آگاه: در ادوار مختلف ریاست‌جمهوری، یکی از دلایلی که معمولا برخی از مردم برای رأی دادن یا ندادن به نامزد خاصی یا حتی مشارکت نکردن در انتخابات می‌آوردند، این گزاره است که؛ «نظام می‌خواهد فلانی رییس‌جمهور شود و رای ما تاثیری ندارد.» اما این گزاره تا چه اندازه درست است؟
با بررسی تاریخچه انتخابات ریاست‌جمهوری به مواردی می‌رسیم که این تصور در مردم وجود داشته اما درنهایت نامزد دیگری توانسته به‌سمت ریاست‌جمهوری برسد؛ مثلا در انتخابات سال‌۷۶ که دو کاندیدای اصلی آقایان خاتمی و ناطق نوری بودند، میان برخی از مردم این تصور به وجود آمد که علی‌اکبر ناطق‌نوری فرد نزدیک‌تری به نظام است و نظام می‌خواهد او رییس‌جمهور شود. این در حالی است که پس از انجام رأی‌گیری، این سید محمد خاتمی بود که با مشارکت ۸۰درصدی مردم به‌عنوان رییس‌جمهوری پنجم انتخاب شد. در همان انتخابات به گفته برخی مسئولان، از جوانب مختلف فشار زیادی بر رهبر انقلاب وارد می‌شد تا از ناطق نوری حمایت کند اما اینگونه نشد.
در سال۱۳۸۴ نیز کسی فکر نمی‌کرد شهردار وقت تهران، محمود احمدی‌نژاد با وجود افرادی مانند حجت‌الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی، علی لاریجانی و محمدباقر قالیباف رییس‌جمهوری ایران شود.
در این انتخابات که از تمام گروه‌ها و جریان‌ها در آن کاندیدا وجود داشت با مشارکت حدود ۶۰درصدی باز هم گزینه‌ای که «گزینه نظام» تصور می‌شد، رأی نیاورد.
در انتخابات سال۱۳۹۲ نیز با وجود افرادی مانند علی‌اکبر ولایتی و سعید جلیلی، اقبال مردم به حسن روحانی از جبهه اعتدالگرایان بود و با مشارکت ۷۰درصدی مشخص شد که خواست مردم مقدم است.
با بررسی تمامی این موارد به انتخابات اخیر می‌رسیم که رسانه‌های معاند و تفرقه‌افکن آن را نمایشی خواندند و نظام را متهم به القای نظر خود درباره نامزد جبهه انقلاب دانستند. اما دیدیم هر آنچه مردم خواستند شد و مسعود پزشکیان با خواست و اراده مردم ریاست‌جمهوری را به دست گرفت. همین مورد نیز سندی بر این ادعاست که در طول بیش از چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی ایران، این همیشه مردم بوده‌اند که با حضور خود در انتخابات سرنوشت کشور را رقم زده‌اند.