آگاه: حمله‌ای که رژیم غاصب صهیونیستی به خاک ایران عزیز ما وارد کرد، نه یک اشتباه تاکتیکی بود و نه یک عملیات عادی. این یک جنایت جنگی تمام‌عیار در چارچوب قوانین سازمان ملل و یک نقض وقیحانه از منشور ملل متحد و قطعنامه‌های شورای امنیت (به‌ویژه ۲۲۳۱) بود. حمله‌ای که ثابت کرد، این رژیم نه‌تنها به جان انسان‌ها که به هیچ قانون و قاعده بین‌المللی نیز پایبند نیست.
ابعاد یک جنایت: وقیح، بی‌رحم و آشکار!
وقتی از جنایت حرف می‌زنیم، منظورمان تنها یک حمله نظامی نیست. این حمله از هر سو که نگاه کنی، پر از نشانه‌های یک جنایت سازمان‌یافته است: تجاوز به حاکمیت ملی: این یعنی بی‌احترامی علنی به تمامیت ارضی یک کشور مستقل، یعنی نقض صریح «ماده دو منشور ملل متحد». انگار که آب برایشان از آب تکان نمی‌خورد!
استفاده از سلاح‌های ممنوعه و هدف‌گیری غیرنظامیان: این دیگر اوج وقاحت است! آیا تصور می‌کنند جهان خواب است و نمی‌بیند که این رژیم، پروتکل اول کنوانسیون ژنو ۱۹۷۷ و «ماده هشت اساس‌نامه رم» را (که جنایت جنگی را تعریف می‌کند) لگدمال کرده است؟
نقض اصل تناسب و تمایز: کدام تناسب؟ کدام تمایز؟ این رژیم نشان داده که برایش فرقی نمی‌کند هدف نظامی باشد یا غیرنظامی. تنها هدف، ایجاد وحشت و ویرانی است. این یعنی زیر پا گذاشتن تمام اصول حقوق بشردوستانه!
پیامدها: نظم کهنه می‌میرد، نظم نوین متولد می‌شود!
این تجاوز، صرفا یک جرقه کوچک نبود. این جرقه می‌تواند آتش‌افروز یک تغییر بنیادین در منطقه و جهان باشد. این تغییرات را می‌توان در حوزه‌های مختلف بررسی کرد:
سیاست هسته‌ای ایران: شاهد تسریع در بلوغ چرخه سوخت هسته‌ای خواهیم بود و احتمال خروج از NPT بیش از هر زمان دیگری قوت می‌گیرد. این تغییر رویکرد، به معنای تغییر معادله بازدارندگی در منطقه است و قدرت چانه‌زنی ایران را در برابر تهدیدات افزایش می‌دهد.
روابط با آمریکا: این تجاوز، میخ آخر را بر تابوت «توهم مذاکره» کوبید. دیگر هیچ اعتمادی به کسانی که حامی این رژیم متجاوز هستند، باقی نمی‌ماند. «عصر مماشات با غرب» به سر آمده و فصل جدیدی از تقابل آغاز شده است. فروپاشی مدل حل‌وفصل دیپلماتیک، یک بن‌بست جدی در هرگونه گفت‌وگو را رقم خواهد زد و تنها منطق مقاومت را تقویت می‌کند.
امنیت جمعی و محور مقاومت: این تجاوز، هم‌افزایی نیروهای مقاومت را به اوج خود می‌رساند. محور مقاومت، دیگر یک بازوی دفاعی صرف نیست؛ بلکه تبدیل به یک قدرت عملیاتی کارآمد شده که دکترین‌های امنیتی پوشالی رژیم صهیونیستی را یکی‌یکی باطل خواهد کرد. ایران به عنوان رهبر جنبش جهانی استکبارستیزی و قطب مقاومت در منطقه، جایگاه خود را بیش از پیش تحکیم خواهد کرد.
حقوقی - بین‌المللی: این تجاوز، جنایات رژیم صهیونیستی را جهانی می‌کند و آغازگر محاکمه جنایت‌کاران جنگی خواهد بود. این دیگر تنها دعوای ایران نیست. حقوق‌دانان و وجدان‌های بیدار در سراسر جهان، موظف‌اند این جنایات را ثبت و پیگیری کنند. وقت آن رسیده است که در مجامع جهانی، جنایات نظامی غرب افشا شود و فشارهای بین‌المللی برای محاکمه جنایت‌کاران جنگی افزایش یابد.
ایران چگونه پاسخ خواهد داد؟ منطق دردناک بازدارندگی!
پاسخ ایران، نباید از سر هیجان باشد؛ باید یک پاسخ راهبردی، دقیق و کوبنده باشد. پاسخی که سه ویژگی کلیدی داشته باشد تا «درد» تجاوز را به مهاجم بفهماند:
۱. تناسب کیفی و کمی: ضربه باید «لااقل معادل یا فراتر» از تجاوز باشد. این یعنی، هزینه حمله باید آن‌قدر بالا برود که دیگر هیچ متجاوزی به فکر تکرار آن نیفتد.
۲. هدف‌گیری راهبردی: پاسخ باید به «مراکز فرماندهی نظامی، پایگاه‌های اطلاعاتی و زیرساخت‌های حیاتی» رژیم صهیونیستی اصابت کند. یعنی، نقاط حساس و حیاتی‌شان را نشانه بگیریم.
۳. ابتکار عملیاتی: استفاده از تمام ظرفیت‌های «موشکی، پهپادی و جنگ الکترونیک» در عمق سرزمین‌های اشغالی. پاسخی غیرمنتظره، نامتقارن و ویرانگر.
نقشه راه جهانی: جهان علیه جنایت!
برای خشکاندن ریشه‌های این تجاوز و بی‌شرمی، باید یک حرکت جهانی آغاز شود:
۱. تشکیل دادگاه مردمی جنایات جنگی صهیونیستی: با مشارکت حقوق‌دانان آزاداندیش جهان. وقت آن رسیده که جنایت‌کاران در محکمه عدالت جهانی محاکمه شوند.
۲. تحریم کامل نظامی و نفتی رژیم صهیونیست
۲۵ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۱:۳۷
کد خبر: ۱۳٬۷۴۵
ضربه‌ای که رژیم صهیونیستی به حریم حاکمیتی ایران زد، نه‌تنها یک اقدام تجاوزکارانه، بلکه آتشی بود بر خرمن توهمات و مماشات. آتشی که می‌تواند نظم امنیتی منطقه را برای همیشه بازنویسی کند و ایران را به‌سوی یک بازدارندگی بی‌سابقه سوق دهد. روزهای مماشات به سر آمده است. این را نه تحلیلگران منفعل که خون‌های به‌ناحق ریخته و نقض آشکار قوانین بین‌الملل فریاد می‌زنند.
نظر شما