آگاه: ما بزرگ شده‌ایم و دیگر آن ‌دوره که بگویند دهه هشتادی پدیده عجیب و غریبی است، از ما گذشته است. دیگر وارد جامعه شده‌ایم، دانشجوییم، درس می‌خوانیم و سعی می‌کنیم برای کشورمان مفید باشیم. خیلی از ما کار می‌کنیم و کمک‌خرج خانواده خود هستیم. حالا دیگر به سنی رسیده‌ایم که می‌خواهیم در سرنوشت کشور و اداره آن تا حدی که باید، دخیل باشیم. 
ما رییس‌جمهوری را فردی می‌دانیم که رویاهایمان را تعبیر کند. رویا یعنی اتفاقات و دستاوردهایی که احتمالا برای نسل خود آقای رییس‌جمهوری رویا و دست‌نیافتنی نبوده. رویای خرید خانه، ماشین، رویای پولدارشدن و حتی رویای تحصیل در مدارج عالیه. حرف ما در تمام این مدت این بوده که نسلمان آینده را شفاف نمی‌بیند، نمی‌داند چه می‌خواهد و حتی اگر بداند هم، فرآیند رسیدن به آن صعب‌العبور است. وضع جامعه از لحاظ اقتصادی و اجتماعی و سیاسی دستخوش تغییرات زیادی شده است و دیگر زندگی‌کردن به‌راحتی سابق نیست. مطالبات هم به اندازه نسل ما بزرگ شده‌اند، ولی پیچیده نیستند. نیازهای ساده و ابتدایی هستند. دولت شما چراغ راه ماست برای روشن شدن مسیر نامعلوم روبروی‌مان. برای آینده‌ای که مبهم است، برای ابتدایی‌ترین حقوق خودمان و ساختن امیدوارانه زندگی و کشورمان، به کمک شما نیاز داریم. ما دهه هشتادی‌ها قدم‌هایمان را کوچک برمی‌داریم اما امیدمان، به ژرفای آسمان، پهناور و بزرگ است.