آگاه: پس از درگذشت بهرام بیضایی در خارج از کشور، در چند روز اخیر گمانه‌زنی‌هایی درباره مکان دفن او ایجاد شد و مژده شمسایی، بازیگر تئاتر و سینما و همسر بیضایی در همین زمینه یادداشتی را منتشر کرد. متن یادداشت به شرح زیر است:
«برای آنها که با حسن نیت خواستار بازگشت بیضایی به ایران هستند.
پیکر بهرام بیضایی کلمات و اندیشه اوست. فیلم‌ها و آثار نوشتاری اوست. او دو فیلم توقیف شده و یک فیلم کمتر دیده شده دارد و هم‌اکنون جلوی انتشار دست‌کم چهار کتابش را گرفته‌اند. مطالبه ملی باید انتشار کتاب‌های «جاناوبلادور»، «گزارش اردویراف»، «طرب‌نامه» و «داش‌آکل به گفته مرجان» باشد. مطالبه ملی به نمایش درآمدن عمومی «غریبه و مه»، «چریکه تارا» و «مرگ یزدگرد» است. ایمان دارم بهترین هدیه تولد همه زندگی‌اش خواهد بود. اگر بیضایی را دوست دارید، درخت همیشه‌سبزی به‌نام او بکارید تا سمبل ایستادگی و سرسبزی‌اش باشد؛ درختی در آرامگاه فردوسی، درختی در حافظیه، درختی در آران کاشان یا جای جای ایران که همیشه قلبش به عشق آن می‌تپید و لحظه‌ای از آنجا دور نشد. بهرام بیضایی هر کجا باشد آنجا ایران است!» بهرام بیضایی روز پنجم دی همزمان با زادروز ۸۷ سالگی خود در آمریکا چشم از جهان فرو بست.