آگاه: پس از دو بار تمدید به دلیل آتش‌سوزی‌های ویرانگر لس‌آنجلس، مهلت رای‌گیری نامزدهای نود و هفتمین دوره جوایز اسکار رسما به پایان رسید و در حالی که اتحادیه تهیه‌کنندگان آمریکا، اتحادیه نویسندگان آمریکا و دیگر انجمن‌های کلیدی سرنخ‌هایی در مورد فیلم‌هایی که ممکن است در اسکار پیش رو عملکرد بهتری داشته باشند ارائه دادند، آنچه مسلم به نظر می‌رسد این است که طبق معمول شگفتی‌ها همیشه پای ثابت تصمیمات آکادمی خواهد بود. 
فیلم «بروتالیست» به کارگردانی بردی کوربت، یکی از مدعیان اصلی رقابت امسال است و موفقیتش در گلدن گلوب نیز این جایگاه را تقویت کرده است. با این حال، برخی از رای‌دهندگان اذعان داشتند که فرصت نکردند این فیلم را ببینند یا نتوانستند آن را تمام کنند و دلیل آن را مدت زمان طولانی و موضوعات سنگین فیلم عنوان کردند. هرچند این موضوع احتمالا مانعی برای نامزدی فیلم نخواهد بود اما ممکن است دلیل آن باشد که فلیسیتی جونز، بازیگر نقش مکمل که نقش محوری‌اش در نیمه دوم فیلم ظاهر می‌شود، نتوانسته توجه بیشتری جلب کند.
 با وجود بحث‌های جاری درباره میزان اهمیت گلدن گلوب، کسب جایزه در این مراسم همچنان تاثیرگذار است. برخی رای‌دهندگان اذعان داشتند که جوایز گلدن گلوب فهرست فیلم‌های آنها را برای تماشا تغییر داده و آثاری مانند «من هنوز اینجا هستم» با بازی فرناندو تورس و «درد واقعی» با بازی کایرن کالکین را به مرکز توجه آورده است. در همین حال، فیلم‌هایی چون «امیلیا پرز» به کارگردانی ژاک اودیار و «ملاقات محرمانه» ساخته ادوارد برگر با کسب جوایز اصلی گلدن گلوب، در فهرست اصلی اعضای اکادمی برای تماشا راه یافتند. این نوع توجه برای فیلم‌هایی که در مرز توجه رای‌دهندگان قرار دارند، می‌تواند تفاوت بین کسب نامزدی و نادیده گرفتن را رقم بزند.
 امسال، شکاف بین منتقدان، تماشاگران و اعضای آکادمی بیشتر از همیشه احساس می‌شود. به عنوان مثال، آثاری که مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌اند مانند «پسران نیکل» به کارگردانی رامل راس و «حقایق تلخ» ساخته مایک لی، نتوانسته‌اند توجه رای‌دهندگان را جلب کنند. در مقابل، «امیلیا پرز» که امتیاز متوسطی در راتن تومیتوز دارد (۷۶٪منتقدان، ۴۰٪تماشاگران)، به نظر می‌رسد که نامزدی‌های زیادی کسب کند و احتمالا به پرنامزدترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان در تاریخ اسکار تبدیل شود. 
به همین ترتیب، فیلم زندگینامه باب دیلن به کارگردانی جیمز منگولد با عنوان «یک ناشناخته کامل» (با امتیاز۷۹٪ در راتن تومیتوز) با وجود نقدهای متفاوت، حمایت پرشوری از اعضای آکادمی دریافت کرده است. این موارد نشان می‌دهد که رأی‌دهندگان آکادمی بر اساس سلیقه شخصی، حس نوستالژی و تأثیر سینمایی تصمیم می‌گیرند نه معیارهای بیرونی.