آگاه: بااین‌حال، عده‌ای این حرکت را با برچسب‌هایی چون «دفاع از اسد» محدود کرده‌اند. اما آیا این برچسب‌ها با واقعیت هماهنگ است؟ برای یافتن پاسخ، باید به عمق مفهوم امنیت ملی، منافع امت اسلامی و نقش ایران در منطقه نگاهی دوباره بیندازیم.
دفاع از امنیت یا بازی قدرت؟
۱. امنیت ملی، فراتر از مرزها
حضور ایران در سوریه از یک اصل ساده اما عمیق نشات گرفت: حفاظت از امنیت ملی، حتی در فراتر از مرزهای رسمی کشور.
تهدیدهای داعش که بی‌رحمانه به خاک عراق و سوریه تاختند، نه‌تنها منطقه بلکه شهرهای ایران را نیز در خطر قرار دادند. اگر نیروهای مقاومت از دمشق و حلب دفاع نمی‌کردند، شاید امروز در تهران و مشهد شاهد حملات بی‌سابقه‌ای بودیم. دفاع از امنیت ملی یعنی دفاع از آینده و جلوگیری از شعله‌ور شدن آتش در مرزهای داخلی.
۲. حرم‌ها و هویت شیعی
حضور ایران در سوریه، به‌ویژه دفاع از حرم حضرت زینب(س)، فراتر از ملاحظات امنیتی، نمایانگر تعهدی فرهنگی و مذهبی بود. ایران با این اقدام نشان داد که مقدسات و هویت دینی، خط قرمزهایی هستند که عبور از آنها به معنای خدشه‌دار شدن روح جمعی شیعیان است. حرم‌ها نه‌تنها مکان‌هایی مقدس، بلکه نمادهایی از پایداری ایمان و هویت‌اند. تصور کنید اگر این نمادها به دست تروریست‌های تکفیری سقوط می‌کرد، چه زخم عمیقی بر قلب جامعه اسلامی باقی می‌ماند.
۳. حمایت از امت اسلامی
مسئله حضور ایران در سوریه فقط به شیعیان محدود نبود. نگاه ایران به سوریه، نگاهی به آینده امت اسلامی بود. زمانی که گروه‌های تروریستی با حمایت برخی قدرت‌های خارجی، نقشه تجزیه و نابودی سوریه را در سر داشتند، ایران برای حفظ وحدت و جلوگیری از تبدیل این کشور به جولانگاه دشمنان اسلام وارد میدان شد. این تصمیم، اگرچه پرهزینه بود، جایگاه ایران را به‌عنوان مدافع عدالت و مقاومت در میان مسلمانان جهان تقویت کرد.
۴. نقد روایت «مدافعان اسد»
یکی از ادعاهای رایج این است که ایران در سوریه صرفا برای حمایت از بشار اسد وارد میدان شده است.
این روایت، با نادیده گرفتن اهداف گسترده‌تر ایران، تصویری ناقص و تحریف‌شده ارائه می‌دهد. ایران از ثبات منطقه‌ای دفاع کرد، نه از یک فرد یا حکومت. اگر امروز حضور ایران در سوریه کاهش یافته یا تغییر شکل داده است، این نه به معنای پشت کردن به اصول، بلکه نشانه‌ای از تحقق بخشی از اهداف اولیه و تغییر نیازهای استراتژیک است.
درس‌هایی برای آینده
حضور ایران در سوریه، مثالی از تعامل میان امنیت ملی، هویت دینی و منافع امت اسلامی است. این تجربه به ما یادآوری می‌کند که تصمیمات بزرگ، گاه فراتر از درک سطحی و کلیشه‌ای زمان خود، معنا پیدا می‌کنند. ایران نشان داد که دفاع از امنیت ملی، حفاظت از حرم‌ها و منافع امت اسلامی، سه ضلع یک مثلث‌اند که نمی‌توان یکی را بدون دیگری تصور کرد.
امروز، با دور شدن از برخی میدان‌های نبرد، ایران نشان می‌دهد که اصولش پابرجاست و وابسته به فرد یا حکومت خاصی نیست. آنچه ایران دفاع کرد، امنیت، ایمان و آینده بود؛ و این سه، همیشه شایسته حفاظت خواهند بود. درسی که باید به خاطر بسپاریم این است: گاه برای دفاع از مرزهای خود، باید فراتر از آنها ایستاد. زیرا امنیت، ایمان و هویت چیزی نیست که در چارچوب‌های محدود جغرافیایی محصور شود.
نظر شما