آگاه: این نشست به بررسی کتاب-مجله «روایت ایران: زنان تاثیرگذار» اختصاص داشت و حمید باباوند سردبیر مجله، ابوالفضل اقبالی جامعه‌شناس و مدیر اندیشکده زوج، سمیه عظیمی کارشناس مجری و جمعی از نوجوانان کتابخوان در آن حضور داشتند.
در آغاز نشست ابوالفضل باقری حسن‌آبادی، مدیر فرهنگی هنری منطقه۱۳ و رییس فرهنگسرای امید ضمن خیر مقدم به حاضران گفت: امروز با افتخار میزبان نخستین نشست «کافه کتابخونا» هستیم که در ادامه نشست‌های نیایش قلم با موضوع زن تراز انقلاب اسلامی برگزار می‌شود. انقلاب اسلامی حرف نویی در عالم پدید آورد که عصاره آن همان جمله «نه شرقی ،نه غربی، جمهوری اسلامی» امام خمینی(ره) بود. وی ادامه داد: این جمله امام(ره) علاوه بر زمینه سیاسی، در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی هم مصداق دارد. در موضوع زنان نیز یک تعریف نو ارائه شده و زن تراز انقلاب اسلامی با ویژگی‌های خاص خودش معرفی شده است که امیدواریم در این نشست به تعاریف آن نزدیک شویم.
در ادامه حمید باباوند، سردبیر کتاب-مجله «روایت ایران: زنان تاثیرگذار» درباره ایده شکل‌گیری آن بیان کرد: این مجله از دل یک گفت‌وگو با آقای روزی‌طلب در موسسه مطبوعاتی ایران درآمد. یکی از مجلات جذاب موسسه همشهری مجله داستان همشهری بود و با تجربه کار در آن مجله، به ایده «روایت ایران» رسیدیم. مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها به‌عنوان ماده خام در اختیارمان قرار گرفت و مجله را بر آن اساس شکل دادیم. وی با اشاره به دشواری‌های آماده‌سازی «روایت ایران» عنوان کرد: مراحل نهایی کار مانند صفحه‌آرایی زمان زیادی برد و سه بار به‌طور کامل صفحه‌آرایی را تغییر دادیم تا به‌شکل فعلی رسیدیم. مبنای روایتگری را عکس قرار دادیم و پیدا کردن این حجم عکس دشواری‌هایی داشت و از آن مهم‌تر باید عکس‌ها را گویا می‌کردیم تا مخاطب بداند در چه زمان و مکانی و در چه شرایطی گرفته شده است. تلاش جدی‌ای برای توضیح دادن کوچک‌ترین جزئیات روایت‌ها انجام شد و شاید حدود هزار عکس در این مجله ۴۰۰صفحه‌ای به کار رفته است.
باباوند تصریح کرد: تلاشمان این بود یک نگاه جامع به حوزه زنان داشته باشیم و از مادران شهدا تا زنانی که از سازمان منافقین بیرون آمده اند را معرفی کنیم. معیار اصلی ما دغدغه‌مند بودن فرد نسبت‌به جامعه‌اش بود. ادعا نمی‌کنم روایت بی‌طرفانه‌ای داشتم، چون چیزی به نام روایت بی‌طرفانه وجود ندارد. ولی تلاش کردم رویکرد ایدئولوژیک به معنای منفی‌اش نداشته باشم و با یک روایت صادقانه به رویدادهای تاریخ وفادار بمانم و چیزی را پنهان نکنم.
ابوالفضل اقبالی، جامعه‌شناس و مدیر اندیشکده زوج دیگر سخنران این نشست بود که درباره کتاب-مجله «روایت ایران: زنان تاثیرگذار» عنوان کرد: تا جایی که رسیدم کتاب را مطالعه کنم، انتظارم را برآورده کرد. کار بسیار پرمغز و وزینی است و داده‌های بسیار خوبی درباره تاریخ معاصر ایران در آن دیده می‌شود. تیتر «زنان تاثیرگذار» مرا به وجد آورد، چراکه گفتار غالب در جامعه امروز به سمت عنوان «زن موفق» گرایش دارد، شاید، چون برای عموم جذاب‌تر است. اما باید به سمت ایده «زن موثر» برویم، چراکه سازگاری بیشتری با ادبیات انقلاب اسلامی دارد.
وی اضافه کرد: انسان‌ها در طول تاریخ ذیل سه الگو طبقه‌بندی می‌شوند که به‌طور خلاصه می‌توان آن را «زندگی منفعل مومنانه»، «زندگی غیردینی و بر پایه لیبرالیسم و فردگرایی» و «زندگی با ایمان مجاهدانه» نامید. الگوی سوم می‌گوید من آمده‌ام که اثری از خودم به جا بگذارم و یک آرمان دارم. زن الگوی سومی زندگی خود را بر اساس یک ماموریت جلو می‌برد و بی‌هدف نیست. زن تاثیرگذار چنین ویژگی‌هایی دارد و «روایت ایران» زنانی با این خصوصیات را معرفی می‌کند.
این کارشناس و پژوهشگر اظهار کرد: روایت کردن این زنان برای نسل امروز ضروری است، چراکه باید بدانند زنانی در تاریخ این مرزوبوم بوده‌اند که برای آرمانشان به پا خاسته‌اند. مریم کاظم‌زاده، مرضیه دباغ و... به واسطه آرمانشان مجاهدت کرده و توانسته‌اند اثرگذار باشند. کسی که آرمان دارد نمی‌نشیند و حرکت می‌کند.
اقبالی درباره تفاوت زن موفق و زن موثر بیان کرد: زن موفق در فضایی شکل می‌گیرد که زنان خود را در مقایسه با مردان تعریف می‌کنند و با تعیین هدف‌های مردانه، متحمل سختی‌های زیادی می‌شوند. معمولا به کسی زن موفق می‌گویند که دو میدان خانه‌داری و تحصیل و اشتغال در بیرون خانه را همزمان مدیریت می‌کند. اما می‌دانیم که اینها یا توانمندی ویژه‌ای دارند و ابرانسان هستند، یا در بین اعضای خانواده و فامیل نیروی کمکی دارند یا کسانی هستند که یک جایی زیر بار این فشار سر خم می‌کنند.
وی افزود: درحالی‌که زن موثر کسی است که در مقیاس ظرفیت‌ها و میدان کنش خودش یک اثر به جا می‌گذارد. این اثر می‌تواند در مقیاس یک محله، شهر یا بین‌المللی باشد. مهم این است که این زن خواسته منشأ یک اثر مستقل باشد. زن موفق به دنبال رویا و زن موثر به دنبال آرمان است. رویا یک مفهوم فردی و فانتزی و آرمان یک مفهوم جمعی و متعالی است. رویا نمی‌تواند یک حرکت عمومی ایجاد کند، آرمان است که انسان را به تحرک وامی‌دارد.