آگاه: اسراییل به عنوان یک کشور مدعی سیستم امنیتی و اطلاعاتی قوی، توجه ویژه‌ای به مدیریت رسانه‌ها و کنترل محتوایی که از صحنه‌های جنگ و درگیری‌ها منتشر می‌شود، دارد. این کشور از طریق سازوکارهای مختلفی مانند سانسور نظامی، همکاری با رسانه‌ها و استفاده از قوانین امنیتی، سعی می‌کند تصاویر و اطلاعاتی را که ممکن است به امنیت ملی یا منافع استراتژیک آن آسیب بزند محدود یا کنترل کند.
در طول سال‌ها، گزارش‌های متعددی وجود داشته که نشان می‌دهد اسراییل از رسانه‌ها برای شکل‌دهی به روایت‌های عمومی و تاثیرگذاری بر افکار جهانی استفاده می‌کند. این شامل محدودیت‌هایی بر رسانه‌های داخلی و بین‌المللی در مناطق تحت‌کنترل خود و همچنین تلاش برای جلوگیری از انتشار تصاویر یا اطلاعاتی است که ممکن است تصویر این کشور را در سطح جهانی تحت‌تاثیر قرار دهد. به‌طور متوسط، سالانه ۲۲۴۰مقاله مطبوعاتی در اسراییل ازسوی واحد سانسور نظامی اسراییل سانسور می‌شود که تقریبا ۲۴۰مورد آن به‌طور کامل و حدود دوهزار مقاله به‌طور جزئی است.
سقوط یک موشک به دریا، اصابت یک تاسیسات نظامی استراتژیک ازسوی پهپاد نیروهای مقاومت، بازدید یک وزیر کابینه رژیم از نواحی درگیر تنش‌ها... همه این موضوعات ازسوی سانسورگر ارشد نظامی اسراییل که - به قول خودش- «قدرت فوق‌العاده‌ای» دارد، مورد بررسی قرار می‌گیرد. او می‌تواند دستور سکوت رسانه‌های تصویری و رادیو - تلویزیون، مسدود شدن اطلاعات و حتی زندانی کردن روزنامه‌نگاران را بدهد تا امنیت ملی رژیم صهیونیستی به خطر نیفتد. اسراییل به‌نحوی منحصربه‌فرد، روزنامه‌نگاران و گزارشگران را به‌عنوان پیشگیری مجبور می‌کند که گزارش‌های خود را برای بررسی قبل از انتشار ارائه کنند و حتی عدم رعایت سانسور به‌عنوان عملی مجرمانه در قانون این رژیم پیش‌بینی شده است. علاوه‌براین، اختیارات سانسور نظامی اسراییل فراتر از رسانه‌های خبری است و شامل اختیار بررسی قبل از انتشار و سانسور کتاب‌ها و موارد موجود در آرشیو دولتی می‌شود.
این کنترل ازطریق مکانیسم‌های مختلفی مانند سانسور نظامی، محدودیت‌های قانونی و همکاری با رسانه‌ها اعمال می‌شود. در مراحل مختلف شیوه‌های مختلفی برای منتشر نشدن اطلاعات و عدم دستیابی مخاطبان به آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد اعمال می‌شود.
۱. سانسور نظامی
اسراییل با واحد سانسور نظامی خود بر تمامی محتوای رسانه‌ای مرتبط با امنیت ملی نظارت می‌کند.
این واحد قبل از انتشار هرگونه خبر یا تصویری که مربوط به مسائل امنیتی یا نظامی باشد، آن را بررسی و در صورت لزوم سانسور می‌کند. این موضوع به‌ویژه در زمان جنگ‌ها و درگیری‌ها مشهود است .
در طول جنگ‌های اخیر در غزه، گزارش‌های متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد رسانه‌ها مجبور بودند قبل از انتشار هرگونه اطلاعات یا تصاویر، آنها را برای تایید به واحد سانسور نظامی ارسال کنند. در جست‌وجوی مطالب و تصاویر جنگ ۷اکتبر، می‌توان نمونه این کنترل را به‌صورت گسترده مشاهده کرد.
نتایج و آثار عملیات‌های انجام‌شده علیه رژیم صهیونیستی، به‌صورت محدود منتشر می‌شد و اگر آثار آن به‌صورت ناخواسته و در لحظه منتشر نشده بود، اثر دیگری از آن در دست نبود.
نتیجه عملیات‌های وعده صادق ۱ و ۲ نیز دقیقا شاهد این مدعاست که آثار آن در لحظه وقوع منتشر شد و سپس به‌دلیل سانسور گسترده، از سوی واحد نظامی اسراییل، در دسترس نبود.
۲. قوانین امنیتی
اسراییل از قوانین امنیتی سختی برای محدود کردن انتشار اطلاعاتی استفاده می‌کند که ممکن است به امنیت ملی آسیب برساند. این قوانین شامل محدودیت‌هایی روی رسانه‌های داخلی و بین‌المللی است. قانون موسوم به «امنیت ملی اسراییل» به دولت این اختیار را می‌دهد که هرگونه اطلاعاتی را که ممکن است به امنیت کشور آسیب برساند، سانسور کند. این قانون در موارد متعددی برای جلوگیری از انتشار تصاویر یا گزارش‌های خاص استفاده شده است. بهانه این قانون، امنیت ملی است که به‌خطرافتادن آن باعث جلوگیری از انتشار انواع محتوا و دسترسی به انواع محتوا می‌شود.
۳. همکاری با رسانه‌ها
اسراییل با برخی رسانه‌ها همکاری نزدیکی دارد تا روایت‌های خاصی را تقویت کند و از انتشار اطلاعاتی که ممکن است تصویر این کشور را تحت‌تاثیر قرار دهد، جلوگیری کند. در برخی موارد، رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که تحت فشار قرار گرفته‌اند تا روایت‌های خاصی را دنبال کنند یا از انتشار برخی تصاویر و اطلاعات خودداری کنند. از خبرنگارانی در سی‌ان‌ان که گفته‌اند فشارهایی در این رسانه وجود دارد تا اخبار و نقطه نظرات طرفداران فلسطین منتشر نشود، تا دستگیر شدن و بازجویی خبرنگارانی در سرزمین‌های اشغالی و فشار برای عدم انتشار محتوای تولیدشده ازسوی آنان در رسانه‌های مرتبط.
۴. گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری
سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی نیز به موارد متعددی اشاره کرده‌اند که در آنها رژیم اسراییل از کنترل رسانه‌ای برای محدودکردن دسترسی به اطلاعات استفاده کرده است. سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل و هیومن رایتس واچ در گزارش‌های خود به محدودیت‌های اعمال‌شده روی رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران در مناطق تحت‌کنترل اسراییل اشاره کرده‌اند. فشارهایی که از دستگیری تا شلیک مستقیم به خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران به‌دلیل انجام وظایف خبری خود را شامل می‌شوند.
۵. محدودیت‌های دسترسی
در برخی موارد، رژیم‌صهیونیستی دسترسی روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها به مناطق درگیری را محدود کرده است تا از انتشار تصاویر و گزارش‌های مستقیم جلوگیری کند. به‌ویژه پس از ۷اکتبر و در طول جنگ‌های اخیر در غزه، اسراییل دسترسی روزنامه‌نگاران بین‌المللی به این منطقه را به‌شدت محدود کرد که این موضوع باعث انتقاد گسترده ازسوی سازمان‌های خبری بین‌المللی شد. بسیاری از رسانه‌ها، خواستار دسترسی به مناطق درگیری شدند و به‌دفعات اعتراض‌هایی از عدم توانایی پوشش واقعی خبری از این مناطق و پنهان ماندن نسل‌کشی رژیم صهیونیستی از چشم مردم جهان شکل گرفت.
واکنش‌هایی کمتر از بی‌تفاوتی
واکنش اسراییل به اعتراضات مربوط به کنترل رسانه‌ای و سانسور خبری معمولا ترکیبی از دفاع از اقدامات خود به دلایل امنیتی و تلاش برای توجیه این اقدامات در چارچوب قوانین داخلی و بین‌المللی است؛ بهانه‌هایی که اغلب نماد همان بی‌تفاوتی است. اسراییل اغلب اقدامات کنترل رسانه‌ای و سانسور خبری را با استناد به ملاحظات امنیتی توجیه می‌کند. دولت اسراییل ادعا می‌کند که این اقدامات برای حفظ امنیت ملی و جلوگیری از انتشار اطلاعاتی که ممکن است به دشمنان این کشور کمک کند، ضروری است.
در طول جنگ‌ها و درگیری‌ها، اسراییل اغلب اعلام می‌کند که سانسور خبری برای جلوگیری از افشای اطلاعات استراتژیک یا عملیاتی که ممکن است ازسوی گروه‌های مخالف استفاده شود، لازم است. این رژیم به قوانین داخلی خود استناد می‌کند که به دولت اجازه می‌دهد در شرایط خاص، آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات را محدود کند. این قوانین شامل مقررات مربوط به امنیت ملی و دفاع هستند. در برخی موارد، اسراییل رسانه‌ها و سازمان‌های خبری را متهم می‌کند که به‌دنبال تحریف واقعیت‌ها یا ارائه روایت‌های یک‌جانبه هستند. این کشور ادعا می‌کند که کنترل رسانه‌ای برای مقابله با این تحریف‌ها و ارائه تصویری دقیق‌تر از وقایع ضروری است. در طول درگیری‌ها، اسراییل اغلب رسانه‌های بین‌المللی را متهم می‌کند که به‌دنبال تقویت روایت‌های ضد اسراییلی هستند و از این رو کنترل رسانه‌ای را برای مقابله با این موضوع ضروری می‌داند. این رژیم در طول جنگ‌ها، اغلب جلسات توجیهی برای رسانه‌ها برگزار می‌کند تا روایت رسمی خود را از وقایع ارائه دهد و از انتشار اطلاعاتی که ممکن است با این روایت مغایرت داشته باشد، جلوگیری کند.رژیم صهیونیستی در مواجهه با انتقادات بین‌المللی، معمولا از اقدامات خود دفاع کرده و ادعا می‌کند که این اقدامات برای حفظ امنیت ملی ضروری هستند. این کشور همچنین انتقادات را به‌عنوان بخشی از یک کمپین ضداسراییلی تلقی می‌کند و با فرافکنی آن به دشمنی با یهودیت، ماجرا را به‌کلی به سمتی دیگر می‌کشاند.
در بسیاری موارد، اسراییل دسترسی روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها به مناطق درگیری را محدود می‌کند تا از انتشار تصاویر و گزارش‌های مستقیم جلوگیری کند. این اقدامات معمولا با استناد به ملاحظات امنیتی توجیه می‌شوند. در طول جنگ‌های اخیر در غزه، اسراییل دسترسی روزنامه‌نگاران بین‌المللی به این منطقه را به‌شدت محدود کرد، که این موضوع باعث انتقاد گسترده ازسوی سازمان‌های خبری بین‌المللی شد که درنهایت نیز نتیجه‌ای نداشت.
درنتیجه نیز در صورت عدم توانایی کنترل شرایط، رژیم صهیونیستی به بهانه دفاع مشروع، به حذف نیروهای رسانه‌ای در صحنه جنگ می‌پردازد. تعداد خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای که ازسوی این رژیم مورد هدف قرار گرفته‌اند، شاهدی بر این ماجراست. تعداد ۱۶۷خبرنگار از ۷اکتبر تاکنون ازسوی این رژیم کشته شده‌اند که موردتایید قرار گرفته و ۴۹خبرنگار نیز مجروح شده‌اند. علاوه‌براین، آمار فعالان رسانه‌ای تایید نشده و آمار پیش از ۷اکتبر را نیز باید اضافه کرد و کشوری را که آمریکا مایل است «دموکراتیک‌ترین کشور خاورمیانه» بنامد، به این عنوان به یاد آورد.
نظر شما