آگاه: آنها در این زمینه از ویروسهای مرتبط با آدنو یا وکتورهایAAV  استفاده کرده‌اند. هرچند درمان‌های مبتنی بر AAV نویدبخش هستند اما انتقال آنها به کلیه‌ها چالش‌برانگیز بوده است.
هم اکنون انواع مختلفی از کاپسیدهای AAV(پوسته‌های پروتئینی ذرات ویروس) وجود دارد که برای انتقال ژن‌ها به سلول‌ها به کار می‌روند و هرکدام تاثیر خاص خود را دارند. اما کاپسیدهایی که به طور معمول به کار می‌روند به وسیله ترزیق وریدی به بدن منتقل می‌شوند. اما این روش موفقیت اندکی در هدف گرفتن سلول‌های کلیه را دارد و گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی خطرناکی به خصوص برای کبد داشته باشد.
تحقیق جدید پژوهشگران دانشگاه سلامت و علم اورگان عوامل مختلفی را نشان داده که انتقال ژن به کلیه از جمله کاپسیدهایAAV، روش‌های انتقال مانند تزریق IV یا تزریق مستقیم به رگ کلیوی یا رگ لگن (مناطق نزدیک به کلیه) و شرایط بیماری‌های کلیوی را بهبود می‌بخشند. هیروکی ناکای، پرفوسور دانشکده پزشکیOHSU  و همکارانش ۴۷ کاپسیدAAV  مختلف را در موش‌ها آزمایش کردند تا تاثیر روش‌های انتقال مختلف را بررسی کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد تزریقات محلی هدف گرفتن سلول‌های کلیه و عوارض جانبی ناخواسته را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر روش تزریق وریدی یک روش موثر برای انتقال ژن‌ها به کلیه بیمار است اما در زمان سلامت بودن آن تاثیری ندارد.