آگاه: 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْیَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا  ۚ  وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا  ۚ  وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا ۘ وَتَعَاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَالتَّقْوَیٰ  ۖ    وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ   وَاتَّقُوا اللَّهَ   ۖ    إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ
سوره مائده آیه ۱۰۶

ای اهل ایمان! [هتکِ حرمتِ] شعائر خدا [مانند مناسک حج] و ماه‌های حرام [رجب، ذوالقعده، ذوالحجه و محرم] و قربانی بی نشان، و قربانی نشان دار و قاصدان [و راهیان به سوی] بیت الحرام را که فضل و خشنودی پروردگارشان را می‌طلبند، حلال مشمارید. و چون از احرام بیرون آمدید [اگر مایل باشید، می‌توانید] شکار کنید. و کینه‌توزی و دشمنی گروهی که شما را از [ورود به] مسجد الحرام بازداشتند وادارتان نکند که [به آنان] تعدی و تجاوز کنید. و یکدیگر را بر انجام کارهای خیر و پرهیزکاری یاری کنید و یکدیگر را بر گناه و تجاوز یاری ندهید؛ و از خدا پروا کنید که خدا سخت کیفر است.

نکته‌ها
«هدی»، حیوان بی‌نشانی است که برای قربانی در حج هدیه می‌شود و «قلائد» حیواناتی هستند که پیش از مراسم حج، با آویختن چیزی به گردن آنها یا داغ زدن، علامت‌دار می‌شوند تا در مناسک حج، قربانی شوند.
خداوند در ابتدای این آیه، احترام به همه شعائر را واجب و هتک حرمت آنها را حرام کرده است ولی در میان شعائر، چند مورد را به‌خصوص ذکر کرده است ازجمله ماه‌های رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم که جنگ در آنها حرام است و ماه ذیحجه که حج در آن انجام می‌شود، هَدْی که قربانی بی‌نشان است و قلائد که قربانی نشان‌دار است.
در سال ششم هجری، مسلمانان با پیمودن ۸۰فرسخ راه از مدینه به مکه آمده بودند تا حج بگزارند ولی کافران مانع شدند و صلح حدیبیه پیش آمد. اکنون که مکه فتح شده، نباید دست به تجاوز بزنند. «صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ»
اگر تحصیل علم یک «بِرّ» است، زمینه‌های آن چون: تامین مدرسه، کتاب، کتابخانه، آزمایشگاه، وسیله نقلیه، استاد و ... همه «تعاون بر بِرّ» است.

همیاری در نیکی و پاکی‌
در آیه‌۱۷۷ سوره‌ بقره، مواردی از «برّ» را بیان کرده است: «لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ… وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» برّ، ایمان به خدا و قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و انبیا و رسیدگی به محرومان جامعه و پایبندی به قراردادها و صبر در کارهاست.
در روایات بسیاری به تعاون بر نیکی‌ها و یاری رساندن به مظلومان و محرومان، سفارش شده و از کمک و یاری به ستمگران نهی شده است و ما در اینجا چند حدیث را برای تبرک ذکر می‌کنیم:
امام صادق(ع) فرمود: «هر کس برای یاری رساندن به دیگران گامی بردارد، پاداش مجاهد و رزمنده را دارد.»
«تا زمانی که انسان در فکر یاری رساندن به مردم است، خداوند او را یاری می‌کند.»
«یاری کردن مسلمان، از یک ماه روزه‌ مستحبّی و اعتکاف بهتر است.»
«هر کس ظالمی را یاری کند، خودش نیز ظالم است.»
«حتی در ساختن مسجد، ظالم را یاری نکنید.»