آگاه: در حالی که شمارش معکوس برای پرتاب‌های پیش‌روی فضایی ایران آغاز شده است، نام سه ماهواره «ظفر ۲»، «کوثر» و پایا یا همان «طلوع ۳» بیش از پیش شنیده می‌شود. در این میان، ماهواره «طلوع ۳» به عنوان سنگین‌وزن‌ترین و پیشرفته‌ترین عضو این گروه، نمادی از بلوغ فناوری فضایی در صنایع الکترونیک ایران (صاایران) است.
اما چرا طلوع ۳ اهمیت ویژه‌ای دارد و تفاوت آن با نسل‌های قبلی چیست؟ ماهواره پایا یا همان طلوع ۳ به سفارش سازمان فضایی ایران و توسط صنایع الکترونیک ایران (صاایران) ساخته شده است. ماهواره طلوع ۳ را می‌توان یک ماهواره کاملا عملیاتی دانست که مراحل آزمایشگاهی را پشت سر گذاشته است. طبق آخرین گزارش‌ها این ماهواره با وزن تقریبی «۱۵۰ کیلوگرم» سنگین‌وزن‌ترین ماهواره سنجشی بومی محسوب می‌شود که قرار است در مدار لئو (۵۰۰ کیلومتری زمین) قرار گیرد.
ویژگی بارز طلوع ۳، دقت تصویربرداری (Resolution) آن است که قابلیت تصویربرداری تک‌طیفی (سیاه و سفید) با دقت پنج متر و تصویربرداری چندطیفی (رنگی) با دقت ۱۰ متر را دارد. این اعداد نشان‌دهنده یک جهش بزرگ نسبت به نسل‌های قبلی است و ایران را به باشگاه دارندگان تصاویر ماهواره‌ای با دقت تجاری وارد می‌کند. اما یکی از نقاط قوت کلیدی طلوع ۳، بهره‌گیری از «سامانه‌های پیش‌رانش فضایی بومی» است. این سامانه به ماهواره امکان می‌دهد تا مدار خود را اصلاح کند یا برای تصویربرداری از نقاط خاص، مانورهای مداری انجام دهد. این قابلیت، عمر عملیاتی ماهواره را افزایش داده و دقت نشانه‌روی دوربین‌ها به سمت زمین را تضمین می‌کند و همچنین اعلام شده که بیش از ۸۰ درصد تجهیزات و زیرسامانه‌های این ماهواره، از جمله حسگرها و پیش‌رانش، در داخل کشور بومی‌سازی شده است.
قرارگیری ماهواره طلوع ۳ در کنار ماهواره‌های ظفر ۲ و کوثر در مدار زمین، حلقه مفقوده داده‌های مکانی ایران را تکمیل خواهد کرد. ایران با پرتاب این ماهواره سنگین، گامی بلند برای رسیدن به اهداف سند فضایی کشور و دستیابی به منظومه‌های ماهواره‌ای برخواهد داشت.