آگاه: به گفته علی حسینی، باتوجه‌به مزیت نسبی در تولید برخی کالاها همچون زعفران و اثر آن در اقتصاد روستاها، انتظار می‌رود که نقطه‌نظرات بخش خصوصی و کشاورزان در حوزه صادرات گرفته و یکبار برای همیشه مشکلات مرتفع شود. بی‌انصافی است که اگر صادرکنندگان در آن‌سوی مرزها در فروش کالایی با مشکل عدم ارتباط بانک‌ها و نقل‌وانتقالات روبه‌رو هستند، در داخل کشور به‌نوعی دیگر دچار چالش باشند. با رفع این بی‌انصافی شاهد جهش صادرات خواهیم بود. حسینی ادامه داد: درحال‌حاضر خودتحریمی در داخل داریم که بزرگ‌ترین ضربه را به بخش تولید و صادرات می‌زند. در غیر این صورت، با استمرار روند فعلی و معضلات دیگر پیش روی صادرکنندگان، پیش‌بینی می‌شود که صادرات رشدی نداشته باشد، درحالی‌که امیدوار هستیم رشد صادرات اتفاق بیفتد.
عضو شورای ملی زعفران با بیان اینکه ایران خاستگاه تولید زعفران است، تصریح کرد: درحال‌حاضر قدمت، تاریخ و منافع ملی در تولید زعفران نهفته است. صدور بخشنامه‌های خلق‌الساعه در صادرات کارایی ندارد، چراکه با سطح زیر کشت زعفران قادر به تولید هزارتن زعفران هستیم اما این رقم را کجا بفروشیم؛ بنابراین برای دستیابی به این میزان تولید باید شرایط فراهم شود، چراکه به‌دلیل نیاز کم‌آبی امکان توسعه تولید وجود دارد اما متاسفانه در صنعت وابسته به زعفران بعد از سه‌هزار سال قدمت نتوانستیم وابستگی به خام‌فروشی نداشته باشیم.
باتوجه‌به آنکه قدمت تولید زعفران در ایران به سه‌هزار سال پیش بازمی‌گردد اما طی سال‌های اخیر، موانع صادرات ناشی از شرایط تحریم‌ و مشکلات بازگشت ارز به کشور زمینه را برای تجارت چمدانی و قاچاق این محصول به آن‌سوی مرزها فراهم کرده است، چراکه صادرات از طریق مبادی رسمی و غیرقانونی اختلاف معناداری دارد که همین امر موجب شده تا سالانه بخشی از زعفران تولیدی به آن‌سوی مرزها قاچاق شود که آمار صادرات سال گذشته با سال۹۹ گویای این موضوع است.