آگاه: یکم: یک لحظه، میان صحبت، در آسانسور، وقتی در برقی پارکینگ تا نصف باز شده است یا دقیقا میان تماشای سریال موردعلاقه، برق می‌رود و همه خانه و محله در تاریکی فرومی‌رود. دهه۶۰ شاید زندگی کمی کمتر به برق مدام نیاز داشت. در هر خانه‌ای حتما لوله گاز در انشعابات داخل خانه بود که به آن چراغ گازی وصل می‌شد. توری نرم سفیدرنگی که با نخ دور سرپیچ چراغ محکم می‌شد و چند ثانیه می‌سوخت و به بدل لامپ برقی خانه تبدیل می‌شد و بچه‌ها با نور آن مشق می‌نوشتند ولی در زمانه فعلی جریان زندگی بیش از گذشته به برق نیازمند است. تقریبا تمامی سازوکارهای مرتبط با خانه به‌نوعی با برق ارتباط دارد، مثل سیستم گرمایش و پکیج و وقتی برق نباشد، خیلی چیزها نیست.
دوم: به اذعان بیشتر مصرف‌کننده‌های لوازم‌خانگی، کیفیت این لوازم، روزبه‌روز در حال کاهش است. این مسئله را از عمر مفید بسیاری از لوازم برقی فعلی و تولید گذشته می‌توان دریافت. شاید هنوز در خانه‌ها یخچال‌های قدیمی تولید شرکت‌های ایرانی ارج، آزمایش، پارس و... باشد که مانند روز اول مشغول کار است. متاسفانه محصولات جدید عمر مفیدشان به‌شدت کاهش پیدا کرده و در بسیاری از موارد در صورت خرابی، امکان تعمیر ندارد و باید حتما قطعه عوض شود، آن هم درصورتی‌که پشتیبانی شرکت تولیدکننده قطعه را تامین و در اختیار فروشنده‌ها و تعمیرکننده‌ها گذاشته باشد. حالا شما بیایید به بی‌کیفیتی این محصولات، قطع و وصل شدن هر روزه برق را اضافه کنید. در این میان که سفره‌ها روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود و تورم و گرانی افسارگسیخته می‌تازد، حالا دغدغه‌ای دیگر نیز گریبان سرپرستان خانواده را می‌گیرد و آن هم تعمیر وسیله برقی و به احتمال بیشتر، تعویض آن وسیله است. گشتن و جست‌وجو در بازار لوازم برقی واضح نشان می‌دهد هزینه تعویض یک دستگاه یخچال، ماشین‌لباسشویی و تلویزیون چه هزینه کمرشکنی دارد.
سوم: قطعی برق در مراکز حساس و مهمی مانند بیمارستان‌ها می‌تواند ضررهای جبران‌ناپذیری داشته باشد. مگر برق اضطراری مراکزی ‎مانند بیمارستان تا چه میزان می‌تواند جوابگوی حجم دستگاه‌های خاص بیمارستانی باشد. بیماری که زیر عمل جراحی سنگینی است و آن مریض بستری در آی.سی. یو و سی.سی.یو. امیدوارم این قطع و وصل هوشمندانه شامل حال مراکز مهمی مانند بیمارستان و... نشود.
چهارم: مثل همیشه مسئله قدیمی و تکراری عدالت، خانه ۴۰ و ۵۰متری در جنوب و میانه شهر چه فرقی با خانه حداقل ۴۰۰ و ۵۰۰متری شمال شهر دارد که پیام‌های صرفه‌جویی در مصرف انرژی برای همه آنها یکسان در نظر گرفته می‌شود. مگر جز این است که در خانه‌های کوچک حداقل مصرف صورت می‌گیرد و در خانه‌های بزرگ‌تر حداکثر. یک لحظه تصور کنید استخر روباز خانه‌ای در شمال شهر که سطح آن مجهز به گرمکن برقی سطح آب است که مالک ویلا وقتی در استخر زمستانه هوس شنا می‌کند، یخ نکند. صدالبته که هزینه‌های مترتب استفاده برق خانه‌های آن‌چنانی؛ خود آن‌چنانی است اما در کل برای جیب پرپول و حساب بانکی لبریز هزینه‌ زیادی نیست. مهم این است که آب استخر گرم باشد.
 پنجم: حالا که، هم قرار است مازوت‌سوزی صورت بگیرد و هم برق‌ها نوبه‌ای قطع شوند، ای کاش به برنامه اعلا شده پایبند باشند و به‌صورت غیرمنظم این کار انجام نشود تا بلکه بتوان کمی برای زمانی که برق نیست، برنامه‌ریزی داشت. ‎‎‎ ‎‎‎