آگاه: به نقل از ایندیپندنت، برنت چپمن (Brent Chapman)، ۳۴ ساله اهل ونکوور شمالی، ۱۳ ساله بود که پس از مصرف داروی ایبوپروفن قبل از یک بازی بسکتبال، نابینا شد. او واکنش آلرژیک شدیدی به این دارو نشان داد که باعث سوختگی بدن و سطح چشمانش شد.
این واکنش به عنوان سندرم استیونز-جانسون (Stevens-Johnson) شناخته می‌شود که وی را به مدت ۲۷ روز در کما فرو برد. در نهایت چپمن به دلیل عفونت، بینایی چشم‌چپ خود را از دست داد و در چشم دیگر نیز دچار نابینایی نسبی شد.
چپمن طی این ۲۰ سال نزدیک به ۵۰ عمل جراحی، از جمله پیوند قرنیه برای نجات چشم راستش انجام داده بود، اما هیچ‌کدام موفقیت‌آمیز نبود.
سرانجام پس از ملاقات با دکتر گرگ مولونی (Greg Moloney)، چشم‌پزشک بیمارستان مونت سنت جوزف (Mount Saint Joseph) در ونکوور، این جراحی نادر که برای اولین‌بار در دهه ۱۹۶۰ ابداع شده بود، به او پیشنهاد شد. جراحی «استئو-ادونت-کراتوپروتز»  (osteo-odonto-keratoprosthesis) که معمولا به عنوان «جراحی دندان در چشم» شناخته می‌شود، تنها چند صدبار در سراسر جهان انجام شده است. این روش در مواردی استفاده می‌شود که آسیب شدید قرنیه، پیوند قرنیه معمولی یا قرنیه مصنوعی را غیرممکن می‌کند.
این جراحی شامل برداشتن دندان (معمولا دندان نیش) به همراه استخوان اطراف آن و ایجاد حفره‌ای برای قراردادن یک لنز نوری کوچک است. سپس این «لنز دندانی» برای چند ماه زیر پوست گونه یا شانه کاشته می‌شود تا خون‌گیری خود را انجام دهد. سپس قرنیه آسیب‌دیده برداشته می‌شود و «لنز دندانی» در چشم قرار می‌گیرد و به نور اجازه ورود و بازگشت بینایی را می‌دهد. برنت چپمن پس از انجام این جراحی، گفت: من خیلی خوشحالم که دوباره دنیا را درک می‌کنم و از چیزهای کوچک قدردانی می‌کنم. این حس، کمی سوررئال و نوعی سرخوشی دارد.