آگاه: عید غدیر را «عیدالله الاکبر» نامیده‌اند؛ بدین معنا که این عید از همه‌ اعیاد موجود در تقویم اسلامی، بالاتر و برتر است؛ علت این برتری و تفوق، در فلسفه وجودی غدیر است؛ غدیر یعنی امت بزرگ اسلام به‌مثابه یک تمدن عظیم سیاسی و اجتماعی، پس از وجود مبارک و مقدس پیامبر اکرم(ص)، رهبر و صاحب دارد و بدون طلایه‌دار رها نشده است؛ از این زاویه نگاه باید غدیر را «عید سیاسی» بنامیم.
در همین راستا، حضرت امام خمینی(ره) می‌فرمایند: «غدیر آمده است بفهماند که سیاست به همه مربوط است. در هر عصری باید حکومتی باشد با سیاست، منتها سیاست عادلانه که بتواند به‌واسطه آن سیاست اقامه صلوه کند. اقامه صوم کند، اقامه حج کند، اقامه همه معارف را بکند؛ بنابراین، اینطور نیست که ما خیال کنیم که ولایتی که در اینجا می‌گویند، آن امامت است و امامت هم در عرض فروع دین است، نخیر؛ این ولایت عبارت از حکومت است، حکومت مجری اینهاست.»
غدیر به معنای آن است که نسبت بین دیانت و سیاست، تفکیک‌ناپذیر است؛ فلذا حضرت امام خمینی(ره) با نگاه جامع، فقیهانه و ژرف‏اندیشانه خود و با اتکا به «عیدالله الاکبر»، در کتاب البیع، تقریر کرد که «الإسلام هو الحکومة». بنابراین، حقیقت اسلام، همان حکومت با تمامی شئون آن است؛ حکومتی که هدف غایی‌اش تحقق عدالت و جاری شدن عدالت در همه ابعاد و زوایای زندگی فردی و اجتماعی است. البته در اینجا باید اشاره کرد که منظور از «عدالت» به معنای جامع و ژرف آن است، نه عدالت عرفی که مکاتب ماتریالیستی از آن دم می‌زنند و صرفا منحصر به رفاهیات است؛ مقصود از عدالت، عدالت در تمام مراتب انسانیت است؛ مراد از عدالت، تربیت نفوس انسانی در ابعاد فردی و اجتماعی و جلوگیری از انحرافات و اعوجاجات فردی و اجتماعی است. بدین معنا، غدیر که اساس ولایت و حکومت است، عیدِ ترویج عدالت و عدالت‌گستری و عیدِ انسان‌سازی و جامعه‌سازی و تمدن‌سازی است.  

ولایت، تامین‌کننده و تضمین‌کننده‌ همه احکام الهی
غدیر به معنای معرفی و تبلیغ ولایت است؛ ولایتی که رکن رکین احکام الهی است و در زمره اولیات دین مبین اسلام است. در میان تمامی احکام الهی، آنچه افضل است و برتری دارد، جایگاه ولایت است؛ ولایت است که تامین‌کننده و تضمین‌کننده همه احکام الهی است. یکی از احادیث مشهور درباره ولایت، حدیثی است که از امام محمدباقر(ع) نقل شده و بیانگر اصول دین در پنج مورد (نماز، روزه، حج، زکات و ولایت) و برتری ولایت بر سایر ارکان است. اگر چه ولایت مفهوم و مقوله‌ای بسیط و موسع و فراگیر است و شئون مختلفی را شامل می‌شود، اما حاق و ماهیت ولایت، پیشبرد و تمشیت امر سیاسی است. بنابراین از این نظرگاه نیز می‌توانیم غدیر را عیدی سیاسی بنامیم.
غدیر که «عیدالله الاکبر» است، از آن جهت، وجه سیاسی برجسته‌ای دارد که به تصریح وحی، به مایه‌ یأس کفار، تبدیل شد؛ اَلیَومَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم؛ کفار چه کسانی بودند؛ کسانی بودند که با رویکردی سیاسی به مقابله با رسول‌الله و اسلام می‌پرداختند؛ حال غدیر آمد و مایه‌ یأس آنان شد و آنان را از زوال اسلام ناامید کرد؛ یعنی به تصریح قرآن کریم، به‌واسطه غدیر، حرکت عظیم و سترگ تمدن اسلامی تضمین و تحکیم شد.
غدیر که «عیدالله الاکبر» است و عید انسانیت و عدالت است و وجه غالب سیاسی به معنای هدایتگری انسان و جامعه دارد و عیدِ معرفی امیرالمومنین علی(ع) به‌عنوان ولیّ امر امت اسلامی و جانشین برحق پیامبر اکرم(ص) است، بدون‌تردید یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند متعال محسوب می‌شود. همچنان که اصل نبوت و رسالت، منت الهی و نعمت بزرگ الهی است، غدیر و ولایت امیرالمؤمنین هم حقیقتاً یک نعمت بزرگ و یک منت بزرگی است که خداوند بر تمامی انسان‌ها ارزانی داشت.
بنابراین پاسداشت غدیر، پاسداشت انسانیت و عدالت و شکرگزاری به درگاه خداوند است. پاسداشت غدیر یعنی احترام به هدایت انسان و جامعه؛ یعنی قدردانی نعمت ولایت. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ. سپاس خدا را که ما را از کسانی قرار داد که به ولایت امیرالمومنین علی(ع) و اولاد مطهر او تمسک می‌جویند. ما فردا غدیر را به جماعت پاس می‌داریم تا در زمره شکرگزاران و عدالت خواهان و آزادگان گیتی باشیم.