آگاه: بررسی‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از حوادث کوهنوردی در ایران به دلیل صعود انفرادی، تغییرات ناگهانی هوا و تجهیزات ناکافی رخ داده‌اند و این واقعیت برای تازه‌کاران یک هشدار جدی است. به نظر می‌رسد علاقه و اشتیاق به قله باید با دانش، برنامه‌ریزی و احتیاط همراه باشد. صعود به کوه به صورت تنها، حتی برای افراد باتجربه، می‌تواند خطرناک‌تر از مسیر دشوار باشد. وقتی فرد تنهاست، در صورت بروز حادثه مانند افتادن، لغزش، سرمازدگی یا بیماری ناگهانی، هیچ کمکی در دسترس نیست. دسترسی محدود به کمک فوری، حتی داشتن تلفن همراه، که ممکن است سیگنال قطع شود یا باتری تمام شود، از جمله مشکلات جدی است.
خستگی، سرما یا استرس می‌تواند باعث تصمیم‌گیری‌های اشتباه شود و مدیریت تجهیزات و منابع نیز دشوار می‌شود، زیرا تقسیم وزن، مدیریت آب و غذا و استفاده از تجهیزات ایمنی، در حضور هم‌گروه ساده‌تر و ایمن‌تر است. همچنین خطر حوادث غیرمنتظره مانند سقوط سنگ، یخ‌زدگی، تغییر ناگهانی هوا یا سرمازدگی در صعود انفرادی بسیار بیشتر است و همراهی گروه می‌تواند این ریسک‌ها را کاهش دهد. حتی با تجربه و تجهیزات کامل، همراه داشتن حداقل یک هم‌گروه یا راهنما، میزان ریسک را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد.
 تغییرات ناگهانی هوا یکی از خطرناک‌ترین عوامل کوهنوردی است و حتی مسیرهای شناخته شده می‌توانند در اثر باد شدید، بارش برف یا کاهش دما ناایمن شوند. همراه داشتن لباس ضدباد و ضدآب و تجهیزات اضطراری ضروری است و نشانه‌های محیطی مانند ابرهای تیره، باد شدید، رعد و تغییر ناگهانی دما، هشداری برای تصمیم‌گیری سریع هستند.
 همچنین مدیریت زمان صعود به گونه‌ای که در طول روز و با دید کافی به قله برسید و شب را در مسیر باز نگذرانید، می‌تواند تفاوت بین یک تجربه ایمن و یک حادثه تلخ را رقم بزند.
 آمادگی جسمانی و روانی به اندازه تجهیزات اهمیت دارد و نقش مستقیم در کاهش خطرات صعود ایفا می‌کند. تمرینات جسمانی شامل پیاده‌روی‌های طولانی با کفش و کوله سنگین، تمرینات مقاومتی و تقویتی عضلات پا و هسته بدن و تمرینات تعادل و انعطاف، توان بدنی کوهنورد را افزایش می‌دهند.
 آمادگی ذهنی نیز شامل مدیریت استرس، حفظ تمرکز و توانایی تصمیم‌گیری سریع در شرایط بحرانی می‌شود و افراد آماتور باید تمرین کنند که در شرایط سخت بتوانند خونسردی خود را حفظ کنند و تصمیم درست بگیرند.
 تجهیزات نقش پشتیبان ایمنی دارند اما نمی‌توانند جای حضور گروه یا تصمیم‌گیری درست را بگیرند. لباس و کفش مناسب شامل لایه‌بندی بدن برای حفظ گرما و محافظت از سرما و کفش مقاوم و ضدلغزش است. تجهیزات ایمنی اضطراری شامل کلاه ایمنی، باتوم، کرامپون در مسیرهای یخ‌زده، جعبه کمک‌های اولیه و چراغ قوه می‌شود.
 همراه داشتن خوراکی و آب کافی برای حفظ توان بدن و ابزار ناوبری و ارتباطی مانند نقشه، قطب‌نما، جی‌پی‌اس و تلفن همراه با پاوربانک ضروری است. نحوه همراهی گروه و تقسیم مسئولیت‌ها در صعود گروهی مزایای زیادی دارد و همراهی هم‌گروه‌ها در مواقع خستگی یا مصدومیت امکان کمک فوری را فراهم می‌کند. توزیع تجهیزات و منابع بین اعضا باعث مدیریت بهتر آب و خوراک می‌شود و تصمیم‌گیری جمعی برای ارزیابی مسیر و شرایط جوی احتمال اشتباه را کاهش می‌دهد.
همچنین گروه می‌تواند در مواجهه با بارش، باد یا مه سنگین، محل امن پیدا کند و صعود را به تعویق بیندازد. تقسیم مسئولیت‌ها بین اعضا، شامل نگهداری تجهیزات اضطراری، نظارت بر وضعیت یکدیگر و ثبت زمان‌بندی، می‌تواند خطرات احتمالی را به حداقل برساند و امنیت جمعی را افزایش دهد. رعایت نکات ایمنی، آمادگی جسمانی و ذهنی و آشنایی با تجهیزات و مسیر، تجربه صعود را به شکل چشمگیری امن‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌کند. با رعایت این اصول، صعود به قله تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود و آماتورها می‌توانند خطرات احتمالی را به حداقل برسانند.