آگاه: داستان فیلم درباره دو مبلغ مذهبی جوان، خواهر بارنز و خواهر پاکستون، است که برای تبلیغ باورهای دینی خود به خانه مردی مرموز به نام آقای رید می‌روند. این ملاقات به‌سرعت به یک بازی روان‌شناختی تبدیل می‌شود که در آن باورها و ایمان این دو خواهر به چالش کشیده شده و شکاف‌های ذهنی و روانی آنها آشکار می‌شود. در سطح روانشناختی، فیلم کشمکش میان عقل و ایمان را به تصویر می‌کشد. آقای رید با استفاده از استدلال‌های فلسفی و ایجاد موقعیت‌های تهدیدآمیز، تلاش می‌کند تا ایمان مذهبی خواهران را سست کرده و آنها را وارد بحرانی عمیق کند. این تقابل نمایانگر کشمکش درونی انسان میان باورهای سنتی و تردیدهای عقلانی است؛ موضوعی که از منظر روانشناختی می‌تواند به بحران هویت و معنا اشاره داشته باشد. در این شرایط، شخصیت‌ها به‌طور مداوم با اضطراب‌های وجودی روبه‌رو می‌شوند و تلاش می‌کنند تا خود واقعی‌شان را بازتعریف کنند. آقای رید به‌عنوان شخصیتی مرموز و تسلط‌طلب، از تکنیک‌های روانی برای کنترل ذهنی خواهران استفاده می‌کند. رفتارهای او می‌تواند نمایانگر فردی با ویژگی‌های سادیستی و گرایش‌های خودشیفتگی باشد که از تسلط بر دیگران و برانگیختن ترس در آنها لذت می‌برد.  این قدرت‌نمایی روانی، نمادی از چالش‌های فردی و اجتماعی است که انسان‌ها در مواجهه با نظام‌های فکری مخالف تجربه می‌کنند. درعین‌حال، ترس و تهدیدهایی که در طول فیلم شکل می‌گیرد، واکنش‌های روانی مختلفی را از شخصیت‌ها برمی‌انگیزد و به مکانیزم‌های دفاعی آنها اشاره دارد. فیلم مرتد با استفاده از فضاسازی دلهره‌آور و بازی‌های روان‌شناختی پیچیده، سفری درونی به اعماق ذهن شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد.  یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این فیلم، تاکید آن بر گفت‌وگو و بازی روانی میان شخصیت‌هاست و با ایجاد پس‌زمینه‌ای عمیق و تفکربرانگیز برای وحشت‌هایی که قرار است ارائه بدهد، مخاطب را با مفاهیم و پرسش‌هایی بنیادین درگیر می‌کند. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه تردید و شک می‌تواند پایه‌های ایمان را متزلزل کرده و افراد را به مرز فروپاشی روانی برساند.  بازی درخشان هیو گرانت در نقش آقای رید، به‌عنوان نیرویی تخریب‌گر و متفکر، یکی از نقاط قوت اصلی فیلم به‌شمار می‌رود و لایه‌های عمیق‌تری از شخصیت‌پردازی و بحران روانی را به نمایش می‌گذارد. فیلم مرتد، نه‌تنها به‌عنوان یک فیلم ترسناک موفق عمل می‌کند، بلکه با پرداختن به مسائل روان‌شناختی، تماشاگر را به تفکر در باب ایمان، تردید و حقیقت وادار می‌کند.