آگاه: پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، متفقین توانستند با استفاده از حربه‌های قومی و نژادی کشورهای زیادی با مرزهای قراردادی در خاورمیانه به وجود بیاورند و این مرزهای انسانی گاه آنقدر بی‌قواره و بر اساس درک و دریافت محدود انسانی بسته شده بودند که نمی‌توانستند همه اقوام را در یک قالب آماده کنار هم قرار دهند.
طی تاریخ در همسایگی ایران بسیاری از این کشورهای تازه متولدشده جنگ‌های متفاوتی را در مرزها یا در داخل سرزمین خود تجربه کرده‌اند. اما ایران با وجود تنوع نژادی، قومی و مذهبی منحصربه‌فرد خود هرگز دچار چنین چالشی در طول تاریخ نشده است، حتی قیام‌های گاه به گاه قهرمانان ملی علیه استبداد حاکم نیز به دور از یارگیری‌های قومی و نژادی بودند. همانطور که ستارخان و باقرخان از آذربایجان در مشروطه وارد میدان شدند یپرم‌خان ارمنی و فریدون خان تنکابنی در برابر استبداد صغیر ایستادگی کردند.
نزدیک‌تر، تجربه دفاع مقدس و مشارکت همه اقوام، نژادها، ادیان و مذاهب در این آوردگاه است که همه با هم نقشی بی‌بدیل را رقم زدند. امروز از فراز سال‌ها چالش‌های سیاسی و اقتصادی خارجی و داخلی و تجربه ۴۰ساله دموکراسی همچنان کشورهای غربی و پدرخواندگان جهانی در پی اجرای نظام قیمومت خود در کشورهای در حال توسعه تلاش می‌کنند تا با حربه آزموده قومی و مذهبی مرزهای دیگری در میانه ایران امروز بکشند.
 انتخابات اگرچه خود یک بزنگاه تعیین‌کننده در سرنوشت مردم این سرزمین است اما دو بازه زمانی پیشاانتخابات و پساانتخابات بسیار می‌تواند در مطالعات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.
با درنظرگرفتن قرارگیری فلات ایران در گذرگاه جهان غرب و شرق و وفور اقوام و آیین‌ها در این گستره، لاجرم با اقوام و آیین‌هایی از دل تاریخ روبه‌رو هستیم که قرن‌ها و حوادث ریز و درشت پیوندی ناگسستنی میان آنها برقرار کرده است و ما در یک حافظه تاریخی یکسان با یکدیگر اشتراک داریم. از دلِ چندپارگی‌های ظاهری فرهنگی و اجتماعی و پیوندهای قومی و مذهبی، ملتی سر برآورده که فارغ از موضع‌گیری‌های بنیادی و ایدئولوژیکی می‌تواند تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌های بزرگی را صورت دهد.
نیروی شگفت‌آور وحدت در میان اقوامی رخ می‌نماید که گاه زبان یکدیگر را نمی‌فهمند و تنها زبان فارسی است که در مدرسه و رسانه ملی برای آنها ایجاد اشتراک می‌کند. فارغ از اشتراکات امروزی، حوادث تاریخی یکسانی که پشت سر گذاشته‌ایم و هر قوم و نژادی در این سرزمین بخشی از آن را به دوش می‌کشد باعث شده که هم سرنوشت و همراه یکدیگر باشیم. بداخلاقی‌ها و تندی‌هایی که در مسیر انتخابات تقلیدی ضعیف از شکل غربی اغراق گونه آن است نباید پیوندهای عمیق یک ملت را بر هم زند. در میان هر گروه و طایفه سیاسی عده‌ای هدف را در کسب مقام و منصب قرار داده‌اند اما این قرارداد هم فقط تا پای صندوق اعتبار دارد. فردای انتخابات باید دوباره ملت باشیم و زیر علم حسین سینه بزنیم، نه زیر علم‌های کوچک تفرقه و نفاق که از پسِ امیال خودخواهانه عده‌ای کوچک برپا می‌شوند.