آگاه: در این بالگرد به‌جز شخص رییس‌جمهوری، حسین امیرعبداللهیان وزیر امورخارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و آیت‌الله آل‌هاشم امام‌جمعه تبریز حضور داشتند. برخی از خبرها از برقراری تماسی چندثانیه‌ای با یکی از همراهان رییس‌جمهوری در بالگرد یعنی آیت‌الله آل‌هاشم روایت می‌کرد که در این صورت می‌شد به سلامت مقامات همراه رییس‌جمهوری امیدوار بود اما درنهایت بعد از گذشت چند ساعت از وقوع این اتفاق، هنوز گروه‌های امدادرسانی درحال جست‌وجو برای یافتن این افراد هستند و خبر موثقی درخصوص اصل رخداد وجود ندارد. در مدت کمی بعد از انتشار این خبر در فضای مجازی، کاربران شروع به انتشار شوخی‌هایی با این موضوع کردند. در ساعات اولیه فضای خبری امنیت بیشتری نسبت به ساعت‌های بعد داشت و افراد به پیدا شدن بالگرد حامل رییس‌جمهوری و هیات همراه اطمینانی نسبی داشتند. طولی نکشید که حساب‌های کاربری افراد شناخته‌شده در این فضاها هرکدام به شکلی مستقل و بدون ذکر منبعی اخباری را منتشر کردند که هیچ‌کدام با یکدیگر همخوانی نداشتند و مکرر هم تکذیب و فایل منتشرشده ازسوی منبع انتشار حذف می‌شد. این وضعیت رسانه‌های اجتماعی که اخبار جعلی، بدنه اصلی محتوا و اطلاعات را در آن تشکیل می‌دهد، دور از انتظار نیست. به‌ویژه که الگوریتم این شبکه‌های مجازی وابسته به صحت اطلاعات یا تایید منبع نیست و تنها با میزان توجه کاربران به محتوا شروع به نشان دادن بیشتر آن به دیگران می‌کند و براین‌اساس اخباری که در ابتدای انتشار بیش از دیگر اطلاعات دیده شود درنهایت فراگیر می‌شود. این امر برخلاف باور یا انگاره ما، در نگاه عمده کاربران در این فضاها به‌منزله تایید محتوای خبر است و تبدیل به واقعه‌ای تاییدشده می‌شود. آنچه در این وضعیت موجب تعجب و حیرت است، نحوه اطلاع‌رسانی رسانه ملی و شبکه خبر و همچنین دیگر رسانه‌های رسمی داخلی است که با وجود داشتن بیشترین دسترسی و اطلاعات به شکلی قطره‌چکانی اخباری را طی چندین ساعت و بعد از بارها و بارها تکرار آن به دست مخاطب رساند. نظرات کاربران در این مورد در فضای مجازی نیز نشان‌دهنده آن بود که اغلب به این نحوه اطلاع‌رسانی اعتماد نکرده و اتکا به دیگر منابع را ترجیح داده‌اند که همان منابع هم البته تکیه‌گاه درست و دقیقی در این شرایط بحرانی نیستند. اینکه واقعه‌ای در کشور ما رخ دهد و همگان اولین روایت را از ما انتظار داشته باشند اما درنهایت رسانه‌های رسمی داخلی با دنبال کردن سیاست‌هایی ملاحظه‌طور مخاطب را روانه دیگر رسانه‌ها و چه‌بسا رسانه‌های معاند برای پیگیری اخبار کنند، تجربه‌ای تازه نیست بااین‌حال به شکلی مکرر رخ داده و هر بار بیش از مرتبه قبل مخاطب را از اعتماد به رسانه‌های داخلی بازداشته که این نشان‌دهنده، همچنان نبود مرجعیت رسانه‌ای و روایت اول دقیق در کشور است.  با وجود این، دادستانی تهران سیاست صحیحی را در پیش گرفت و ساعات ابتدای وقوع این سانحه طی متنی به افراد رسانه‌ای تذکری داد تا مواظب رفتار و اقدامات رسانه‌ای‌شان باشند و از برهم‌زدن آرامش عمومی با انتشار اخبار غیرواقعی و شبهه‌دار اجتناب کنند. دادستانی تهران در همان ابتدای امر با تذکر رسمی به برخی افراد به این موضوع ورود کرده و تلاش کرد تا از تشویش اذهان عمومی در این بازه زمانی حساس جلوگیری کند. درنهایت باید گفت، در چنین اتمسفر مبهمی و اینگونه بحرانی توجه به سیل اخبار این‌چنینی خطا بوده و فقدان مرجعیت روایت خبر اصلی و اولیه نیز اشتباهی است که تبعات خوبی را در پی نخواهد داشت و تداوم این رویه باعث تشدید بحران خواهد شد.