آگاه: تنگ بهرام چوبین از جاذبه‌های طبیعی استان ایلام و جاهای دیدنی دره‌شهر است. این تنگه در دامنه کبیرکوه و در نزدیکی روستایی به نام «ارمو» و «شیخ‌مکان» قرار دارد که از توابع شهرستان دره‌شهر محسوب می‌شود. تنگه بهرام چوبین که آن را با نام دژ چوبینه نیز می‌شناسند، تنگه‌ای کم‌عرض و مرتفع با بقایای دژی تاریخی از دوره ساسانیان است. این بنا در شهرستان دره‌شهر قرار دارد که نام باستانی آن دره مهرگان است. در ورودی تنگه بهرام چوبین دریچه‌ای بسیار باریک می‌بینید که نشان‌دهنده نظارت بر ورود و خروج به این فضا بوده است. در بالاترین نقطه این دیوارهای سنگی، استحکامات نظامی دیده می‌شود که به بهرام چوبین نسبت داده می‌شود. بخش زیادی از این استحکامات باستانی تخریب شده‌اند؛ اما در این میان هنوز می‌توان پلکان و برج و باروهایی با مصالح رایج از دوره ساسانی را مشاهده کرد.
دسترسی به نقطه‌های بالادست و بقایای دژ اصلی تنگه بهرام چوبین به‌سختی امکان‌پذیر است. به عقیده بسیاری این طراحی هوشمندانه به جهت نفوذناپذیری دژ چوبینه در شرایط جنگ و محافظت از نیروها در زمان حمله بهرام چوبین و شورش او علیه خسرو پرویز بوده است.
تنگه بهرام چوبین با وجود ویژگی‌های طبیعی و استحکامات، یکی از نفوذناپذیرترین قلعه‌های باستانی ایران را در خود جای داده است. این بنای تاریخی در ۱۷اسفند ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۹۷۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
فضای تنگه بهرام چوبین و دشت‌های اطراف آن محیط بکر و مناسبی برای حیات گونه‌های مختلف حیوانات و پرندگان محسوب می‌شود. براساس برخی روایت‌ها علاقه بهرام چوبین، سردار ساسانی، به شکار و خوش‌گذرانی منجر به ساخت استحکامات فعلی در این منطقه شد؛ اما به باور گروهی دیگر از تاریخ‌پژوهان، این دژ پناهگاهی نفوذناپذیر در زمان جنگ و شورش‌ها بوده است. این تنگه به شکارگاه بهرام نیز شهرت دارد.
بهرام چوبین شخصیتی برآمده از دل داستان‌های کهن ایرانی است که می‌توان حضور او را در لابه‌لای خطوط تاریخ نیز جست‌وجو کرد. بهرام ششم، پسر وهرام گشنسب، از خاندان مهران (یکی از هفت خاندان معروف دوره اشکانی) و اهل ری بود. 
تنگ بهرام چوبین، دژی است که در میان دیواره‌های صخره‌ای کوهستان کنده‌کاری شده است. دروازه ورودی این تنگه بین دو جبهه شرقی و غربی کوه قرار دارد. در گذشته پیش از ورود به دروازه و بر رودخانه‌ سیمره که از کبیرکوه سرچشمه می‌گرفت، پلی وجود داشت که امروز تنها پایه‌های آن باقی مانده است. پایه‌های باقی‌مانده از این پل عرض سه متر و ارتفاع چهار متر دارند.
در ضلع شرقی دژ بهرام چوبین، چشمه آبی با چهار حوض سنگی خواهید دید که هرکدام از آنها حدود سه یا چهار متر ارتفاع دارند. این آب‌انبارهای سنگی که در دل کوه حفر شده‌اند، برای ذخیره آب، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. یکی از آب‌انبارهای دژ بهرام چوبین به نیم‌تنه گاو شباهت دارد.
در ضلع غربی تنگه بهرام چوبین روبه‌روی دست‌کندها، ۱۰متر بالاتر از سطح زمین نیایشگاهی وجود دارد که طبق برخی اسناد، متعلق به الهه ایرانی، آناهیتا است. در این نیایشگاه اتاقی در مرکز و دو اتاق در کنار آن واقع شدند.