آگاه: چنین اتفاقاتی غیر از آنکه لزوم تنظیم و کنترل بازار از یک‌سو و تامین به موقع کالا و نظارت بر توزیع آن از سوی دیگر را به مسئولان گوشزد می‌کند، نشان‌دهنده تورم فعلی در اقتصاد کشور است که توانسته رمق خانواده‌ها، حتی در تامین نیازهای خوراکی و مصرفی روزانه را نیز بگیرد. 
جدیدترین داده‌های مرکز آمار ایران درباره مقدار تورم اقلام خوراکی به‌خوبی نشان می‌دهد که گرانی با سفره خانواده‌ها چه کرده است. آمار نشان می‌دهد که نرخ تورم سالانه در مقایسه با ماه قبل کمتر شده است اما افزایش قابل توجه تورم ماهانه و نقطه به نقطه موجب شده تا فشار اقتصادی در بخش خوراکی برای خانواده‌ها همچنان بالا باشد. این افزایش قیمت مداوم در بخش خوراکی‌ها نشان می‌دهد که توان لازم برای کنترل موثر در بازار وجود ندارد و همین مسئله به‌طور مستقیم بر قدرت خرید مردم اثر منفی می‌گذارد. 
آنطور که مرکز آمار ایران گزارش داده است در آبان‌ماه ۱۴۰۳ نرخ تورم سالانه خانوارهای کشور به ۳۳.۱درصد رسید که نسبت‌به ماه گذشته ۰.۵واحد درصد کاهش یافته است. باوجوداین شاخص قیمت مصرف‌کننده به ۲۷۹.۵ رسید که افزایش ۲.۸درصدی نسبت به ماه قبل‌تر را نشان می‌دهد. این افزایش تورم در بخش خوراکی‌ها که نگران‌کننده است؛ عوامل متعددی چون تغییرات قیمت جهانی مواد اولیه، افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل و تاثیر سیاست‌های داخلی در تولید و واردات دارد. این در شرایطی است که تولیدکننده خود با مشکلات جانبی دیگر یا عواملی چون قطعی برق و مسائل اقتصادی مواجه نشود. 
اگرچه تورم سالانه نیم واحد درصد کاهش داشته است و همین نشان می‌دهد که مسئولان اقتصادی کشور اقداماتی برای کنترل تورم و کاهش فشار اقتصادی به خانوارها انجام داده‌اند اما مسئله جدی این است که همین نیم درصد گرهی از مشکلات اقتصادی خانواده‌ها باز نمی‌کند. این در شرایطی است که در ماه‌های پایانی سال اخبار مربوط به میزان افزایش حقوق کارگران و کارمندان برای سال آینده و مقدار افزایش آن هم مطرح شده است که البته در برابر تورم رسمی اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران بیشتر شبیه یک شوخی است. شوخی تلخی که یکبار دیگر تاثیر مستقیم آن در سفره خانواده‌ها مشاهده خواهد شد و باز هم پدران و مادرانی که مجبور می‌شوند از شکم خود بزنند تا بتوانند حداقل‌های موردنیاز برای سلامتی جسم و روح فرزندانشان را تامین کنند. شاید این مسئله هم ازسوی کارشناسان اقتصادی مطرح شود که در شرایط فعلی راه دیگری نیست و باید از این مسیر دشوار عبور کرد اما عبور از این مسیر زمانی برای همه مردم قابل‌تحمل‌تر می‌شود که مسئولان هم همراه مردم باشند نه اینکه در سفرهای خارجی، حق ماموریت‌ها با ارزهای خارجی پرداخت شده یا امتیازات ویژه برای آنها در نظر گرفته شود.