آگاه: این تیم همچنین با کسب چهار مدال طلا در بخش مدالی هم بی‌حریف بود تا به همراه کشتی آزاد تاریخی‌ترین سال این رشته را رقم بزنند. شاگردان حسن رنگرز بعد از ۱۱ سال این عنوان ارزشمند را به دست آوردند؛ رنگرزی که مربی فهیم است و بدون حاشیه و با علم به رقابت جهانی ایران را به ریل طلایی بازگرداند.
در تیم رنگرز، احمدی پیام‌آور شادی و قهرمانی بود پیامی که در آخرین لحظه به تیم اضافه شد، اما نفر اول سکونشینان فرنگی‌کار بود. پیام هر چند نقره صید کرد، اما نشان داد می‌تواند از دل مشکلات راهی به سمت خوشبختی بسازد. او عزیز جمهوری آذربایجانی را برد تا به سلطه ایلدار نامدار پایان دهد.
تیم ایران، غلامرضا فرخی را داشت. مردی که تخصص در بردن دارد، او عاشق سکو است. فرخی با برد محمدعلی گرایی جهانی شد، اما در زاگرب بزرگی کرد بگوید موفقیت اتفاقی نیست. موفقیت فرخی از جنس پدیده‌ها بود؛ پدیده‌ای که با معنویت قدرت می‌گیرد. نینجای کشتی ایران هر چند در پاریس نام بزرگی بود، اما در زاگرب نخستین جهانی خود را تجربه کرد. سعید اسماعیلی با درخشش در کرواسی نشان داد که به دنبال ماندگاری است و شاید می‌خواهد مانند ژنرال‌ها لقب چند ستاره را بگیرد. ژنرال‌هایی که در تاریخ ایران جنگیدند و ماندند. حال این سوال مطرح می‌شود که برای اسماعیلی جوان حریفی در ۶۷ کیلوگرم پیدا می‌شود؟
محمدهادی ساروی، مقتدر بود و برای بزرگی در جهانی جنگید؛ او لیدر و کاپیتان تیم بود. او اکنون یکی از بزرگان کشتی ایران است و می‌خواهد جا پای یزدانی‌ها در المپیک بگذارد. اگر آرتور کبیر باخت به معنای راحتی مسیر ساروی نیست، بلکه مدعیان بیشتری اکنون در این وزن ظهور کردند.
تانک بختیاری لقبی است که می‌شود آن را برازنده امین کشتی ایران دانست. میرزازاده به گواه تمام افراد پهلوان است و منش پهلوانی دارد، اما در تشک رقابت بی‌رحم دوست‌داشتنی است. امین دور جدیدی از پادشاهی را در کشتی جهان آغاز کرده و می‌خواهد ماندگار شود. البته او در ابتدای راه است و سخت است بپنداریم او می‌تواند افتخارات لوپز را تکرار کند. اگر صحبت‌های علیرضا دبیر را بپذیریم، باید این را هم قبول کنیم که اتحادیه جهانی کشتی تمام مدال‌ها را به یک کشور نخواهد داد و این اتفاق در گذشته و در رشته وزنه‌برداری هم رخ‌داده است.
اما اگر نتایج را ملاک عمل قرار دهیم، باید بگوییم که ناف علیرضا مهمدی با مدال نقره بریده شده و هر سال یک حریف سخت برای او پیدا خواهد شد. اما قهرمان زاگرب سیددانیال سهرابی بود که تسلیم ضربات ناجوانمردانه ابراهیم غانم نشد، اما وقت استراحت پزشکی به او اجازه مبارزه نداد تا سهرابی در دیدار ردهبندی با شمایل دیگر ظاهر شود. سهرابی می‌تواند سامسون کشتی باشد، اما با کوتاه‌کردن موی این پهلوان قدرت وی کم نشد و دیگر رقیبان را با امتیاز عالی شکست داد تا برنزی با عیار طلا بگیرد. کشتی ایران فقط ستاره نبود، بلکه تیمی از ستاره با مدیریت یک قهرمان بود؛  قهرمانی که در چند سال گذشته کشتی را از رکود خارج و به ابرقدرت جهانی تبدیل کرده لست. بله علیرضا دبیر قهرمان گذشته و سردار سازندگی امروز برای ایجاد انگیزه در زاگرب، پاداشی در حدود ۱۷ میلیارد تومان برای چهار طلایی این رشته در نظر گرفته است. در کنار دبیر، تئوریسینی حضور دارد که بدون حاشیه و برمبنای علم و داده علمی کار می‌کند و با حسن انجام وظیفه به رنگرزی تبدیل شده که به دنبال نوشتن تاریخ کشتی از نو است.