آگاه: اینکه آقای رییس‌جمهوری قصد دارد ۷۰هزار بازنشسته را به کار برگرداند، آن هم معلمان خانه‌نشینی که از وضعیت معیشت‌شان ناراضی هستند، جای تعجب دارد. اینکه اوضاع نابسامان سیستم آموزش و پرورش نیازمند تحول است با بازگشت بازنسشتگان حل نمی‌شود. آموزش و پرورش نیازمند تحول است، نه به سبک سالخورده‌ها. آموزش و پرورش باید به سبک دهه نودی‌ها تغییر کند. 
بسیاری از جوانان بیکار هستند. قطعا آقای رییس‌جمهوری اطلاعات فراتر از رسانه‌ها دارند. نرخ بیکاری در میان دانش‌آموختگان دانشگاهی در دوسال اخیر از ۱۳.۸ به ۱۱.۴درصد رسیده است و بر این اساس اختلاف در بیکاری دانش‌آموختگان دانشگاهی و کل بیکاران به ۳.۵ درصد رسیده است. اینها را سرکار بیاورید. 
کافی است سری به دانشگاه بزنید و آمار فارغ‌التحصیلان و دانش‌آموختگان با معدل‌های بالا را بخواهید؛ آن وقت خواهید دید که چه افراد بااستعداد و توانمندی یافت می‌شود که با گذراندن دوره‌ای کوتاه و آسان‌سازی شرایط جذب برای معلم شدن می‌توانند سیستم آموزشی کشور را نجات دهند. 
با تحقق این شرایط کلی اتفاق جذاب رخ می‌دهد. جوانی صاحب کار و امنیت شغلی می‌شود و انگیزه‌ای برای ازدواج و تشکیل خانواده پیدا می‌کند و همه شاهد تحول سیستم آموزش و پرورش خواهیم بود. به صراحت باید گفت آموزش و پرورش جای بازنشستگان نیست. چون اختلاف سنی معلم و دانش‌آموزان نخستین موضوعی است که باید مدنظر داشت. چون همین نسل که مشغول به کار هستند نمی‌توانند در کلاس، دانش‌آموزان دهه نودی را آنطور که باید کنترل کنند و بیاموزند. دلیلش فضای تربیتی و اختلاف نسلی است. دهه نودی‌ها ویژگی‌هایی دارند که باید درباره‌ آن مطالعه بیشتر داشت. از طرفی بازنشستگان در انتظار سخنرانی و شاید نامه و سفارشی برای همسان‌سازی حقوق هستند، نه اینکه دوباره به کار بازگردند و روز از نو روزی از نو.