آگاه: دیگر اصلا فضای مجلس فعال نبوده که بخواهد به کمیسیون رسیدگی کامل شود؛ البته در همه دوره‌ها این دو کمیسیون، یعنی کمیسیون قضایی و فرهنگی دیر به حدنصاب می‌رسند. دلیل آن هم این است که از نظر سازمان برنامه و بودجه و برنامه‌ریزی‌های کشوری، بودجه‌هایی که در حوزه فرهنگی است بودجه‌های کمی است؛ مثلا سه تا وزارتخانه، صداوسیما و ۷۰درصد بودجه‌های فرهنگی زیرمجموعه کمیسیون فرهنگی است، اما در کل بودجه‌ای که از کیک بودجه نصیب بخش فرهنگی است دو و نیم درصد است و نمایندگان ترجیح می‌دهند در کمیسیون‌هایی حضور داشته باشند که تاثیرگذاریشان در بودجه بیشتر است؛ چون میزان تاثیرگذاری در بودجه به نوعی جلوه‌های تاثیرگذاری دیگری را نیز نشان می‌دهد و ما همیشه شاکی این قضیه بوده‌ایم که چرا باید فرهنگ در کشور ما به این اندازه مورد بی‌مهری قرار گیرد. وقتی که در بودجه مورد بی‌مهری است، از ناحیه نمایندگان نیز رغبت بیشتری وجود ندارد؛ البته آن هفت یا هشت نفری که در هر دوره اول کار ثبت‌نام می‌کنند خیلی محکم و جدی در کمیسیون فرهنگی هستند و وقت پربارتری می‌گذارند. در دور قبل نیز موارد زیادی را در کمیسیون فرهنگی تصویب کردیم؛ اما این نگاه بودجه‌محور بر مسائل تاثیر گذاشته و باعث شده نمایندگان نسبت به کمیسیون فرهنگی رغبت کمتری داشته باشند.
اصلی‌ترین مسئله این است که لزوما حد نصاب کمیسیون فرهنگی مثل بقیه کمیسیون‌ها نباشد و اینکه در کمیسیون آدم‌های کیفی حضور داشته باشند خیلی بهتر است. به نظر من، بهترین راه‌حل این معضل آن است که حد نصاب کمیسیون فرهنگی و قضایی را کم کنند که مثلا حد نصاب ۱۱نفر در نظر بگیرند تا آدم‌های کلیدی‌تر به این مجموعه وارد شوند و آنهایی که انگیزه کمتری دارند حذف شوند.
به‌هرحال هرچه از اهمیت کمیسیون فرهنگی بگوییم باز هم کم است. سه وزارتخانه زیرمجموعه کمیسیون فرهنگی‌اند که وزارتخانه‌های اصلی هستند و عبارت‌اند از: ارشاد، میراث فرهنگی و گردشگری و ورزش و جوانان. صداوسیما باز زیرمجموعه کمیسیون فرهنگی و ۷۰درصد  بودجه‌های فرهنگی هم زیرمجموعه کمیسیون فرهنگی است و اینها همه نقش نظارتی کمیسیون فرهنگی را دارند و از طرفی نقش قانون‌گذاری آن در حوزه‌هایی که اتفاقا مسائل زیادی را داریم می‌تواند در گره‌گشایی مسائلی از کشور نقش‌آفرین باشد.  یکی از آفت‌هایی مهمی که در کشور وجود دارد این است که وقتی زمان اظهارنظر می‌شود همه متخصص فرهنگ می‌شوند؛ ولی زمانی که وارد عمق فرهنگ می‌شویم افراد کمی وجود دارند که نگاه عمیقی را به عرصه فرهنگ داشته باشند و با آن نگاه عمیق بتوانند گره‌های فرهنگی را باز کنند؛ لذا این مشکل را همیشه در عرصه فرهنگ داریم که واقعا افرادی که تخصصا درحوزه فرهنگ کار کرده‌اند و نگاه عمیق دارند، تعدادشان زیاد نیست و به‌خصوص در فضاهای سیاسی کمترین چهره‌ها حضور دارند. در فضاهای دیگر مانند فضاهای دانشگاهی، علمی و فرهنگی، چهره‌های خیلی خوبی در کشور داریم که دارای فرهنگی بسیار قوی هستند؛ ولی شرایط و فضاهای سیاسی، انتخاباتی طوری است که چهره‌های فرهنگی، کمتر رغبت دارند وارد این حوزه‌ها شوند و این مسئله به آفت‌های فضاهای دموکراسی، رقابتی، رأی‌گیری و تبلیغاتی برمی‌گردد و باید راه‌حل‌های درست‌تری برای آن پیدا کنیم تا نخبگان فرهنگی رغبت کنند و به این عرصه‌ها بیایند.