آگاه: اگرچه درمان پزشکی در اکثر موارد در بیماران مبتلا به بیماری‌های التهابی روده (IBD) موفقیت‌آمیز است اما عده‌ای از بیماران حداقل یک‌بار در طول زندگی خود مجبور می‌شوند قسمت‌هایی از روده‌شان را با جراحی حذف کنند. موفقیت بهبود آناستوموز روده به‌خصوص با وجود التهاب حاد ریسک بالایی دارد. بهبود نیافتن آناستاموز یک اختلال مرگبار است و هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی بالایی را همراه دارد. آناستوموز ایلئوکولیک در واقع به اتصال ایلئوم یا انتهای روده کوچک به ابتدای روده بزرگ یا کلون اطلاق می‌شود.

در این میان داروهای ضدالتهابی رایج ممکن است اثرات مخربی بر بهبود زخم داشته باشند؛ بنابراین درمان‌های هدفمند بعد از عمل که از بهبود آناستوموز در طول کولیت پشتیبانی می‌کنند، ضروری است. در همین راستا، گروهی از محققان با همکاری «نازیلا کمالی»، پژوهشگر امپریال کالج لندن نانو ذراتی با پوشش «پکتین» و قابلیت رهاسازی کنترل‌شده ابداع کردند که یک واسط ازبین‌برنده التهاب بسیار قوی را نیز در خود دارد. این نانوذرات می‌توانند از معده عبور کرده و آزادسازی موضعی پپتید درمانی را در روده بزرگ تسهیل کنند. محققان این پژوهش این نانوذرات را روی یک مدل جراحی موش آزمایش کردند. در این مدل، تجویز نانوذرات مذکور پس از عمل منجر به کاهش فعالیت کولیت در مرحله بعد از عمل شد. محققان با این پژوهش نشان دادند نانو ذرات مذکور می‌تواند یک استراتژی درمانی امیدوارکننده و از نظر بالینی عملی بعد از عمل برای بیماران IBD باشد.