آگاه: روزهای میانی بهمن یادآور روز پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره امید در سال‌۱۳۸۷ است و این روز در تقویم کشورمان به‌عنوان روز صنعت فضایی نام گرفته و مجموعه فضایی کشور این روز را به همین دلیل گرامی می‌دارند، زیرا این روز مانند بسیاری از روزهای دیگر یادآور عزم و اراده ایران برای دستیابی به مرزهای ناشناخته علم و فناوری است. امروز، ایران با قامتی استوار در برابر افق‌های دوردست ایستاده و با هر پرتاب ماهواره‌بر، داستان مقاومت و خودباوری را در تاریخ معاصر جهان می‌نویسد. از فراز کویرها و کوهستان‌های این سرزمین کهنسال، ابرهای سفید ماهواره‌برهای پیشرفته «سیمرغ»، «سریر»، «قائم» و «سلمان»، «ذوالجناح» و «سروش» به آسمان پر می‌کشند و پیشرفت‌های علمی ایران را در گوش جهانیان فریاد می‌زنند. دستیابی به فضا امروز دیگر نه یک رویا، که واقعیتی است ملموس.
نام «سیمرغ» تنها یک اسطوره نیست؛ امروز نمادِ اراده ملی ایران و ایرانیان است. ماهواره‌بر سیمرغ، با قابلیت حمل محموله‌های سنگین به مدارهای بالا، نشان داد که ایران حتی در سخت‌ترین شرایط تحریم نیز قادر است با تکیه بر دانش بومی، قله‌های فناوری را فتح کند. پس از آن، نسل‌های جدیدتر مانند «سریر» و «سلمان» و «ذوالجناح» و «قائم‌۱۰۰» با طراحی دقیق‌تر و بهره‌گیری از موتورهای پیشرفته سوخت مایع و جامد، گام‌هایی بلندتر برداشته‌اند. این ماهواره‌برها نه‌فقط ابزارهای فنی، که پرچم‌های عزت‌اند؛ پرچم‌هایی که دانشمندان ایرانی با نوک انگشتانِ آغشته به روغن و عرق، بر فراز کهکشان‌ها نصب می‌کنند. ماهواره‌های ساخت ایران نیز روایتگر همین تکاپوی خستگی‌ناپذیرند. از «ناهید» برای ارتباطات تا «پارس» برای سنجش از دور، هر کدام گوشه‌ای از نیازهای ملی را پاسخ می‌دهند. این ماهواره‌ها، چشم‌های ایران بر فراز آسمان‌اند؛ چشم‌هایی که برای مدیریت منابع، پیش‌بینی بلایای طبیعی و حفظ امنیت ملی، بی‌وقفه می‌بینند و تحلیل می‌کنند. پیشرفت‌های فضایی ایران هرچند باشکوه، اما بی‌نقص نبوده است. برخی پرتاب‌ها به نتیجه نرسیدند اما مسئولان با شفافیت بی‌سابقه‌ای به بیان کاستی‌ها پرداختند. این صداقت، نه نشانه ضعف، که اثبات بلوغِ نهادهای علمی است. امروز، سازمان فعال در عرصه فضایی از وزارت دفاع و نیروی هوا فضای سپاه گرفته تا وزارت ارتباطات و سازمان فضایی ایران با انتشار عمومی داده‌ها و دعوت از نخبگان داخلی برای مشارکت در پروژه‌ها، مسیر اصلاحات ساختاری را آغاز کرده است. این تغییر رویه، اعتماد جامعه را جلب کرده و فضایی نوین از همگرایی میان دولت و مردم پدید آورده است. آینده فناوری فضایی ایران، روشن‌تر از همیشه است. برنامه اعزام انسان به فضا تا ۱۴۱۰، توسعه ماهواره‌برهای با قابلیت بازگشت به زمین و طراحی ایستگاه‌های فضایی کوچک، تنها بخشی از نقشه‌راهِ بلندپروازانه ایران ماست. ایران به‌زودی در کنار قدرت‌های سنتی فضا، حضوری پررنگ‌تر خواهد داشت. این پیشرفت‌ها اما تنها علمی نیستند؛ آنها روحیه مقاومت را در نسل جوان زنده می‌کنند و ثابت می‌کنند که مرزهای دانش، با اراده انسان‌ها جابه‌جا می‌شوند.
ایران امروز، با چشم‌اندازی فراتر از زمین، به آسمان می‌نگرد. هر ماهواره‌بری که از خاک این سرزمین پر می‌کشد، پیامی جهانی دارد: تحریم‌ها شاید رشد اقتصادی را کند کنند اما هرگز نمی‌توانند پرواز اندیشه‌های بلند را زمین‌گیر سازند. فناوری فضایی ایران، دیگر یک انتخاب نیست؛ یک ضرورت است؛ ضرورتی برای حفظ حاکمیت ملی، توسعه پایدار و اثبات حق مسلمِ ملت‌ها برای مشارکت در پیشبرد مرزهای دانش بشری.
آینده از آنِ ملتی است که به آسمان‌ها چشم بدوزد. ایران اکنون در مسیر این آینده است.