آگاه: مصرف پلاستیک در جهان طی چند دهه اخیر به‌شدت افزایش یافته است. رشد روزافزون جمعیت و سبک زندگی مصرف‌گرایانه از مهم‌ترین دلایل این افزایش به نظر می‌رسد و بطری‌های پلاستیکی که عمدتا برای بسته‌بندی نوشیدنی‌ها و آب‌معدنی استفاده می‌شود بخش قابل‌توجهی از زباله‌های پلاستیکی را تشکیل دهد.
بطری پلاستیکی که به‌دلیل سبکی، دوام بالا، دسترسی آسان و قیمت ارزان بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. براساس گزارش‌ها، روزانه میلیون‌ها بطری پلاستیکی در سراسر جهان مصرف و دور ریخته می‌شود. این زباله‌ها به‌دلیل ساختار شیمیایی خود به‌سختی تجزیه می‌شوند و در طبیعت باقی می‌مانند.
طبق تحقیقات، مدت‌زمان لازم برای تجزیه یک بطری پلاستیکی در شرایط طبیعی ممکن است تا چهارهزار سال طول بکشد. این امر نشان می‌دهد که یک بطری دورریخته‌شده امروزی ممکن است تا هزاران سال آینده همچنان در محیط باقی بماند و به یک تهدید جدی برای اکوسیستم‌های طبیعی تبدیل شود.
پیش‌تر آژانس ملی علوم استرالیا (CSIRO) و دانشگاه تورنتو در یک پژوهش جدید دریافتند اقیانوس‌ها میلیون‌ها تن آلودگی پلاستیکی را در خود جای داده‌اند. ضمن اینکه بیشتر آلودگی پلاستیکی در کف اقیانوس نهفته است؛ جایی که به قطعات کوچک‌تر تجزیه و به میکروپلاستیک تبدیل می‌شود. 
این مطالعه یکی از اولین تخمین‌ها را از میزان پلاستیک در کف اقیانوس ارائه کرده بود. براساس آن میزان این آلودگی سه تا ۱۱میلیون تن است و این ۱۰۰برابر بیشتر از چیزی است که روی سطوح اقیانوس‌ها قرار دارد. 
بطری‌های پلاستیکی و سایر زباله‌های پلاستیکی به‌طور گسترده‌ای در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها دیده می‌شوند. این آلودگی باعث کاهش کیفیت آب، ازبین‌رفتن اکوسیستم‌های طبیعی و تاثیرات منفی بر حیات‌وحش می‌شود.
انتظار می‌رود تولید پلاستیک تا سال۲۰۵۰ به ۲۶هزار میلیون تن برسد. این زباله‌ها نه‌تنها منابع آبی را آلوده می‌کنند، بلکه منجر به مرگ آبزیان و سایر حیوانات نیز می‌شود و از سوی دیگر نیز از طریق میکروپلاستیک‌ها وارد زنجیره غذایی می‌شود و از طریق ماهی‌ها، میگوها و سایر حیوانات دریایی به بدن انسان راه پیدا می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که این ذرات می‌توانند تاثیرات مخربی بر سلامتی داشته باشند و ازجمله آنها آسیب‌های گوارشی، اختلالات هورمونی و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن گزارش شده است. بطری‌های پلاستیکی عمدتا از پلی‌اتیلن‌ترفتالات (PET) ساخته می‌شود؛ ماده‌ای که در برابر تجزیه زیستی بسیار مقاوم است. این ترکیب شیمیایی مانع از تجزیه طبیعی آن ازسوی میکروارگانیسم‌ها می‌شود.عوامل محیطی مانند نور خورشید، دما و رطوبت ممکن است در فرآیند شکسته‌شدن پلاستیک تاثیر داشته باشند اما این فرآیند به‌قدری کند است که حتی پس از ده‌ها سال، پلاستیک‌ها همچنان ساختار اصلی خود را حفظ می‌کنند. در نتیجه زباله‌های پلاستیکی به‌مرورزمان به قطعات ریزتری به نام میکروپلاستیک‌ها تجزیه می‌شوند که خود تهدیدی جدید برای محیط‌زیست و سلامت انسان محسوب می‌شود.بر اساس آمار ایران ازجمله ۱۰کشور پرمصرف ظروف یکبارمصرف پلاستیکی است و بر همین اساس به نظر می‌رسد راهکارهای کاهش مصرف پلاستیک، به‌ویژه کاهش مصرف بطری‌های پلاستیکی باید مورد توجه نهادهای دولتی، صنایع و مصرف‌کنندگان قرار گیرد.