آگاه: دولت بایدن به‌صراحت این حکم را رد کرده و آن را «شرم‌آور» خوانده است. این موضع‌گیری نشان‌دهنده حمایت قاطع آمریکا از جنایات ضدبشری و کشتار غیرنظامیان در غزه ازسوی ماشین کشتار ارتش تا بن دندان مجهزشده رژیم صهیونیستی و نادیده گرفتن حقوق بشر و عدالت بین‌المللی است. درحالی‌که بنابر اعلام وزارت بهداشت فلسطین در روز گذشته از آغاز حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، ۴۴هزار و ۲۱۱فلسطینی شهید و ۱۰۴هزار و ۵۶۷فلسطینی دیگر زخمی شدند، دولت آمریکا که مدعی حقوق بشر است نه‌تنها خود اقدامی برای توقف جنایات بی‌حدوحصر ارتش اسرائیل نمی‌کند، بلکه در مقابل اقدامات سایر کشورها و مجامع بین‌المللی نیز ایستادگی و مانع هرگونه اقدام موثر و حتی نمادین علیه سران رژیم صهیونیستی می‌شود.
کارین ژان پیر، سخنگوی کاخ سفید در نشست مطبوعاتی روز گذشته خود با اصحاب رسانه نیز اعلام کرده که در حال مشورت با متحدان خود، از جمله اسرائیل، برای اتخاذ گام‌های بعدی در این زمینه هستند. این اقدام نه تنها نشان‌دهنده عزم آمریکا برای حمایت از رژیم کودک‌کش صهیونیستی است، بلکه به نوعی تهدیدی برای کشورهای اروپایی محسوب می‌شود که ممکن است بخواهند از حکم دیوان بین‌المللی کیفری حمایت کنند.
لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه و حامی سرسخت اسرائیل، نیز به‌وضوح اعلام کرده است که کشورهای اروپایی که بخواهند از این حکم حمایت کنند، با پاسخ‌های تند و قاطع آمریکا مواجه خواهند شد. این تهدیدات نه‌تنها بر روابط بین‌المللی تاثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به یک چالش جدی برای کشورهای اروپایی تبدیل شود که در تلاش‌اند تا اصول حقوق بشری و عدالت بین‌المللی را رعایت کنند. در این میان، سوال اساسی این است که آیا اروپا می‌تواند در برابر فشارهای آمریکا ایستادگی کند و از حقوق بشر و عدالت بین‌المللی دفاع کند؟ آیا کشورهای اروپایی قادر خواهند بود تا با اتخاذ مواضع مستقل، از حقوق قربانیان جنایات جنگی و کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان در غزه و لبنان دفاع کنند یا اینکه تحت تاثیر تهدیدات آمریکا قرار خواهند گرفت؟ و از مواضع خود عقب‌نشینی خواهند کرد؟
به نظر می‌رسد که این وضعیت، نشان‌دهنده یک بحران جدی در نظام بین‌المللی حقوق بشر است. درحالی‌که دیوان بین‌المللی کیفری به عنوان نهادی مستقل برای محاکمه جنایات جنگی تاسیس شده اما فشارهای سیاسی و اقتصادی می‌تواند موجب تضعیف این نهاد و اصول آن شود و این نهاد بین‌المللی را از آرمان‌هایی که برای آن تاسیس شده است دور و دورتر کرده و به نهادی بی‌خاصیت و نمادین تبدیل کند. در نهایت، ما با یک دوراهی روبه‌رو هستیم: آیا اروپا می‌تواند به‌عنوان یک بازیگر مستقل در عرصه بین‌المللی عمل کند یا اینکه تحت‌تاثیر قدرت‌های بزرگ، اصول حقوق بشر را نادیده خواهد گرفت؟ این پرسش‌ها نیازمند پاسخ‌های فوری و جدی هستند تا بتوانیم به سمت جهانی عادلانه‌تر و انسانی‌تر حرکت کنیم.