آگاه: وزیر اسبق امور خارجه تصمیم گرفت پا به صحنه جدیدی بگذارد، حتی پس از تشکیل دولت چهاردهم تمایلی برای بازگشت به ساختمان ۳۰ تیر نداشت و ترجیح داد در اتاق فکر دولت (معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری) ایفای نقش کند. اگرچه بعد از خروجش از کابینه هم باز به تحرکات سیاسی‌اش ادامه داد. 
در اکثر برنامه‌ها و مجامع حضور می‌یافت و سخنرانی می‌کرد. آخرین حضورش همین چند روز پیش در رونمایی از کتاب اسحاق جهانگیری بود. کنشگری‌های او حاکی از این است: ما با ظریف سیاسی مواجه شده‌ایم و او هم بدش نمی‌آید در همین ریل که برایش تازگی دارد، حرکت کند. اما همکاران سابقش نه تنها چنین دیدگاهی را نمایندگی نمی‌کنند بلکه از ظریف سیاسی واهمه دارند. منوچهر متکی، وزیر امور خارجه در دولت نهم می‌گوید: من آقای ظریف را به‌لحاظ زندگی سیاسی‌شان  به دو دوره تقسیم می‌کنم. دوره اول، ظریف دیپلمات. ظریف دیپلمات کسی است که هم درس دیپلماتیک خوانده و هم کار سیاسی کرده؛ در نیویورک، در تهران و در مناصب مختلف، تا زمان وزارت، من نسبت به او ممکن است نقدهایی داشته باشم به لحاظ مواضع اتخاذی‌اش که برجسته‌ترین آنها برجام است. اما در مقابل یک آقای ظریف داریم که از عرصه دیپلماتیک به سیاست قدم گذاشت؛ ضمن حفظ مواضع خود و اشکالاتی که او احیانا ممکن بود به من داشته باشد و من به او داشتم. اما من از ظریف سیاسی‌شده در مسائل کشورداری می‌ترسم و چون می‌ترسم، برای او دعا می‌کنم.