آگاه: پلی لاکتیک اسید نوعی ترموپلاستیک قابل تجزیه زیستی و فعال زیستی است که از منابع تجدیدپذیر مانند نشاسته ذرت، نشاسته یا نیشکر به دست می‌آید. مهدی بداغی، از دانشگاه ناتینگهام ترنت انگلیس همراه جواد خداد هتکپشتی، ناصر کردانی و محمد اکبرزاده پاشا از دانشگاه مازندران در این روش دورریز چای سیاه را با آب گرم فرآوری کردند تا رنگ آن را از بین ببرند. در مرحله بعد، چای مذکور آسیاب شد تا پودری یکدست به دست آید. این ذرات همراه پلی لاکتیک اسید با استفاده از یک اکسترودر ترکیب شدند.
نمونه‌های پلی لاکتیک اسید و بیوکامپوزیت حاوی سه تا پنج درصد دورریز چای سیاه با استفاده از یک ماشین پرس داغ در دمای ۲۰۰درجه سانتیگراد تولید شدند. رشته‌های به‌دست‌آمده در این فرآیند به طور موفقیت‌آمیز برای چاپ سه‌بعدی به کار می‌روند. عکس‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی از بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای سه درصد نشان دادند ذرات چای به‌طور مناسب در ماتریس پلی لاکتیک اسید پراکنده شده‌اند.
نتایج آزمایش کششی نیز حاکی از آن بود که بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای سه درصد بالاترین میزان ویژگی‌های مکانیک را با مقاومت کششی ۶۷مگاپاسکال دارد که نشان‌دهنده افزایش ۳۴درصدی در مقایسه با پلی‌لاکتیک اسید است؛ بنابراین بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای
سه درصد را می‌توان یک جایگزین مناسب و حافظ محیط‌زیست برای لاکتیک اسید دانست.
۱۹ آبان ۱۴۰۳ - ۱۱:۳۷
کد خبر: ۸٬۲۵۸
گروهی از محققان ایرانی از چای سیاه به‌عنوان یک افزودنی حافظ محیط‌زیست و قابل بازیافت برای ارتقای قابلیت‌های مکانیکی پلی لاکتیک اسید که نوعی ترموپلاستیک تجزیه‌پذیر زیستی است، استفاده کردند.
نظر شما