آگاه: بسیاری از آنان، در اوج توان علمی و نظامی، ناشناخته ماندند. این موضوع ما را به نکاتی مهم و قابل‌تامل رهنمون می‌سازد:
۱. خلأ فعالیت فرهنگی در معرفی گنجینه‌های هویتی
یکی از ضعف‌های مهم در انتقال مفاهیم ارزشی به نسل امروز، کمبود فعالیت‌های فرهنگی ایجابی برای معرفی گنجینه‌های هویت ملی و محلی است. عدم تبیین دقیق رویدادهای موثر تاریخی، موجب شکاف بین‌نسلی شده و باعث می‌شود شهروندان نتوانند به داشته‌های هویتی و ملی خود افتخار کنند. هر چند در همین روزهای اخیر، مردم نشان دادند که فراتر از تصور، پای ایران، ایرانی و هویت خود ایستاده‌اند.
۲. نقش جوانان و رسانه‌های نوظهور در روایت‌گری نوین
سرمایه انسانی جوان و اندیشه‌های پویا، امروز با بهره‌گیری از رسانه‌های نوین، توانایی ارائه روایت‌هایی هنرمندانه و خلاق از رویدادهای تاریخی را دارند. اگر جهاد تبیین با صداقت، صراحت و احترام به مخاطب همراه شود، می‌تواند پاسخی قاطع به جنگ گفتمانی دشمنان باشد.
۳. حفظ یادمان‌ها، نه فقط بازسازی فیزیکی
در مسیر احیای روایت‌های دوران دفاع مقدس و انقلاب اسلامی، باید مراقب بود که بازسازی‌های فیزیکی، منجر به تخریب یا فراموشی مکان‌های تاریخی و یادمان‌های نمادین نشود. آنچه باید بماند روح مکان است نه فقط ظاهر آن.
۴. جنگ؛ زخمی جهانی و رنجی مشترک
جنگ از جمله کلمات کوتاه اما پُر حرف و حدیث است. در هر زبان و گویشی، معنایی روشن و دردناک دارد. هرجا که جنگی آغاز می‌شود، معادلات زندگی مردم از هم می‌پاشد. امنیت و آرامش، معنای جدیدی پیدا می‌کند و مردم برای لحظه‌های ساده و پر آرامش گذشته حسرت می‌خورند. در عصر ارتباطات سریع و جهانی، رنج مناطق جنگ‌زده برای همه ملموس‌تر شده است. جنگ تنها به نابودی زیرساخت‌ها و کشته‌شدن سربازان محدود نمی‌شود؛ بلکه ناامنی‌های طولانی‌مدت در امنیت، فرهنگ، اقتصاد و انرژی را با خود به همراه دارد که تا نسل‌ها ادامه خواهد داشت. فروپاشی ادعای قدرت‌های پوشالی در جنگ، شکاف‌های عمیقی در مسیر توسعه کشورها ایجاد می‌کند. مرزهای جغرافیایی دیگر معنا ندارد؛ اشک و خون انسان‌ها، خواه در ایران و عراق باشد یا سوریه، یمن، اوکراین یا غزه، همگی یک صدا دارند: رنج، بی‌دفاعی و مظلومیت. هیچ حمله نظامی‌ای، علیه هیچ قوم و ملتی، نباید توجیه‌پذیر یا قابل‌قبول باشد. جنگ روزی تمام می‌شود، اما زخم‌هایش در حافظه تاریخی ملت‌ها می‌ماند. تنها چیزی که می‌تواند در برابر این فجایع بایستد، باور به شکوه ملتی است که به مدافعان گذشته و رزمندگان حال و آینده‌اش افتخار می‌کند.
۵. هنر؛ زبان زنده نگه‌داشتن حقیقت
اگر بخواهیم گنجینه عظیم دفاع مقدس حفظ شود، باید آن را به نسل‌های آینده منتقل کنیم. هنر، گویاترین و رساترین ابزار انتقال این مفاهیم است. شرط ماندگاری یاد شهدا، قرارگرفتن آن در اولویت فعالیت‌های فرهنگی و مقابله با جنگ رسانه‌ای دشمنان است.
ما باور داریم که «معارف ملی، شهید و شهادت، ریشه‌های هویت ملی ما هستند.» ایجاد انگیزه و احساس تعلق ملی، از دل تعلق به شهر، محله، آیین‌ها، سنت‌ها و چهره‌های ماندگار علمی، فرهنگی و اجتماعی برمی‌خیزد. وقتی شخصیت‌های اصیل ایرانی - اسلامی برای مردم مهم شوند، شهدا و یادگاران دفاع مقدس نیز جایگاه جاودانه‌ای در دل‌ها خواهند یافت. آنگاه هیچ سلبریتی نوساخته و بی‌ریشه‌ای نمی‌تواند جای آنان را بگیرد.