آگاه: آرزوی کاغذک را در روایت زیر بخوانید
هفته آینده در مسجد اصفهک جلسه‌ای صمیمی برگزار می‌شود.
چند کتابدار از کتابخانه‌های نزدیک، ناشری که با روستا پیوند خانوادگی دارد، چند تورلیدر، یکی از مسئولان فرهنگی و چند جوان جویای کار و علاقه‌مند به فرهنگ، همه با هم جمع می‌شوند.
آنها خوشحال‌اند که فراخوان محلی توانسته است همه را در یک نقطه مشترک گرد هم آورد.
بعد از جلسه همفکری، علیرضا گروه «اصفهک کتابخوان» را ایجاد می‌کند تا ایده‌های مختلف را یادداشت کند و بتوانند بیشتر درباره‌شان صحبت کنند.
او یکی از جوانان روستاست که لیسانس کتابداری گرفته.
یک ماه بعد، علیرضا و همسرش به ایستگاه می‌رسند تا کتابخانه و کتابفروشی سیارشان را باز کنند.
چند کودک با شوق و ذوق منتظرشان هستند.
آنها کتاب‌هایی که خوانده‌اند پس می‌دهند و کتاب‌های تازه به امانت می‌گیرند.
یک گروه توریستی هم در حال بازدید از روستاست که جذب صدای بچه‌ها می‌شود و نزدیک می‌آید.
یکی از آنها نسخه‌ای از شاهنامه را می‌خرد، دیگری چند سوغاتی محلی تهیه می‌کند و یکی هم با گوشی‌اش فیلم می‌گیرد و در یوتیوب به اشتراک می‌گذارد.
آخر ماه، علی و همسرش حساب و کتاب می‌کنند و خوشحال‌اند که درآمد بابرکتی داشته‌اند.
حالا امید دارند که یکی از ایده‌های دیگر را هم اجرایی کنند: تبدیل قصه‌های محلی به کتاب‌های مصور، نوشتن زندگینامه یکی از بزرگان اصفهک، انتشار یک کتاب انگلیسی برای گردشگران و...
همین‌طور که دارند مطالب گروهشان را مرور می‌کنند، پیام جدیدی می‌آید.
تصویری از یک سایت خارجی است که خبری درباره مهمان‌نوازی و کتاب‌خوانی اصفهکی‌ها منتشر کرده است.
این شروعی است برای گسترش شهرت این روستا، که اکنون نه‌تنها مقصدی گردشگری بلکه نمادی از فرهنگ و توسعه پایدار از طریق کتاب شده است.