آگاه: التهاب پایدار ممکن است بهبود زخم را متوقف کند یا به تاخیر بیندازد. در این میان ماکروفاژها نقش اصلی را در بهبود زخم دارند. ماکروفاژهای التهابی مسئول حذف پاتوژن‌ها، بقایا و نوتروفیل‌ها هستند. در این میان ماکروفاژهای ضد التهابی فرآیندهای بازسازی‌کننده مختلفی را تحریک می‌کنند.
در همین راستا، تحقیقات نشان داده پروتئوگلیکان چهار نوترکیب انسانی (rhPRG۴) نشان داده شده است که قطبش ماکروفاژها را تعدیل و از فیبروز و اسکار در بهبود زخم جلوگیری می‌کند. پروتئوگلیکان به پروتئین‌هایی گفته می‌شود که انبوهی از گروه شیمیایی گلیکوزیل به آنها پیوند خورده‌اند. به همین دلیل گروهی از محققان با همکاری پژمان قلیچ، محمدمهدی سمندری و علیرضا حسنی نجف‌آبادی وصله‌ای از میکروسوزن‌ها با قابلیت حل شدن (MNAs) و حامل rhPRG۴ برای درمان زخم‌های پوستی ابداع کردند.
تست‌های آزمایشگاهی نشان داد rhPRG۴ عملکرد التهابی ماکروفاژهای مشتق از مغز استخوان را تعدیل می‌کند. میکروسوزن‌های تجزیه‌پذیر و جداشدنی از متاکریلویل ژلاتین (GelMA) ساخته می‌شوند که به یک بستر ژلاتینی قابل‌حل متصل می‌شوند. MNAهای توسعه‌یافته می‌توانند دوز بالایی از rhPRG۴ را از طریق انحلال ژلاتین پس از آسیب ارائه دهند. نتیجه تحقیق روی یک موش مدل نیز کاهش نشانگرهای التهابی و افزایش رگ‌زایی و رسوب کلاژن را تایید کرد. درمجموع، این نتایج نشان می‌دهد که MNA حاوی rhPRG۴ یک بستر نویدبخش در زمینه بهبود زخم‌های پوستی هستند.