزت ملی است. یک ملت زمانی عزت دارد که در بزنگاه‌ها بتواند از حقوق خود دفاع کند. البته هزینه‌ها کم نبوده. تحریم، فشار اقتصادی، تبلیغات روانی. اما اگر در برابر این فشارها تسلیم می‌شدیم، آیا امروز حتی حق سخن گفتن از استقلال را داشتیم؟ این همان نکته مهمی است که رهبر انقلاب بارها طرح کرده‌اند: «اگر ما در این میدان کوتاه بیاییم، دشمن در میدان‌های دیگر هم جلو خواهد آمد.»
دشمنی غرب با غنی‌سازی در حقیقت دشمنی با الگویی است که ایران ساخته است؛ الگویی که می‌گوید می‌توان با تکیه بر دانش بومی، از سد فشارها عبور کرد. این الگو برای ملت‌های دیگر الهام‌بخش است. از همین روست که قدرت‌های بزرگ با همه توان به دنبال متوقف کردن آن هستند. اکنون پس از دو دهه مقاومت، روشن است که غنی‌سازی صرفا یک ابزار علمی نیست؛ بلکه یک روایت است، روایتی از ایستادگی. ایران به دنیا نشان داد که علم، وقتی با ایمان و عزم ملی همراه شود، می‌تواند سدهای قدرت‌های بزرگ را بشکند. در این میان نقش رهبر انقلاب، همچون قطب‌نما، مسیر را همواره روشن نگاه داشته است؛ او به ملت اعتماد کرد و ملت به پشتوانه این اعتماد، از سخت‌ترین آزمون‌ها عبور کرد.
مسلما آینده ایران بر همین ستون بنا خواهد شد. ملتی که می‌خواهد مستقل باشد و رهبری که استقلال را جوهره عزت ملی می‌داند. غنی‌سازی دیگر تنها نام یک فناوری نیست؛ به معنای حقیقی کلمه، «ستون ایران قوی» است.