آگاه: رهبر انقلاب آن را «کارخانه انسان‌سازی» نامیده‌اند، اما این کارخانه تنها ابزار عقل و علم نمی‌پرورد؛ بلکه روحی جهادگر و هویتی مقاوم را شکل می‌دهد. نسلی که در این کلاس‌ها پرورش می‌یابد، آینده بشریت را رقم خواهد زد. اگر این نسل حافظه تاریخی خود را گم کند، دشمن به‌جایش روایت‌های دروغ خواهد کاشت. جنگ دیگر تنها در خاکریزهای جغرافیایی نیست؛ «جنگ روایت‌ها» هم‌سنگ نبردهای میدانی جریان دارد. جنگ امروز، جنگی بر سر همین حافظه است؛ جنگی بر سر اینکه فردای ایران چگونه گذشته‌ خود را به یاد خواهد آورد. به تعبیر بیانیه گام دوم، «انقلاب اسلامی از نخستین روزهایش با جوانمردی و مروت شناخته شده است. در هیچ معرکه‌ای، گلوله‌ اول را شلیک نکرده و در همه موارد، پس ‌از حمله‌ دشمن از خود دفاع کرده و البته ضربت متقابل را محکم فرود آورده است.» این حقیقت اگر به نسل امروز منتقل نشود، فردا دروغ‌های دشمن به جای آن خواهد نشست.  در این میدان، معلم صرفا آموزگار نیست؛ او مرزبان حقیقت است. دانش‌آموز هم دیگر تنها شاگرد نیست؛ او راوی فردای این ملت است. اگر روایت را ما نسازیم، دشمن آن را به دست خواهد گرفت. حقیقت انقلاب اگر در کلاس درس جاری نشود، تحریف آن در شبکه‌های بی‌رحم رسانه‌ای جا خوش خواهد کرد. روایت‌نکردن، یعنی سپردن خاکریز به دست دشمن و این همان غفلتی است که آینده را از ما خواهد ربود. معلم باید حکایت ایستادگی را در جان نوجوان بکارد؛ همان‌گونه که آب، ریشه‌ خشک را زنده می‌کند. جنگ ۱۲روزه رژیم غاصب صهیونیستی بر علیه ایران اسلامی یکی از همین تجربه‌هاست؛ زخمی بر پیکر امت اسلامی و نشانی از اقتدار و مظلومیت همزمان. نوجوان امروز، تصویر موشک‌های بر آسمان، خرابی‌های ساختمان‌ها و مراکز غیرنظامی و اشک مادران فلسطینی را در صفحه تلفن همراهش دیده است. اما پرسش این است: آیا این تصویر در حافظه تاریخی او ماندگار خواهد شد؟ یا فردا با روایت وارونه دشمن، حقیقت محو خواهد گشت؟ اگر در مدرسه، این رخداد به زبان نسل جوان روایت نشود، آنچه می‌ماند، افسانه‌ای است که رسانه‌های بیگانه ساخته‌اند. رویدادی که نسل امروز آن را از رسانه‌ها دیده یا با پوست و جان لمس کرده است. اما آیا این خاطره در آینده همچنان حقیقت خواهد ماند؟ اگر روایت آن در مدرسه زنده نشود، اگر معلم و دانش‌آموز به‌مثابه راویان حقیقت وارد میدان نشوند، همین خاطره هم تحریف خواهد شد و از حافظه جمعی خواهد گریخت. راهکار روشن است: کارگاه‌های روایتگری رسانه‌ای در مدارس؛ جایی که نوجوانان بیاموزند روایت مقاومت را در قالب متن، تصویر و پادکست به زبان خود بازگو کنند. چنین روایتی، نه‌فقط یک تمرین رسانه‌ای که پاسداری از حافظه تاریخی یک ملت است. نسل امروز نیازمند سلاحی است فراتر از دانش درسی؛ او باید به بینشی مجهز شود که میان حقیقت و تحریف تمایز گذارد. این همان چیزی است که ما از آن به سواد رسانه‌ای یاد می‌کنیم؛ اما در عمق خود چیزی جز بصیرت انقلابی نیست. نوجوانی که در کلاس درس روایت مقاومت را می‌آموزد، همان فردی است که فردا در میدان رسانه، در برابر هجمه دشمن ایستادگی خواهد کرد.
تحول در آموزش و پرورش، اگر بخواهد به گام دوم انقلاب پیوند بخورد، باید از همین‌جا آغاز شود. مدرسه باید به سنگر روایت حقیقت بدل شود؛ جایی که گذشته زنده بماند و آینده از آن نیرو بگیرد. آینده ایران قوی، وابسته به نسلی است که گذشته خود را درست شناخته باشد. این شناخت، او را در برابر فریب دشمن مقاوم می‌سازد و گام‌هایش را برای ساختن تمدن نوین اسلامی استوار می‌کند.
مدرسه باید به سنگری بدل شود که در آن، گذشته فراموش نمی‌شود و آینده در پرتو آن ساخته می‌شود. هر کلاس درس می‌تواند آتشی از نور حقیقت باشد؛ جایی که نوجوان نه فقط خواندن و نوشتن که روایتگری و ایستادگی را نیز بیاموزد. چشم‌انداز ایران قوی وابسته به نسلی است که نه‌تنها تاریخ خود را می‌شناسد، بلکه قادر است آن را روایت کند. چنین نسلی، مدرسه را به پایگاهی برای تمدن‌سازی بدل می‌کند؛ سنگری که در آن حقیقت پاسداری می‌شود و دروغ مجال ماندن نمی‌یابد.