آگاه: اگرچه بخشی از این تصاویر ازسوی محیط‌بانان در مناطق حفاظت‌شده ثبت شده ولی ممکن است در زیستگاه‌های انسانی هم رویت شوند؛ بنابراین راهکارهایی را می‌توان اتخاذ کرد تا از تعارض میان این گونه در معرض خطر انقراض و انسان پیشگیری شود. پلنگ ایرانی یکی از گونه‌های ایرانی است که از ارزش حفاظتی بالایی برخوردار است. ‌این گونه ازسوی اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت به‌عنوان گونه در معرض خطر انقراض شناخته شده و در لیست قرمز قرار گرفته است. پلنگ ایرانی در زمره گونه‌های ‌پرچم محسوب می‌شود؛ بنابراین حفاظت و بهبود شرایط زندگی این گونه بیانگر سلامت اکوسیستم و کارکرد صحیح اجزای  آن است. این گونه در بیشترین حالت خود ۱۱۰کیلوگرم وزن دارد.  پلنگ دارای گسترده‌ترین پراکنش در میان گربه‌سانان بزرگ دنیاست و به‌دلیل قابلیت سازگاری بالا در انواع زیستگاه‌های کوهستانی، استپی، جنگلی و بیابانی تمام استان‌های کشور با تراکم نه‌چندان بالا زیست می‌کند. پلنگ و سایر گوشتخواران را نمی‌توان مانند سم‌دارانی ازجمله کل، بز، قوچ و میش به‌صورت مستقیم سرشماری کرد و باید جمعیت آنها را تخمین زد. خال‌های روی بدن هر ‌پلنگ مانند اثرانگشت انسان متفاوت‌ است و می‌توان از طریق آنها افراد جمعیتی را شناسایی کرد.
به گفته مرضیه موسوی، کارشناس دفتر حفاظت و مدیریت حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست، آمار دقیقی از جمعیت پلنگ در کشور نداریم، چراکه آماربرداری حیوانات گوشتخوار مانند پلنگ مانند علفخواران نیست که بتوان از طریق سرشماری آمار آنها را به دست آورد. آنها در قلمرو وسیع حرکت می‌کنند و رفتار گونه طوری نیست که با چشم به‌راحتی قابل رویت باشد و تنها در زمان‌های خاصی از زیستگاه خارج می‌شود. زمانی که وضعیت طعمه خوب شد، جمعیت پلنگ هم افزایش می‌یابد؛ البته پلنگ در نقاط مختلف ایران دیده می‌شود چون گونه‌ای منعطف است این در حالی است که زیستگاه یوزپلنگ مناطق دشتی است و بیشتر فلات مرکزی ایران را پوشش می‌دهد. به گفته موسوی، رویت پلنگ نیازمند برخورداری از تجهیزات خاصی مانند دوربین‌های تله‌ای است؛ به‌عنوان‌مثال، حدود ۳۰ تا ۴۰دوربین در منطقه‌ای باید کار گذاشته شود تا به‌طور سیستماتیک زیستگاه را پوشش دهد. افزایش تعداد دفعات رویت پلنگ بستگی به نوع منطقه‌ای دارد که پلنگ در آن رویت شده است.  رویت و ثبت بیشتر پلنگ در مناطق حفاظت‌شده به‌منزله روند افزایشی این گونه است. ازجمله این مناطق می‌توان به پارک‌های ملی گلستان، تندوره، تنگ صیاد و دنا اشاره کرد که نشان‌دهنده حفاظت فیزیکی مطلوب و جمعیت خوب طعمه در این مناطق است.