آگاه: عملیات تروریستی همواره دو بازو دارد، یک بازو که نفوذ و استفاده از باگ‌های سیستمی هست که انگاری همیشه وجود دارد چون همواره نفوذ و نفوذی از شکلی به شکل دیگر درمی‌آید و دایم رخ عوض می‌کند و بازوی دیگر زبونی و ترس تروریست است که وحشت دارد از نبرد رودررو و همیشه در تاریکی و پشت دیوار می‌ایستد و ناغافل و از پشت تیزی، به پهلوان خسته شهر می‌زند و غرق خونش می‌کند یعنی من ضعیفم و زبون و توان رویارویی مستقیم و مردانه ندارم. یعنی شرف رودررویی مستقیم ندارم.
غزه برای رژیم اسراییل باتلاق شده است که هر روز در آن دست و پا می‌زند و بیشتر فرومی‌رود. نتانیاهو مدت‌هاست کاسه چه‌کنم؟ چه‌کنم؟ دست گرفته و به هر آویزی چنگ می‌زند و می‌آویزد که اسباب رهایی فراهم کند. حالا هم به مدد برنامه‌ریزان و استراتژیست‌های یهودی صهیونیست‌مسلک خود با ترور اسماعیل هنیه، رییس دفتر سیاسی حماس قصدی که دنبال می‌کند کشاندن درگیری به مرزهای فراتر از غزه و درگیرکردن ایران در این درگیری است. ترور هنیه که مدت‌ها در قطر اقامت داشت و بارها رژیم اشغالگر در معرض ترور او بود برای‌شان اولویت نبوده که بیشتر ذهنشان درگیر ترور رهبران شاخه نظامی حماس بود تا شاخه سیاسی. حالا ترور اسماعیل هنیه در تهران آن هم در روز بعد از تحلیف رییس‌جمهوری جدید ایران، نشان از پرت کردن حواس دنیا از غزه به جایی دیگر است.  آنچه باید حواسمان باشد آن است که نباید به ورطه خودتحقیری بیفتیم و درحالی‌که رسانه‌های عبری دایم در حال هشدارهای امنیتی برای شهروندانش و... است بر طبلی بکوبیم که رسانه‌های معاند هم بر همان می‌کوبند چون هدف دیگر صهیونیست‌ها همان بی‌اعتبار نشان دادن سیستم امنیتی ایران است. ایرانی که تنها کشور دنیاست که نشان داد حریف رودررو است و مستقیم و مردانه می‌جنگد. جوانان گمنام حافظ امنیت ما از جان و خانواده خود می‌گذرند تا مقابله کنند با نقشه‌های شوم دشمنی کثیف و نامرد. الان زمانی نیست که با زخم‌زبان و متلک که بسیاری از آن‌ها از سر بی‌خبری است سیستم امنیتی کشور را زیر سوال ببریم.
در فضای غبارآلود باید حواسمان به بزرگ‌مان باشد. پیرو و دنباله‌رو، نه جلوتر و نه عقب‌تر. آنجا که می‌گوید: «مهمان عزیر ما را در خانه ما به شهادت رسانید و ما را داغدار کرد ولی زمینه مجازات سخت برای خود را نیز فراهم ساخت.» حرف ما نیز همان است، حرف رهبر و پیرمان...